آنقدر شدت بمباران خبری رویدادها ، اتفاقات ، نقدها و نظرها ، حوادث و مشکلات و دغدغه ها برای مردم ما زیاد است که گاهی به علت گرفتاری های روزمره بعضی برنامه ها و سوژه های مورد بحث شده و توافق شده گذشته فراموش یا کم اثر می شند ، البته چیزی عجیبی نیست ، معمولا انسان به بزرگترین و نزدیک ترین مسایل خود و محیطش توجه میکند به قول حضرت سعدی که گفت :
چنان قحطسالی اندر دمشق که یاران فراموش کردند عشض
مدتی موضوع شفافیت در عملکرد دولت و مجلس و ارگا ن ها و سازمان ها موضوع روز بود حتی قرار بود که حقوق های دریافتی مسولان و دولتمردان و نمایندگان و بقیه در معرض دید و قابل دسترسی عموم قرارگیرد، امری که جسته گریخته در چند نهاد د و سازمان ، نصفه ، نیمه انجام شد و با غالب شدن موضوعات دیگر به بوته فراموشی .سپرده شد.
بحث ساخت سالی یک میلیون خانه که یک میلیون بار گفته و نوشته و قول و قرار گذاشته شد که بماند، چیزی تقریبا هیچ
امیدوارم قول و قرارهای رییس جمهور حاضر به مرور مشمول همین تکرارها و فراموشی ها نشود ، گرچه همه ما بنا بر عادت دیرینه کمابیش به این مقوله نامیمون عادت کرده ایم
یک زمانی از کرسی های آزاد اندیشی در دانشگاه ها و جایگاه های علمی و محافل فرهنگی و . . گفته می شد . این هم ظاهرا همه فراموش کرده اند ، یا بعضا جوری که خودشان خوشایندشان است تعبیر و تفسیر کرده اند.
تلویزیون هم که وظیفه ذاتی اش ترویج همین امور است و صاحب بزرگترین کرسی ها ، گاهی چیزهایی می گوید ولی صرفا به مذاق یک عده خوش می آید و به مذاق عده بیشتری نه چندان
البته یک حرف و سخن و نقد و نظر بیشتر از این هاست و داستان نو به نوع شدن خبرها ، با فراموشکاری ها ما و گردش زمانه همچنان ادامه دارد.