مراسم تحلیف با حضور نمایندگان مجلس و مقامات داخلی همراه با مقاماتی از کشورهای مختلف روز پنجشنبه ۱۴ مردادماه ۱۴۰۰ در محل مجلس شورای اسلامی برگزار شد .با این مراسم و سوگند خوردن رسما و در عمل وظایف رییس جمهوری جدید آغاز شد .
روز ۱۴ مراداد سالروز امضای فرمان مشروطیت در ۱۱۵ سال قبل از این است ، امیدواریم این تقارن و همزمانی نشانه ای مثبت در جهت بهبود اوضاع باشد . مراسم سیزدهم همانند موارد دوره های قبلی کمبودهایی داشت و پس از اتمام مراسم نقدهای متعددی در برخی از خبرگزاری ها ،سایت های خبری و فضای مجازی منتشر شد . موارد زیادی از ایرادات و انتقاداتی که بر شمرده بودند ، دقیق و وارد بود ، انتظار از مجلس شورای اسلامی این است که هم نماد نظم و مقررات باشدو هم نمادی ازوحدت ، تفاهم و سعه صدر ، رعایت نشدن پروتکل های بهداشتی در اوج پاندمی کرونا در کشور ، همچنین توجه نداشتن و رعایت نشدن برخی پروتکل های سیاسی و تشریفاتی به ویژه برای مقامات خارجی ، دعوت نشدن یا حضورنیافتن هیچکدام از روسای جمهور پیشین ،همچنین حضور نداشتن هیچکدام از رییسان پیشین مجلس شوری اسلامی از جمله نکاتی بودند که دیده شدند .
منتقدین به متن و محتوای سخنرانی رییس جمهور نیز ایرادات زیادی وارد دانستند ، از ریز شدن در شرح مشکلات و گرفتاری های داخلی ، تا روشن نشدن استراتژی کشور در روابط خارجی و حتی نوع بیان و خطابه او باتن صدای یکنواخت و غیر منعطف در بیان موضوعات و مواضع مختلف کشور در قبال مسایل داخلی و خارجی . .
با توجه به آنچه که در سالهای اخیر بر دولت های یازدهم و دوازدهم به ویژه دولت دوازدهم رفت و رویه ای که در مجموع رسانها ،اعم از صدا و سیما ،. . روزنامه ها ، سایت ها و خبرگزاریهای . . . شکل گرفت ، دولت سیزدهم نیز از ابتدای کار باید آماده نقد شدن ، پاسخگویی و تعامل سازنده با رسانه ها باشد . شیوه نقد بی پروا ،شیوه ای بود که اغلب رسانه ها به و یژه صدا و سیما طی سال های اخیر نسبت به دولت در پیش گرفته بودند . مخاطبان همچنان انتظار نقد و بررسی موثر عملکردها و پیگیری منافع مردم را دارند. نیاز و انتظارمردم کشورمان به دریافت اطلاعات و اخبار شفاف از جامعه خود توسط رسانه های داخلی ،خاصه مجموعه هایی که هرکدام به نوعی از اعتبارات ملی و عمومی تغذیه می کنند، در دسترس بودن صدها رسانه متنوع خارجی با هدف تاثیر گذاری بر فکر و ذهن مخاطبان ایرانی ایجاب میکند که دولت جدید در ابتدای کار سیاست ارتباط فعال و تعاملی همراه با تحمل و پذیرش نقد را در پیش بگیرد تا امکان مشارکت جمعی و تعامل بیشتر برای پیشبرد امور در کشور فراهم شود .
این روزها با نگاهی به تجربه گذشته به ویژه دوران دولت های نهم و دهم بسیاری از فعالان رسانه ای و کارشناسان سیاسی ازتکرار جو و فضای سابق یعنی محدودیت فضای نقد در رسانه ها نگران هستند . البته اینطور هم نبوده است که مثلا دولت آقای روحانی بطور کامل از نقد حمایت میکرده و در برابر نقدهایی که از ارکان و اعمال دولت میشده لذت می برده است ، ولی با وجود فاصله قابل توجهی که درصحنه عمل بین سیاست های اجرایی دولت روحانی و شعارهای انتخاباتی با خواسته و انتظار جامعه به ویژه رسانه ها ، تحصیلکردگان وروشنفکران داشت به دلایلی چند وضع نقد از دولت قبلی بهتر بود.
-- صدا و سیما به عنوان بزرگترین رسانه در بعد ملی و فراگیر هیچگاه نقد دولت را رها نکرد و تا آخرین ساعات حضور و مسولیت دولت فعالیت ها ، اقدامات یا رای و نظر دولت و رییس جمهور را زیر نظر داشت .
-- وضعیت دولت روحانی به ویژه در دوره دوم ( دولت دوازدهم )به لحاظ شرایط سخت اقتصادی ، تحریم های خارجی و مخالفت های داخلی به نحوی بود که اصولا قدرت پاسخگویی را نداشت و لذا در موارد متعددی سکوت میکرد .
-- همزمان با دوران هشت ساله ای که گذشت، امکانات فضای مجازی در کل جهان و به تبع آن در ایران توسعه یافت و همین باعث حضور گسترده مردم همراه با نقد و نظارت هرچه بیشتر بر روند امور با بهره گیری از امکانات ارتباطی شد.
-- با وجود یکدستی و هماهنگی بسیار ی که بین قوای سه گانه و نهادهای حاکمیتی در دوران جدید وجود دارد ،نمیتوان انتظار داشت که نقد و بررسی ها به شیوه سابق ادامه یابد ، در مورد دولت های نهم و دهم نیز همین اتفاق افتاد .
-- تغییر رویه بسیار مشهود در صدا و سیما قطعا اتفاق میافتدو از نقدهای تند خبری نخواهدبود ولی بسته به پیشامد ها و فضای عمومی جامعه این دستگاه عظیم حاکمیتی نیز نمیتواندحتی شیوه رفتاری مشابه عملکرد خود در قبال دولت های نهم و دهم ( دوران آقای احمدی نژاد ) در پیش بگیرند ، چون هم نوع مشکلات و طبعا نقدها تغییر کرده و هم رسانه های مخالف خارجی و منتقد داخلی بیشتری شروع به کار کرده و برای خود جایگاه و مخاطبانی یافته اند .
-- میزان حضور و بهره مندی مردم از فضای مجازی و مشارکت هدفمند آنان بسیار بیشتر از گذشته شده و هیچ دولتی نمیتواند نسبت به گفته ها ، مستندات و نقدهای مردمی بی تفاوت باشد ، لذا به هر ترتیب و با هر ترکیب حاکمیتی ، شرایط بنحوی است که دولت جدید به ناگزیر می بابست خود را برای شنیدن ودیدن نقد و نظرهای ارباب رسانه و آحاد مردم آماده کند ، ببیند ، بشنود ، توجه کند و برای رفع مشکلات اقدام کند و با زبان رسانه به تعامل با فعالان و کارشناسان بپردازد.شاید دولتیان هم با بررسی همه جوانب خود به این نتیجه رسیده باشند که در فضای جدید تعاملی حتی مطلوب تر از دولت های قبلی داشته باشند .