دُرج

وب نوشت سعید فانیان

دُرج

وب نوشت سعید فانیان

باز این چه شورش است که در خلق عالم است


         دو بند از ترجیع بند زیبا و معروف محتشم کاشانی:
  

                                                                                                                                 بازاین چه شورش است که در خلق عالم  است   
                                                                                                              باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
                                                                                                    باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین          
                                                                                                                   بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است
‎                                                                                               این صبح تیره باز دمید از کجا
کزو             
                                                                                                 
         کار جهان و خلق جهان جمله درهم است
                                                                                            گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب             
                                                                                                                       کاشوب در تمامی ذرات عالم است

                                                                                        گرخوانمش قیامت دنیا بعید نیست         
                                                                                                          این رستخیز عام که نامش محرم است

                                                                                         در بارگاه قدس که جای ملال نیست     
                                                                                                     سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است

                                                                                        جن و ملک بر آدمیان نوحه می کنند               
                                                                                                          گویا عزای اشرف اولاد آدم است

                                                                                         خورشید آسمان و زمین، نور مشرقین 
                                                                                                                  
پرورده ی کنار رسول خدا، حسین
                                                                                        کشتی شکست خورده ی طوفان کربلا               
                                                                                                         
در خاک و خون طپیده میدان کربلا
                                                                                         گر چشم روزگار به رو زار می گریست          
                                                                                                          
خون می گذشت از سر ایوان کربلا
                                                                                         نگرفت دست دهر گلابیبه غیر اشک    
                                                                                                  
زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا
                                                                                              از آب هم مضایقه کردندکوفیان            
                                                                                                           
خوش داشتند حرمت مهمان کربلا
                                                                                                     بودند دیو و دد همه سیراب ومی مکید          
                                                                                                                    خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا

                                                                                               زان تشنگان هنوز به عیوق می رسد                 
                                                                                                                      فریاد العطش ز بیابان کربلا
                                                                                           آه از دمی که لشگر اعدا نکرد شرم              
                                                                                                           کردند رو به خیمه ی سلطان کربلا
                                                                                                   آن دم فلک بر آتش غیرت سپند شد        
                                                                                                                     کز خوف خصم در حرم افغان بلندشد

 




حاشیه پردازی در رسانه ها

 چند سالی است که جریان حاشیه پردازی در رسانه های کشور زیاد شده است . شاید این جریان محصول افزایش تعداد روزنامه ها ، خبرگزاری ها و سایت های خبری در سالهای دهه هفتاد و هشتاد و سپس اوج گیری جریان فضای مجازی باشد ، البته صدا وسیما نیز از چند سال پیش برای جذب بیشتر مخاطبان همچنین تامین اهداف سیاسی مورد نظر خود به این جریان پیوست .

 واقعیت این است که پرداختن به حاشیه های خبری تا حد زیادی برای مخاطبان جذاب است و تعداد مخاطب  یا تیراژ روزنامه را بالا می برد اما نکته در اینجاست که حاشیه در کنار متن و اصل شکل میگیرد و معنی دار میشود. اگر تمام تمرکز خبرنگار یا تیم خبری در این باشد که به حاشیه ها بپردازد طبعا آنچنان که باید و شاید به اصل موضوع پرداخته نمیشود و در خیلی از موارد اصل تحت الشعاع فرع قرار میگیرد .تصور کنید برگزاری بک کنسرت موسیقی  یا نمایش تآتر که یک گروه و تیم کاری پس تمرین های طولانی در برابر مردم به ارایه محصول کار ، نمایش یا موسیقی مورد نظر می پردازد  . در حین اجرا اتفاقی میافتد . مثلا یکی از نوازندگان یا بازیگران از روی صندلی به دلیلی  سقوط میکند .اگریک  نشریه یا خبرگزاری به انتشار چگونگی برگزاری ، ترانه های اجرا شده یا نمایش اجرا شده و فضای عمومی برگزاری مراسم بپردازد و اشاره کند که  این برگزاری حاشیه ای هم داشت و آنرا توضیح دهد این نحوه بیان کاملا متین و همه جانبه است . حال اگر رسانه ای بدون ارایه کمترین گزارش از مراسم برگزاری ، زحمات تیم  برگزارکننده و نقش آفرینی عوامل برنامه همچنین چگونگی و میزان استقبال مردم مستقیما از حاشیه خبر دهد حتی با وجود احتمال استقبال مخاطبان این رویه به هیچ وجه کامل و سازنده نیست .همین کم توجهی به موضوعات اصلی در سطح رسانه ها و پر رنگ کردن حاشیه ها به قصد پرمخاطب شدن یا بهره برداریهای سیاسی در میان مدت آثار و تبعات مخربی بر روند امور جامعه میگذارد ، عده ای را کم انگیزه میکند ، عده ای را برای ارایه کارهای فرهنگی و هنری دچار واهمه و نگرانی میسازد ضمن اینکه کار خبرنگری تمام و کمال صورت نمیگیرد .

امیدوارم حاشیه ها چه در جامعه و رسانه ها کمتر شوند و مواردی که تحت عنوان حاشیه منتشر میشوند منطبق با اصول خبرنگاری و کمتر برای بهره برداریهای صرفا سیاسی باشند.

رسانه ها،رسالت حرفه ای، منافع ملی

 در کشور ما چون احزاب فعال و پویایی نداریم  ، تعداد معدودی از احزاب به صورت فصلی و مقطعی تنها در آستانه انتخابات بنحوی محدود در جامعه  ظهور و بروز عینی پیدا میکنند. در این حال معمولا رسانه ها نقش جایگزین احزاب و سخنگویی جناح ها ، گروه ها و جریان های سیاسی را برعهده میگیرند .

رسالت رسانه ها و چارچوب های حرفه ای ایجاب میکند که انواع رسانه هایی که بویژه مخاطبان عام دارند همواره مراقب نوشته ها ، تحلیل ها ، تاییدها و تکذیب های خود باشند و منافع ملی ، سلایق جامعه و رعایت احترام عامه مردم و ملایمت و ملاطفت رفتار بارقیب را درنظر بگیرند . متاسفانه گاهی این نکات روشن و بدیهی تحت تاثیر منافع حزبی و جناحی فراموش میشوند . در حادثه غمبار و بی سابقه کشتار حجاج در سرزمین منا که چند صد تن از حجاج ایرانی و تعداد زیادی از حجاج سایر کشورها در اثر بی تدبیری و مدیریت بسیار ضعیف سعودی ها مظلومانه جان دادند، در غوغای احساسی و عاظفی و همدردی ایجاد شده که امری طبیعی برای این حادثه عظیم است بخوبی ملاحظه شد که برخی از رسانه ها رقابت و مچگیری از رفیب یا منافع زودگذر گروهی را متاسفانه بر دفاع از منافع ملی ، احقاق حقوق شهروندان و افزایش و تقویت مفاهمه و همبستگی ملی در مقابل حادثه عمومی  و ملی ترجیح دادند ، گاه این رفتارها آن انداره ناشییانه و عریان بوده است که نیازی به بررسی و اثبات ندارد . متاسفانه برخی از رسانه های ما هنوز درتشخیص و ترجیح  حمایت از منافع عمومی و حمایت از توانمندی و قدرت ملی در برابر خواست و منفعت محدود گروهی ناتوان هستند . این نکات جزو بدیهی ترین اصول حرفه ای و ابتدایی ترین خواست های ملی و مردمی است که هرکس با الفبای کار رسانه آشنایی و منطق آن آشنایی داشته باشد آنها را میداند و در مسیر آن قدم برمیداردو اصولا مناقشه و بحثی در این موارد به میان نمی آید .

امیدوارم این تعداد اندک از رسانه ها نیز با هدایت درست مدیران  و برنامه ریزان آنها سمت و سویی بگیرند که همواره بویژه در آینده نیز امکان دفاع از رفتار ، نوشته ها و مواضع خود را داشته باشند .