طی سالهای گذشته صدا و سیما همواره با نقد بسیاری از مخاطبان خود در خصوص چینش و کنداکتور مطول عزاداری هم به لحاظ حجم و تعداد برنامه ها و هم به لحاظ میزان هفته ها و ماه های مستمر عزاداری مواجه بوده است . طبعا مخاطبان عام و مردمانی که نسبت به موضوع انتقاد و اعتراض دارند به اندازه کافی نسبت به حفظ شعایر مذهبی و رعایت حریم بزرگان دین و عزاداری برای مصایب اهل بیت ( ع )احترام ، توجه و حساسیت دارندو غالبا خود در این مراسم ها عاملند نه ناظر ،اما این نقد نسبت به چینش و کنداکتور برنامه های شبکه های مختلف سیما وجود دارد که مدیران و برنامه ریزان ذیربط بر اساس یک باور یا پیش بینی نا درست ، افزاش حجم برنامه های مذهبی و طول ایام پخش این نوع برنامه ها را به معنای توجه جدی حود ، انجام قطعی تکلیف و از همه مهمتر رضایت مخاطب تلقی میکنند.آنها این اشتباه را میتوانند به سادگی از طریق انجام نظر سنجی علمی توسط یک نهاد مستقل سنجش و پژوهش متوجه شوند و روند روبه تزاید و افراطی موجود را اصلاح کنند .
متاسفانه از مدتها قبل از روز اربعین امام حسین ( ع ) شاهد گزارش های زنده ای توسط برخی گزارشگران بودیم که در بسیاری از موارد از شور و حال و پویایی لازم برخوردار نبودند ، تمرکز گزارش های تلویزیونی می بایست بر تصویر باشند اما در برخی از این گزارش ها بویژه روزهای آغازین ارسال گزارش ها شاهد تصویر کم مایه و بی تحرک همراه با فضا سازی های مصنوعی و هیجان کاذب گزارشگران بودیم ، برنامه ریزان تلویزیون باید بپذیرند که برخی از این برنامه ها و گزارش ها نه تنها برای مخاطبان مثبت و سازنده نیستند بلکه آثار منفی در پی دارند .
البته با نقدی که بیان شد نباید پخش تعدادی از ارتباط های زنده ، گزارش های روزهای منتهی به اربعین و مستندهای حضور زایرین دیگر کشورها در مراسم راهپیمایی عظیم و بین المللی اربعین نادیده گرفته شوند . مهم این است که تلویزیون در هر شرایطی احترام مخاطب را حفظ و رعایت کند . احترام مخاطب هم چیزی نیست مگر ارایه برنامه های با کیفت و برخورد صادقانه و غیر تصنعی با او