این روزها که به دلیل برگزاری مراسم پر شور عزاداری و مجالس سوگواری حضرت امام حسین ( ع ) و یاران آن امام مداحی ها و نوحه خوانی ها در شکل های مختلف ، با شعرهای متنوع و شیوه ها و گویش های متعدد در گوشه و کنار کشورمان برگزار میشود ، فرصت خوبی است که صدا و سیما این تنوع و توجهات مردمی را در قالب عزاداری ها ، نوحه خوانی ها و مداحی های مختلف به نمایش بگذارد و چند سالی است که سیما با برخورداری از امکانات فنی تلاش میکند تا در روزهای تاسوعا و عاشورا دقایقی از عزاداریهای شهرهای مختلف را بطور زنده و مستقیم به کمک مراکز صدا و سیما و بعضا از طریق اینترنت پوشش دهند که این اقدام در جایگاه خود با اهمیت و برای نمایش شور و حال و توجه اقوام و اقشار مختلف کشور به عزاداری و حفظ شعایر مذهبی تاثیر گذارست ، طبعا انتظار میرود که هر سال برکیفیت و کمیت این اقدام افزوده شود و علاوه بر قطعات کوتاه پخش مستقیم ، در قالب برنامه های تولیدی ، عزاداریهای مناسب و متین در شهرهای مختلف ضبط و پخش شوند.
نکته اصلی مورد توجه و تاکیدم در این یادداشت نقد پخش بیش از حد مداحی ها در این ایام در همه شبکه هاست .بویژه تاکید صدا و سیما بر پخش مداحی از چندان مداح خاص ، برخی از این مداح ها طی سالها در مناسبت های سیاسی با صحبت ها و اقدامات سیاسی خود اصرار ورزیده اند که تنها به یک جریان سیاسی و نه همه مردم تعلق دارند ، آنها شان سیاسی خود را از شان مردمی و مذهبی خود بالاتر دانسته اند و بر این موضع اصرار ورزیده اند ، اینکه صدا و سیما هم بر استفاده مکرر از آنها اصرار میورزد به لحاظ تخصصی عجیب است ، معمولا رسانه ها سعی میکنند تا از هر تاکید و تدوام بازدارنده ای بپرهیزند ،اما صدا و سیما حتی برای استفاده غیر معقول و غیر معمول از برخی مداحانی که پرونده و محکومیت داشته اند یا حتی در شرایطی در چهارچوب ضوابط خودرسانه برای مدتی ممنوع التصویر بوده اند و یا به تفکر و گرایش خاصی شهرت دارند اصرار دارد.
جالب است که همین روزها شاهد نقد برخی کارشناسان و دلسوزان جامعه در رسانه های رسمی ، فضای مجازی و بعضی مقالات روزنامه ها در این باب و توصیه و پیشنهاد های تخصصی به صدا و سیما هستیم اما این رسانه عام و همگانی بر رفتار و شیوه معمول مخاطب گریز خود همچنان اصرار می ورزد .