گاهی در کارهای تخصصی به دلایل سیاسی، مدیریتی ،رفاقتی و امثال آن افراد کاملا بی ارتباط و بدون تخصص در مسئولیتی قرار میگیرند که قبل از آن حتی یکبار بطور جدی به آن مقوله و موقعیت کاری فکر هم نکرده اند. این مقوله البته در خیلی از موسسات پیش آمده و باز هم پیش میآید .نا آشنایی افراد تازه واردی که مستقیما در جایگاه مدیریتی می نشینند خیلی وقت ها باعث بروز ناهنجاری و البته سبب خنده سایرین میشود .ا
اما یکی دو نقل در این زمینه : در سال های 1379 و 1380 به دلیل مسئولیتم به همراه آقای غلامعلی بامداد که تجربه و سابقه طولانی در کار تولید تلویزیون داشت عضو کمیته ارزیابی معاونت بین الملل صدا و سیما بودیم ،مدیر امور عمومی نیز طبق چهارچوب های اعلام شده عضو این کمیته بود او سابقه ای در این زمینه ها یا امور نزدیک به آن نداشت سابقه اش در امور خدماتی شهرداری و قبل از آن کشاورزی بود ،در مذاکرات وقتی میخواست نظری را بگوید از میوه و باغ و امثال آن بویژه پرتقال شاهد مثال میاورد که معمولا با واکنش منفی مدیر تولید مواجه می شد یکروز باز مثال جعبه در بسته پرتقال را آورد مدیر تولید گفت :آقا بحث تولید تلویزیون ،میزان تصویر برداری ،چگونگی تدوین و . . ربطی به پرتقال ندارد . مدیر امور عمومی گفت مثل اینکه شما به پرتقال حساسیت داری خب مثل جعبه کیوی است .
در همان سالهای هشتاد هشتاد و یک ،مدیری تازه وارد در یکی از مراکز صدا و سیما که بدون زمینه قبلی به مدیریت منصوب شده بود روزهای اول کار در جمع عوامل تولید مرکز پس از بحث و ارائه نظر با اعتماد به نفس و جهت استناد آوردن برای سخنش سعی می کند نوار بتاکم حاوی تصویر را در دستگاه بگذارد هرچه تلاش می کند موفق نمیشود ، بالاخره یکی از حاضران میگوید ضمن اینکه از فرمایشات شما فیض بردیم ،جسارتا نوار را باید از جلد و قوطی آن درآورید و بعد در دستگاه بگذارید .
سلام استاد انشالله حالتون خوب باشه.
من یکی از شاگردان شما بین سال های 73 تا 74 در دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز بودم. شما استاد درس روابط بین الملل بودید و اگر اشتباه نکنم در میدان انقلاب ابتدای خیابان آزادی با شما کلاس داشتم.
متانت و ارامش شما همیشه برام قابل توجه بود و از درس شما هم نمره خوبی گرفتم.
خبرتون رو دور و نزدیک از همکاران شما در صداوسیما میگیرم اما اواخر نمیدونم کجا تشریف دارید.
از زحمات شما سپاسگزارم و برایتان آرزوی سلامتی و موفقیت بیش از پیش دارم.
نوشته اتونو خوندم و متاسفانه همه ما گرفتار چنین آدمهای بی تجربه و پرمدعا هستیم که تعدادشون هم داره زیاد میشه.
توکل به خدا
سلام بزرگوار
این روزهایتان را مانند لحظات زیبای بهاری، زیبا آرزو می کنم...