دو بند از ترجیع بند زیبا و معروف محتشم کاشانی:
چند سالی است که جریان حاشیه پردازی در رسانه های کشور زیاد شده است . شاید این جریان محصول افزایش تعداد روزنامه ها ، خبرگزاری ها و سایت های خبری در سالهای دهه هفتاد و هشتاد و سپس اوج گیری جریان فضای مجازی باشد ، البته صدا وسیما نیز از چند سال پیش برای جذب بیشتر مخاطبان همچنین تامین اهداف سیاسی مورد نظر خود به این جریان پیوست .
واقعیت این است که پرداختن به حاشیه های خبری تا حد زیادی برای مخاطبان جذاب است و تعداد مخاطب یا تیراژ روزنامه را بالا می برد اما نکته در اینجاست که حاشیه در کنار متن و اصل شکل میگیرد و معنی دار میشود. اگر تمام تمرکز خبرنگار یا تیم خبری در این باشد که به حاشیه ها بپردازد طبعا آنچنان که باید و شاید به اصل موضوع پرداخته نمیشود و در خیلی از موارد اصل تحت الشعاع فرع قرار میگیرد .تصور کنید برگزاری بک کنسرت موسیقی یا نمایش تآتر که یک گروه و تیم کاری پس تمرین های طولانی در برابر مردم به ارایه محصول کار ، نمایش یا موسیقی مورد نظر می پردازد . در حین اجرا اتفاقی میافتد . مثلا یکی از نوازندگان یا بازیگران از روی صندلی به دلیلی سقوط میکند .اگریک نشریه یا خبرگزاری به انتشار چگونگی برگزاری ، ترانه های اجرا شده یا نمایش اجرا شده و فضای عمومی برگزاری مراسم بپردازد و اشاره کند که این برگزاری حاشیه ای هم داشت و آنرا توضیح دهد این نحوه بیان کاملا متین و همه جانبه است . حال اگر رسانه ای بدون ارایه کمترین گزارش از مراسم برگزاری ، زحمات تیم برگزارکننده و نقش آفرینی عوامل برنامه همچنین چگونگی و میزان استقبال مردم مستقیما از حاشیه خبر دهد حتی با وجود احتمال استقبال مخاطبان این رویه به هیچ وجه کامل و سازنده نیست .همین کم توجهی به موضوعات اصلی در سطح رسانه ها و پر رنگ کردن حاشیه ها به قصد پرمخاطب شدن یا بهره برداریهای سیاسی در میان مدت آثار و تبعات مخربی بر روند امور جامعه میگذارد ، عده ای را کم انگیزه میکند ، عده ای را برای ارایه کارهای فرهنگی و هنری دچار واهمه و نگرانی میسازد ضمن اینکه کار خبرنگری تمام و کمال صورت نمیگیرد .
امیدوارم حاشیه ها چه در جامعه و رسانه ها کمتر شوند و مواردی که تحت عنوان حاشیه منتشر میشوند منطبق با اصول خبرنگاری و کمتر برای بهره برداریهای صرفا سیاسی باشند.