خواندن خبر و دیدن عکس آقای سالار عقیلی خواننده خوش صدا و کم حاشیه کشورمان در شبکه با هویت مشخص من و تو در رسانه های مختلف مرا به یاد خاطره ای از مرحوم منوچهر نوذری استاد و سرآمد هنرمندان دهه های پنجاه ، شصت و هفتاد رادیو تلویزیون و دوبلاژ کشور انداخت .
مرحوم نوذری برای شرکت در جشن نوروزی سال 1376 و حضور در جمع هموطنان مقیم انگلیس به لندن دعوت شده بود . در آن زمان اینجانب مدیر نمایندگی صدا و سیما در انگلستان بودم .همزمان با جمعی از فرهنگیان مقیم برای آن زمان خاص ،رادیوی فارسی زبان کوتاه مدت ( یک ماهه ) به نام صدای بهار راه اندازی کرده بودیم . آن زمان شبکه های ماهواره ای فارسی زبان بعنوان پدیده ای جدید در حال افزایش تعداد و توسعه سطح پوشش بودند . اما بی بی سی فارسی رسانه ای شناخته شده با قدمتی بیش از 70 سال فعالیت بود . از بدو ورود آقای نوذری به لندن تعدادی از گویندگان بی بی سی ، برخی از مدیران و تعدادی از همکاران سابق ایشان در تماس های متعدد خواهان انجام گفتگو و مصاحبه با وی بودند که هیچکدام را نپذیرفت . در همانروزهای حضور در چند برنامه زنده و شاد صدای بهار که توسط آقای محمود شهریاری اجرا می شد شرکت کرد . آقای نوذری میگفت حتی از ایشان دعوت شد تا فقط بازدیدی از مجموعه بی بی سی و بخش فارسی آن داشته باشد .بدون مصاحبه و حضور در برنامه ها ، پرسیدیم که و شما چرا نپذیرفتید؟ گفت بالاخره بعد از مرگم که تصاویر و گزارش این حضور و بازدید را منعکس میکنند و من چنین چیزی را نمی پسندم .
بدون اینکه قصد ورود به بررسی ماهیت شبکه های فارسی زبان بیرون مرزها را داشته باشم صرفا به این یادآوری بسنده میکنم که هنرمندانی که به سرمایه شهرت و محبوبیت عمومی میرسند باید بدون مطالعه به هر دعوتی پاسخ مثبت ندهند .بیشترو هوشمندانه تر از اعتبار خود مراقبت کنند و البته مشاوران و برنامه ریزان فرهنگ و هنر کشور نیز باید بهتر و بیشتر از آنها حمایت و مراقبت نمایند و پیگر رفع مشکلات و پاسخگویی به برخی دلخوریهای آنان باشند.
خدا بیامرزد مرحوم منوچهر نوذری را که محبوب ، هوشمند و مراقب بود.
محمد علی اینانلو زندگی حرفه ای پرفراز و نشیبی داشت . در موقعیت های مختلف داستانها و خاطرات شیرینی از کارها و فعالیت های رسانه ای اش را بویژه در حوزه ساخت و تولید مستندهای طبیعت ایران برایمان تعریف کرده بود. همچنین داستان هایی از والیبالیست بودنش در دوره دانشجویی در دانشگاه تهران ، نوشتن و اداره مجله تخصصی طبیعت ،سفرهای فراوان داخلی و خارجی ، تدریس و اداره مجموعه ای برای آموزش راهنمایان تور طبیعت وطبیعت گردی در کشور، چگونگی ورودش به جرگه گزارشگران و مجریان ورزشی رادیو و تلویزیون درزمان جوانی و دوره ای که عطاالله بهمنش مجری ، گزارشگر ورزشی پر آواز وقت در اوج بود . . . و البته پیش و بیش از همه خاطرات و مخاطراتش در حوزه تولید مستندهای طبیعت ایران ب.
آقای اینانلو سالها در شبکه جهانی جام جم برنامه ای داشت بنام " ایران جهانی در یک مرز " که برای ایرانیان مقیم خارج از کشور پخش میشد و یکی از برنامه های موفق و محبوب شبکه بود . طی سالهای حضور و مدیریتم دراین شبکه از اواخر سال 1381 تا اواخر سال 13388 ، این برنامه هفتگی بصورت زنده و بدون وقفه روی آنتن بود و در چند نوبت توسط بینندگان ، برنامه و مجری آن بعنوان برنامه و مجری مطلوب مخاطبان برگزیده و معرفی شدند . البته در مقطعی قبل از این تاریخ و زمانی پس از آن نیز تعدادی از این برنامه پخش شده است . وی طبق تعریف خودش اکثر کشورهای جهان و همه مناطق ایران را دیده بود . آقای اینانلو معتقد بود که کشور ایران کوچک شده و نمادی است از کل جهان که به لحاظ تنوع آب و هوا و مشخصات اقلیمی کم نظیر است نام برنامه نیز بنابر همین معنا انتخاب کرده بود .
چند سال پیش ( سال 87 )در یک روز تعطیل همسفرش بودیم به شهر شاهرود که در آنجا ، آب و ملک و تعلقات وفعالیت هایی در زمینه کشاورزی داشت . ما را ابتدا در شهر به زیارت مزار عرفای نامی ابوالحسن خرقانی و بایزید بسطامی برد، سپس باتفاق از مناطق حفاظت شده اطراف شاهرود بازدید کردیم و در مورد جای جای این مناطق که هزاران بار به آنها سفرکرده بود و برنامه ساخته بود، توضیح داد و خاطراتی تعریف کرد .
چند ماه قبل از فوت ، بعداز مرخص شدن از بیمارستان توسط یکی ازدوستان پیامی برای من وآقای سید محمود بجنوردی( مدیر اسبق گروه فرهنگ و تاریخ شبکه جام جم ) فرستاده بود و برای دیدار و ملاقات ما ابراز تمایل کرده بود ، به منزلش رفتیم ، ازما استقبال کرد، از روند معالجاتش گفت و اینکه روبه بهبودی کامل است و بقول خودش عزرائیل را جواب گفته است . خاطرات زیادی از گذشته گفت و از دوران شکوفایی شبکه جهانی جام جم و اشتیاق بینندگان ایرانی خارج از کشور به شناخت گوشه گوشه میهن و آب و خاک وطنشان ،مرحوم اینانلو میگفت در سفری که به اتفاق برادرم به آلاسکا داشتم با خودم گفتم در هرکجا که رفتم ایرانی بود، اما اینجا اطمینان دارم که آشنایی نمی یابم اما در کمال ناباوری در آنجا هم یک ایرانی که معلوم بود از طریق دریافت سیگنالهای شبکه جام جم من را می شناسد پیدایمان کرد و صمیمانه از ما پذیرایی کرد . او بسیار مشعوف بود از این میهمان نوازی و خصلت بی نظیر ایرانیان در اقصی نقاط جهان ، خدایش بیامرزد و رحمت و مغفرت خود را نصیبش فرماید .