در خبر ها اعلام شد که بیش از ( 6میلیون ) شش میلیون نفر در مراسم تاسوعا و عاشورای حسینی در کربلا شرکت کرده اند .به این آمار اضافه کنید اجتماعات ده ها میلیونی در ایران و گوشه گوشه جهان حتی کشورهایی چون هند ، بنگلادش با اکثریت مسلمان اهل سنت مراسم های میلیونی در گرامیداشت یاد حضرت امام حسین ( ع ) داشته اند مراسمی که هرسال برپا میشود.شهرهای مختلف اروپا نیز هرسال شاهد برگزاری مراسم عزاداری امام حسین است . یکی از اجتماعات بزرگ معمولا در روز عاشورا در محدوده مرکزی شهر لتندن برای بزرگداشت امام حسین و پاسداشت فرهنگ عاشورایی بر پا میشود .
بدیهی است برپایی مراسمی چند میلیونی در شهری چون کربلا دریک روز و درمحدوده زمانی خاص در جهان بی نظیر است و فارغ از نگاه مذهبی و برداشت سیاسی به لحاظ تخصصی یک رویداد بزرگ و خبری قابل توجه است که می بایست رسانه های بزرگ و کوچک جهان به آن توجه کنند اما عجیب اینجاست که نه تنها چنین رویداد عظیمی به لحاظ خبری پوشش داده نمیشود بلکه شبکه های بزرگ خبری جهان صرفا به پخش ثانیه هایی از مراسم بسنده می کنند آنهم البته برای پوشش و بزرگنمایی حرکاتی چون قمه زنی و نمایش افرادی زخمی با سر و رویی خونین ، این نحوه انعکاس را حداقل در دو سه شبکه خبری بین المللی ملاحظه کردم . از همین مختصر میشود نتیجه گرفت که:
اولا شبکه های بین المللی با وجود اصرار بر شعار تخصصی بودن و رعایت اصل بی طرفی همواره قبل از نگاه حرفه ای نگاهی سیاسی و یکسویه را دنبال می کنند ثانیا ان در صد بسیار محدود از عزادارانی که هرساله با چهره های خشن ، خونین و کارد یا قمه های پر از خون خود را در معرض نمایش رسانه های بین المللی می گذارند هم سهم رسانه ای و عظمت حضور میلونها انسان سوگوار و مصمم را تحت الشعاع قرارداده مخدوش می کنند هم چهره ای نا زیبا ، عقب مانده و بسیار خشن را از اسلام و شیعه به نمایش میگذارند چیزی که باب طبع همه مخالفین و معاندین این دین و آیین و رسانه های تحت مدیریت آنها است .
فرهنگ گرامیداشت یاد و خاطره حضرت امام حسین ( ع ) و آیین ها و مراسم های مربوط آن از سده های گذشته بی تردید یکی از نشانه ها و بخش بزرگی از هویت ایرانیان است این توجه و احترام نه فقظ برای شیعیان بلکه برای اکثریت مردمان سایر مذاهب هم وجود دارد .
بنظرم رسید برای پاسداشت و گرامیداشت یاد سیداالشهدا و یاران ایشان در روز عاشورای حسینی بهتر این است که بجای هر سخنی بخشی از ترجیع بند بسیار پر محتوا و معروف محتشم کاشنانی را نقل کنم اشعاری که سالیانی است در مراسم های مختلف حسینی و عاشورایی زینت بخش مجالس و محافل ذکر و تجلیل و عزاداری است .
باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین
بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است
این صبح تیره باز دمید از کجا کزو
کار جهان و خلق جهان جمله در هم است
گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب
کاشوب در تمامی ذرات عالم است
گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست
این رستخیز عام که نامش محرم است
در بارگاه قدس که جای ملال نیست
سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است
جن و ملک بر آدمیان نوحه میکنند
گویا عزای اشرف اولاد آدم است
خورشید آسمان و زمین نور مشرقین
پروردهی کنار رسول خدا حسین
* * *
کشتی شکست خورده ی طوفان کربلا
در خاک و خون طپیده به میدان کربلا
گر چشم روزگار براو زار می گریست
خون می گذشت از سر ایوان کربلا
نگرفت دست دهر گلابی به غیر اشک
زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا
از آب هم مضایقه کردند کوفیان
خوش داشتند حرمت مهمان کربلا
بودند دیو و دد همه سیراب و می مکند
خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا
زان تشنگان هنوز به عیوق می رسد
فریاد العطش ز بیابان کربلا
. . . . . . . .