به نام آنکه جان را فکرت آموخت چراغ روشنی در دل بیافروخت
سلام به همه عزیزان ،دوستان ،آشنایان و جستجوگران عرصه رسانه و فرهنگ ، پس از سالها فعالیت در عرصه فرهنگ و رسانه و حاصل شدن فرصتی والبته بنابر تاکید و توصیه برخی از دوستان تصمیم گرفتم گاهی مواردی از دیدگاه ها،مقالات و نکاتی که احتمال مفید بودنش را میدهم در این وب نوشت منعکس شود امیدوارم همه گفتگوها تلاشی برای تمرین تحمل نظرات یکدیگر، بهتردیدن ،بهتر شنیدن و در نتیجه بهتر تصمیم گرفتن باشد امری که جامعه ما به شدت به آن نیاز دارد. امیدوارم در این مجال سخنی ناصواب به میان نیاورم وحرمت دار مخاطبان باشم
چرا دُرج
از باب رویه معمول وشیوه مآلوف لازم بود برای وب نوشت حاضر نامی در نظر گرفته شود برای این مجموعه نام دُرج به معنای جعبه کوچکی که در آن جواهر می نهند انتخاب کردم با این توضیح که "د" به اعتبار همکاری مستمربا دانشگاه وتدریس بیست وچند ساله ام از دانشگاه "ر" به اعتبار حوزه تخصصی وکار رسانه ایم که از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۸۸ در حوزه های مختلف صدا وسیما کار ومسولیت داشته ام از رسانه و "ج"به اعتبار هفت سالی که مدیرت شبکه جهانی جام جم را بر عهده داشته ام از جام جم برگزیده ام، حال اگر این نام درج هم خوانده شود مشکلی نیست چون معنی گنجاندن ونوشتن مطلبی در کتاب یا مانند آنرا میدهد.
ادامه...
: اختلاس، کلاهبرداری، فساد، قتل و خشونت؛ اینها کلماتی
است که این روزها در رسانهها زیاد تکرار میشود، رقمها هر بار بزرگتر و
تلخیها هر روز گزندهتر. در این هیاهوی سیاهیها و سختیها مردی در
گوشهای از ایران در خانهای روستایی زندگی میکند که رفتارش علامت سوالی
است در برابر تحلیلهایی که از پسروی فرهنگی و اضمحلال اخلاقی مردمان
روزگار ما حکایت دارند. در روزگاری که خبرها میگویند جان ارزان شده، مردی
رفتگر با درآمدی ناچیز و قسطها و قرضهایی که تمامی ندارد، بر وسوسهای
بزرگ غلبه کرد تا کیفی گمشده را به دست صاحبش برساند؛ کیفی که ارزش آن
معادل 166 سال حقوق او بود، کیفی یکمیلیاردتومانی.
این دو مطلب و عکس ها را از خبرها و مطالب اجتماعی سایت باز تاب امروز انتخاب کردم تا برای خودم و دوستانی که این مطلب را می بینند و میخوانند نکته و مطلبی تذکر دهنده باشد و بگویم:
1-در روزگاری که رسانه هایمان مملو است از عکس های متنوع و متعدد هنری و امثال آن جای این عکس ها خالی بود .
2 - در روزگاری که سرتاسر خبرهای رسانه ها از نامردی ها و نامرادی ها حکایت میکند جای امثال این خبرها در رسانه ها خالی بود .
3- در روزگاری که سخنرانی ها و اظهار نظرها پر از شعارهای رنگ و وارنگ و بدون عمل شده است جای نشان دادن عمل بی چشمداشت و بدون شعار خالی بود .
4 - بخواهیم و آرزو کنیم که هم در عمل و هم در نظر بیشتر و بهتر به فکر و یاد افراد آبرومند جامعه مان باشیم و این کور سوهای تبلور صداقت و بی پیرایگی را ارج بگذاریم .
5 - نمونه رفتارهای صادقانه و باورمند از انسان های با شرف و آبرومند در جامعه کم نیست اما تشویق و توجه مسئولین کافی نیست ، فضا سازی رسانه ها نیز کفایت نمی کندچون برخلاف قشری که به هر زور و زحمتی خود را در رسانه ها مطرح می کنند، این قشر از مطرح شدن و به تصویر درآمدن پرهیز دارد .
سعید فانیان
یکشنبه 3 اردیبهشتماه سال 1391 ساعت 01:54 ب.ظ
: اختلاس، کلاهبرداری، فساد، قتل و خشونت؛ اینها کلماتی است که این روزها در رسانهها زیاد تکرار میشود، رقمها هر بار بزرگتر و تلخیها هر روز گزندهتر. در این هیاهوی سیاهیها و سختیها مردی در گوشهای از ایران در خانهای روستایی زندگی میکند که رفتارش علامت سوالی است در برابر تحلیلهایی که از پسروی فرهنگی و اضمحلال اخلاقی مردمان روزگار ما حکایت دارند. در روزگاری که خبرها میگویند جان ارزان شده، مردی رفتگر با درآمدی ناچیز و قسطها و قرضهایی که تمامی ندارد، بر وسوسهای بزرگ غلبه کرد تا کیفی گمشده را به دست صاحبش برساند؛ کیفی که ارزش آن معادل 166 سال حقوق او بود، کیفی یکمیلیاردتومانی.
این دو مطلب و عکس ها را از خبرها و مطالب اجتماعی سایت باز تاب امروز انتخاب کردم تا برای خودم و دوستانی که این مطلب را می بینند و میخوانند نکته و مطلبی تذکر دهنده باشد و بگویم:
1-در روزگاری که رسانه هایمان مملو است از عکس های متنوع و متعدد هنری و امثال آن جای این عکس ها خالی بود .
2 - در روزگاری که سرتاسر خبرهای رسانه ها از نامردی ها و نامرادی ها حکایت میکند جای امثال این خبرها در رسانه ها خالی بود .
3- در روزگاری که سخنرانی ها و اظهار نظرها پر از شعارهای رنگ و وارنگ و بدون عمل شده است جای نشان دادن عمل بی چشمداشت و بدون شعار خالی بود .
4 - بخواهیم و آرزو کنیم که هم در عمل و هم در نظر بیشتر و بهتر به فکر و یاد افراد آبرومند جامعه مان باشیم و این کور سوهای تبلور صداقت و بی پیرایگی را ارج بگذاریم .
5 - نمونه رفتارهای صادقانه و باورمند از انسان های با شرف و آبرومند در جامعه کم نیست اما تشویق و توجه مسئولین کافی نیست ، فضا سازی رسانه ها نیز کفایت نمی کندچون برخلاف قشری که به هر زور و زحمتی خود را در رسانه ها مطرح می کنند، این قشر از مطرح شدن و به تصویر درآمدن پرهیز دارد .