در هنگامه نابسامانی های ریز و درشت و مطالبات قشرهای مختلف مردم ، عوامل دولت به جای پاسخگویی مناسب و مستدل و تلاش برای رفع مشکلات به فرافکنی های عجیب و غریب و اظهار نظرهای نه چندان جالب پرداخته اند و گاه انگار فراموش میکنند که اولین پاسخگو به اعتراضات و شکواییه های مردمی و اولین مسول برای حل مشکلات کشور قبل از هر فرد و ارگانی دست اندرکاران دولت در هر پست و شغل و مسولیت هستند .
مدت های مدیدی است که وزیر نفت کابینه از فروش بالای نفت و افزایش تولید و رکورد فروش نسبت و درامد بیشتر نسبت به گذشته با وجود تحریم ها صحبت میکند ، در عین حال رییس برنامه و بودجه از کمبود درآمد و نداشتن بودجه لازم برای توسعه امور ، انجام پروژه های نیمه کار و ناتوانی در افزایش دستمزدها سخن میگوید ، بالاخره دولت باید مشخص کند ، کدامیک از این دو عضو کابینه ناصحیح سخن میگویند و حرف های خود را تکرار میکنند .
در دولت قبل ( دوازدهم ) هرگاه صحبت از مشکلات باقی مانده و به ارث رسیده از دولت های ماقبل می شد ، عقلای قوم و کارشناسان مستقل میگفتند که گیریم همه صحبت های شما بابت گذشته درست ، شما که از مریخ به اینجا نیامده اید ، در همین کشور و بعضا حتی مسول هم بوده اید ، میدانستید که اوضاع چگونه است ، اتفاقا همین خرابی و مشکلات را نیز بر میشمردید و قول و وعده میدادید که اگر شما بیایید کم و کسری ها و کجی ها را رفع و رجوع و آراسته میکنید . همین مطالب و همین مباحث برای دولت حاضر هم مصداق دارد . هرچه ناتوانی دولت بیشتر و تورم و گرانی ها افسارگسیخته تر میشود یاد گذشته و ذکر آمارهای منفی آن هم بیشتر میشود و گاه در افزایش منفی ها صحبت ها و آمارهای ثبت شده قبلی و پیش گفته هم فراموش میشود .
علاوه بر همه این ها ، رییس دولت سیزدهم در زمان دولت قبل، مطلبی به این مضمون گفته بود که دیگر نقد گذشته و برشمردن مشکلات قبلی ونسبت دادن به آنان بس است، دیگه زمانی گذشته که شما مسولید . این سخن گوینده همانطور که درآنزمان روا و بجا بود ، در حال حاضر هم دقیق و درست است ، بیش از یکسال بلکه قریب یک سوم از عمر دولت گذشته است ،فقط باید به حال و آینده فکر کرد و برای رفع مشکلات جامعه و توسعه آبادانی کشوربا تدبیر درست ، همکاری همگان و احترام به صاحب نظران کارها را به پیش برد ، صرف انرژی برای توجیه یا فرافکنی ، فقط زمان را به هدر میدهدو مردم را نا امید میسازد ،بهتر است با مدیریت صحیح و کارآمد از همه توانمندی ها برای رفاه حال جامعه بهره برد .
سعدی شاعر بزرگ ایرانی میفرماید :
دربساط نکته دانان خود فروشی شرط نیست یا سخن دانسته گو ای مرد عاقل یا خموش
توصیه سعدی شاعر و حکیم توانای ایران همانند سایر پند و اندرزهای این شاعر بزرگ همواره سازنده است ، اما وقتی که لازم است صحبت شود و با گفتن و شنیدن برخی نکات روشن و ابهامات برطرف میشود ، چه بهتر که اینکار انجام و روشنگری شود، به فرمایش سعدی شایسته این است که سخن دانسته و بایسته گفته شود .
این روزها در مورد حوادث پیش آمده ، اعتراضات و درخواست های اقشار مختلف از جمله دانشجویان و گروه هایی از جوانان دهه هشتادی، برخی از کارشناسان ودست اندرکاران صحبت هایی داشته و دارند . فارغ از اینکه صحبت های یادشده به چه میزان گره گشا و روشنگر میتواند باشد ، سخن ناروا نگفتن ، احترام به مخاطب و تلاش برای شنیدن نظر دیگران و گفتگو در همان چهارچوب ها ، میتواند گام موثری تلقی شود . آقای مهندس ضرغامی رییس اسبق صدا و سیما ، از جمله مسولانی است که تا به حال در چندین نوبت نسبت به مسایل جاری و خواست جوانان معترض سخن گفته و با ذکر این نکته که غالب مسولان زبان و بیان جونان امروزی را نمیشناسند و لازم است این انشقاق و فاصله نسلی به هر نحو کم و کمتر شودتلاش کرد قبل از هرچیز بر اشتراک معنا نسبت به بیان و سپس ایجاد مفاهمه یا لا اقل کم کردن فاصله ها توجه شود. اینکه مهندس ضرغامی به نقل از یک بازجو در اعتراضات اخیر میگوید در بازجویی از جوانان معترض نه من می فهمم آنان چه میگویند و نه آنان می فهمند من چه میگویم ، دقیقا اوج مشکل و نگرانی در همین جاست ، نداشتن درک متقابل ، نفهمیدن زبان یکدیگر ، نداشتن تعریق مشترک واژه ها و ومفاهیم که می بایست اساس حرف و بحث و نظر باشد تا بر این اساس اشتراکات دریافت و افتراقات حل و فصل شود .
حدود بیست روز از نوشتن مطلب قبلی و نگاشتن موضوع به هدر دادن توان ملی کشور میگذرد . توانی که توسط برخی از کسانی که تریبون دارند ، رسمی یا غیر رسمی ، میگذرد ، وضع و فضای عمومی کشور، التهابات و اعتراضات جمعیت هایی از کشور از یک سو و از جهت دیگر پاسخ های مناسب ندادن و اقناع نکردن بسیاری از معترضین از سوی کسانی که موظف به پاسخگویی مناسب هستند و در کنار برخی پاسخ ها و تحلیل های روشنگرانه و گفتگوهای انتقادی ، متاسفانه بدتر از همه صحبت های تند ، بی منطق و بلا وجه برخی که هیچ مسولیتی در پاسخگویی ندارند یا اکر دارند نمی پذیرند باعث شده است که این احساس را به وجود آورد که اصولا مگر کسی آن هم در اوج هیجانات به نوشته این و مقاله آن توجه میکند .
متاسفانه سال هاست که گفتگو کردن، مباحثه و مناظره و نقدعملکردها ، کم و کمتر شده است، الا به ندرت آن هم در موقعیت های خاص . قطعا در اوج هیجانات و معرکه هایی که بیشتر احساسات غلبه میکند کمتر کسی به نصیحت و تذکر و یادآوری و خاطرات و تنبهات تاریخی توجه میکند .
خوب است همیشه و دراز مدت و ماندگار در همه موضوعات بحث و مناظره و اقناع گری در مسایل مورد توجه و نیاز مردم صورت بگیرد .