عنوان و واژه خالی بندی رسانه ای هرچند هنوز جا افتاده و پرکاربرد نیست ولی کاملا منظور را میرساند. این واژه را اولین بار در کتاب روش های مصاحبه خبری(چاپ دهم -ویراست چهارم- 1392 ) تالیف دکتر محسنیان راد دیدم . در این کتاب ذیل مبحث توانمندی ها و امکانات مصاحبه و ضرورت تسلط مصاحبه کننده بر موضوع مواردی از خالی بندی ها نیزبعنوان مثال ذکر شده است مانند: اعلام طراحی و ساخت کامیون ملی بنام "کاوه "توسط مدیرعامل وقت سایپا (دنیای اقتصاد 12 /8 / 1389 )و افشای دروغ بودن کل ماجرا در رسانه ها طی کمتر از بیست روز از مراسم رونمایی ،اعتراض شرکت دانگ فنگ و چینی ازآب در آمدن کامیون ها، (همشهری 4/9 /90 )یا مورد دیگر اعلام و وعده معاونت وقت گردشگری سازمان میراث فرهنگی مبنی بر جذب 25 در صد از جمعیت چین به کشور ایران (تیتر آنلاین )و تکذیب موضوع و تغییر وبرکناری معاون محترم قبل از ورود اولین گردشگر چینی به ایران 12/9 / 90 از این قبیل خالی بندی ها چند مثال دیگر هم در کتاب آمده و نفی و رد آن نیز در رسانه دیگر و به فاصله کم منعکس شده است . البته پس از صرف هزینه ها ، کنفرانس خبری و مصاحبه های مختلف با رسانه ها
خالی بندی های رسانه ای مربوط به مقطع خاصی نیست ولی در مقاطعی شدت میگیرد . بنظر میرسد که انواع خالی بندی های رسانه ای زمانی قوت میگیرد که فشار بر روی رسانه ها زیاد باشد و آنها دست بازی در نقد و تحلیل نداشته باشند یا خبرنگاران و تحلیگران رسانه از آمادگی و تخصص لازم در حوزه های کار خود برخوردار نباشند . طبعا در صورت برخورداری خبرنگار و مصاحبه کننده از دانش و تسلط کافی به موضوع در هر شرایطی امکان خالی بندی ، دروغ و بلوف های رسانه ای به حداقل ممکن میرسد .