سالهاست که در کشورمان روز ولادت حضرت زهرا (س) بنام و عنوان روز مادر انتخاب شده است . روز مادر را به مادران دیروز ،امروز و فردا تبریک میگویم و آرزو میکنم که همه فرزندان همیشه حرمت دار و قدر شناس مقام مادر باشند . تمامی شاعران بنام پارسی گو ی اعم از قدما و معاصران در مورد مادر و پاسداشت او شعر سروده اند و از او تجلیل کرده اند . شاید معروفترین حکایتی که در این باره خوانده ایم حکایت سعدی در باب ششم گلستان است که می نویسد :
وقتی به جهل جوانی بانک بر مادر زدم دل آزرده به کنجی نشست و گریان همی گفت مگر خردی فراموش کردی که درشتی میکنی ؟
چه خوش گفت زالی به فرزند خویش چو دیدش پلنگ افکن و پیلتن
گر از عهد خردیت یاد آمدی که بیچاره بودی در آغوش من
نکردی در این روز بر من جفا که تو شیر مردی و من پیر زن
مرحوم شهریار هم شعر معروف و پر احساسی دارد در مورد مادر که در سوگ از دست دادن مادرش سروده با عنوان ؛ ای وای مادرم ؛ در این شعر شهریار حضور همواره مادر را در جای جای زندگی و گوشه گوشه خانه و محیط خود توصیف میکند از جمله توصیف به غایت زیبای او در مورد حضور مادر و پرستاریش حتی پس از مرگ:
آهسته باز از بغل پله ها گذشت در فکر آش و سبزی بیمار خویش بود
اما گرفته دور و برش هاله سیاه او مرده است و باز پرستار حال ماست
و معروفترین شعری که همه در باره مادر خوانده ایم شعر ایرج میرزاست ،شعر ؛ گویند مرا چو زاد مادر ؛ و البته لطیف ترین شعر مادر نیز از ایرج میرزاست در شعری که داستان پسر عاشق و سنگدلی را حکایت میکند که :
داد معشوقه به عاشق پیغام که کند مادر تو با من جنگ و بقول ایرج میرزا : عاشق بی خرد ناهنجار نه بل آن فاسق بی عصمت و ننگ حرمت مادری از یاد ببرد خیره از باده و ننگ و در نتیجه پسر عاشق در حالت خشم و باده گساری سینه مادر را میدرد و قلب او را برای معشوقش می برد اما در راه به زمین میخورد و در آن حال ، عاطفه و محبت مادری باعث میشود که قلب جدا شده مادر نگرانی اش را برای فرزند ابراز کند .
دید کز آن دل آغشته به خون آید آهسته برون این آهنگ
آه دست پسرم یافت خراش آه پای پسرم خورد به سنگ