دولت دوازدهم رفت و دولت سیزدهم آمد ، مشکلات دیروزبود ، امروز و فرداهم خواهد بود . آنها از دیروز شروع نشده و فردا هم تمام نخواهند شد .
حتما در واکاوی فعالیت های دولت قبلی نکات تاریک و روشنی وجود دارد ، قصور و تقصیر وجود دارد ، تلاش و از دست دادن فرصت ها ، حتما دیگرانی هم با آنها همراه بوده اند در توفیقات یا فراهم کردن موانع یا بی خیالی و متاسفانه گاه به موقع همراهی نکردن ، در سه ، چهار سال اخیر با توجه به اوج تحریم ها ، گرانی ها ، فشارها ، حوادث غیر مترقبه ، پاندومی وحشت بار کرونا به دستور رهبری ، تقریبا تصمیمات در سطح سه قوه گرفته می شد و کمابیش با همراهی چرخ کشور به شیوه ای که دیده شد گردید . حتما قوه مجریه پاسخگوی اول است . اما تقریبا همه کسانی که به تازگی وارد عرصه مجریه شده اند ، در جایی ، کاری ، مسولیتی و وظیفه ای داشته اند . بررسی کنند ، واکاوی کنند اگر در محیط به اختیار خود توفیق نسبی داشته اند امیدوارانه مسیر را ادامه دهند وگرنه حتما روش خود را به ناچار می بایست تغییر دهند و چون در عرصه ملی کار میکنند مشورت ملی بگیرند ، مجلس هم مشاور خوبی است اما کامل نیست، چون از نماینده داناتر ، با تجربه تر و با پیشنه موفق تر در کشور کم نیستند ، حتما باید این شخصیت ها را به کمک گرفت . مشکلات بسیار فراوانند ، اما پتانسیل کشور هم فراوان است . مردمان صبور ، قانع و آماده همکاری هم فراوانند ، ما بهترین مردم را در کشور داریم ،کسانی که در هر حال با وجود گلایه ها همراهی میکنند .
به مسولان جدید عرض میکنم ، خوشبختانه در بهترین شرایط هماهنگی بین قوا هستید ، دولت سایه ای خدا را شکر وجود ندارد .لطفا مسولان جدید وقت خود را صرف گذشته نگنند ، گذشته هنوز جاری و پیش چشم مردم ماست ، نیاز به باز گویی و باز تشریح ندارد ، فرصت ها کم است لطفا بجای هرچیز ، زودتر تصمیم سازی ها ، تصمیم گیری های درست ، جلب اعتماد مردم و بازگرداندن روحیه امیدواری و همراهی مردم را در اولویت قرار دهید ، همین و بس ، به همان چیزهایی که انتقاد میکردید و ضعف میدانستید ، نپردازید ، حالا دیگه مردم از شما عمل صحیح میخواهند ، حرکت ، اقدام و عمل ، انشاالله مردم هم امیدوار میشوند و همراهی میکنند . قطعا برای توفیق کلی در کشور اول توجه به داخل و دوم توجه به تنظیم درست روابط خارجی و هشیاری فوق العاده به محیط پیرامونی لازم است ، انشاالله خداوند هم همراه این ملت و کشور خواهد بود .
بخوبی میتوان گفت که طبق گزارش های خبرگزاریهای رسمی ، همچنین گزارش های شهروند خبرنگاران، امروز ۲۴ مردادماه ۱۴۰۰ هیچ دولتی بر کشور افغانستان حاکم و مسلط نبوده است ، اشرف غنی راهی عمان شد ، ژنرال دوستم به ازبکستان ،اسماعیل خان در کنار طالبان و بعد گفتند از طریق ایران عازم پاکستان شده، مردم هراسناک در خیابان و بیابان و طالبان آنطور که گفته اند بطور مسالمت آمیز از گوشه و کنار کابل در حال ورود به پایتخت برای برقراری نظم و امنیت !
اینطور که گزارش های خبری و عکس های مخابره شده از خیابان های قفل شده از ماشین های به جا مانده در ترافیک و لغو چند پرواز باقی مانده فرودگاه کابل نشان میدهد ، هیچ انتخاب و راه گریزی برای کسانی که در صدد ترک شهر هستند باقی نمانده است .
نحوه برخورد یا به عبارت دقیق تر عدم برخورد و مقابله ارتش افغانستان با جنگجویان طالب ،بطور واضح نشان از برنامه ریزی قبلی آمریکا برای تسلط طالبان و تسلیم ارتش و نظامیان افغان دارد . از زمانیکه بایدن بطور ناگهانی به نیروهای نظامی آمریکا فرمان ترک افغانستان را داد و بدنبال آن سایر کشورهای همپیمان آمریکا نیز همراهی و به سرعت خاک افغانستان را ترک کردند ، با توجه به ضعف مفرط دولت اشرف غنی و سردرگمی آن ها در مقابل پیشروی سریع طالبان در تصرف شهرها یکی پس از دیگری ،بدون مانع و مقاومت ، پیش بینی چنین وضعی دور ذهن نبود ، اما در این میان آنچه که هیچ یک از طرفین مخاصمه ، برنامه ریزان پشت صحنه ، آمریکا و متحدینش به آن توجه ندارندوضع مردم مظلوم افغانستان با سالیان دراز محرومیت و مظلومیت و آوارگی است . متاسفانه کلیپ هایی از ظلم و اعدام خیابانی و ربودن و بردن دختر بچه های کم سن و سال وجشت زده و التماس کننده از حریم منازل و کنار پدران و مادران بیچاره و بی پناه توسط مردان متجاوزان مسلح وبا هیبت ترسناک در فضای مجازی و برخی رسانه های خبری منتشر شده است که اوج وقاحت ، تجاوز از طرفی و بی پناهی مردم افعانستان از سوی دیگر را به نمایش گذاشته است ، عجیب این است که این اقدامات بطور علنی در برابر دوربین ها و به عنوان یک اقدام قطعی و از دید خودشان یک حق طبیعی برای حاکمان صورت میگیرد . به راستی سرنوشت این کودکان وحشت زده بی پناه چه میشود . باور کنید امکان ندارد فردی، پدر یا مادر باشد ، اصلا انسان باشد ، قلب و وجدان داشته باشد و اشکش از این همه ظلم و تعدی جاری نشود ، طبعا چند روز دیگر چند مرکز غربی حقوق بشری و در راس آنها آمریکایی این اقدامات را محکوم میکنند ، !!!! ولی کسی به داد مظلومان نمیرسد . امیدواریم هرچه زودتر مردمان مظلوم و همزبان افغانستان هرچه زودتر روی آرامش ببینند .
در مورد سیاست کشور در قبال حاکمیت طالبان این روزها تحلیل ها و دیدگاه های مختلفی ارایه میشود ، میشود پذیرفت که برخی قدرت ها از اینکه نوعی خصومت و درگیری با طالبان پیش آید خوشحال هم میشوند که طبعا این رویه به هیچ وجه برای منافع ملی و امنیت کشور مناسب و سودمند نیست ، با این همه لازم است به لحاظ انعکاس خبری فعالتر برخورد شود .
متاسقانه رسانه های رسمی و دولتی کشورمان در انعکاس و نقد این قضایا ، بیش از حد دست به عصا ، حرکت میکنند . جا دارد که رسانه های مستقل و مردمی به سهم خود ، اوضاع جاری کشور همسایه را در همه ابعاد تحلیل و تبیین کنند .
محرم امسال همزمان شده با موج تلفات انسانی اپیدمی کرونا در سرتاسر کشور ، و در واقع عزاداری های باطنی بسیاری از شهروندان گسترش یافته است ،این روزها بطور متوسط بین ۵۰۰ تا ۶۰۰ نفر از هموطنانمان در اثر بیماری مهلک کرونا جان می سپارند . امیدواریم به برکت و حرمت این روزها هرچه زودتر شر این گرفتاری جانکاه از سر مردم کشورمان و مردمان سرتاسر عالم کم و برطرف شود . شاید چون هنوز در وسط معرکه اپیدمی هستیم و فعلا دورنمای امید بخشی برای اتمام این روند اعلام نشده است وقت مناسبی برای محاسبه و بررسی قصورها و تقصیر ها نباشد ، ولی بالاخره در مقابل این حجم سنگین لطمات روحی ، روانی ، مادی و معنوی و عزادار شدن بخش بزرگی از خانواده های این مرز و بوم، خوب است ، کنکاشی عالمانه و مستقلانه بشود تا آنهایی که سیاست زدگی و خدای ناکرده عوامفریبی را بر مردم داری ترجیج داده اند ، به موقع تصمییم نگرفته اند ، کمک نطلبیده اند . سستی کرده اند و یا با مشورت متخصصین امر حرکت نکرده اند یا مصالح سیاسی و جناحی را بر سلامت مردم ارجح دانسته اند مشخص شوند .
تشکیل ستاد متمرکز مبارزه با کرونا تصمیم خوبی بود، گرچه از قراین امر بر میآید که از انسجام لازم برخوردار نبود ، شاید مناسب باشد که اصولا یک شورای عالی ثابت و همیشگی متشکل از نخبگان پزشکی کشوربرای تشخیص و چاره جویی به موقع در قبال بیماریهای جدید و فراگیرتشکیل شود تا به محض رویت یک پدیده نامشخص و غیر آشنا در کشور یا ورود بیماریهای جدید از طریق جابجایی و ورود مسافران از سایر کشورها ، بدون فوت وقت و در اولین فرصت ، نسبت به چاره جویی در قبال آن و پیشگیری قبل از فراگیر و همه گیرشدن آن اقدام سراسری به عمل آورد . در کنار این همه شورای نا کارآمد یا نیم بند، شورای تخصصی بیماری ها بعنوان شورای تخصصی بالا دستی میتواند یک گام به پیش باشد . امیدوارم همانطور که در محرم امسال در گوشه و کنار کشور شعارهایی دیده میشود مبنی بر شعور حسینی در کنار شور حسینی ، در سطح عالی کشور در همه زمینه ها به ویژه حفاظت از جان مردم ، شعور تصمیم گیری و تصمیم سازی به جای شور سیاسی و جناحی جایگزین شود و کشور از گرفتاری های مختلف که بسیاری از آنها حاصل تصمیمات ناپخته و مانورهای نابای قدرت و پیش از موعد و شعارهای نا درست است نجات یابد . انشاالله
بسیاری از مردم در محرم سال گذشته به ویژه هیات های مذهبی در کنار عزاداری ها با رعایت جوانب بهداشتی کمک های خود را به جای پختن نذری به صورت تهیه اقلام پزشکی برای بیمارستان ها و کمک به بیماران جایگزین کردند و به جای اطعام چند وعده غذا که انهم در شرایط نرمال جامعه مفید است به کمک ها برای نجات جان هموطنان خود پرداختند ، امیدواریم در محرم امسال هم این اقدامات گسترش یابد و نیازهای عده ای از راه همیاری هموطنان مرتفع و از آلام آنان کاسته شود . انشاالله