مدرسه عز و شرف داستان و حکایت نیست روایت یک اقدام و رویداد در سال ها قبل از این است که بنیان رفاقت ،تعامل و دوستی های پایدار بین اهالی دو محل ، دو روستا و دو منطقه را بنا نهاد،خیری مستمر و پایدار که چهار نسل پی در پی را در برگرفته و تداوم یافته است .
در سال 1307 هجری شمسی مرحوم سید محمد فانیان که در آن زمان آموزگاری تعلیم یافته از اصفهان بود عازم منطقه آبائ و اجدادی و زادگاه نیاکان خود شد و بنای تاسیس مدرسه ای برای آموزش و تعلیم نوباوگان این دیار نهاد، اهمیت این اقدام در آنزمان و شرایط تاریخی و فرهنگی کشور حتی در تهران پایتخت نیز فی نفسه بالا بود چه برسد به منطقه ای روستایی در فاصله 30 کیلومتری شهر یزد .
علاوه بر اهمیت این اقدام در آن مقطع و آنهم از جانب یک روحانی جوان ،تاسیس مدرسه معزی در ملک خصوصی و بخش کناری روستای شرف آباد و درنزدیکی و چسبیده به روستای عزآباد و از ابتدا پذیرش همزمان دانش آموزان هر دو روستا احساس یگانگی ، رفاقت و دوستی های پایداری را بین دانش آموزان این سامان بوجود آورد که برای نسل های متمادی جاودان و ماندگار شد . این اهمیت زمانی بیشتر احساس میشود که بدانیم معمولا مناطق و روستاهای همجوار بویژه در نواحی کم آب به دلیل محدود بودن منابع و امکانات کشاورزی بویژه آب و زمین دارای رقابت های سنگین و مستمر بوده اند اما بدون تردید وجود چند دهه مدرسه مشترک،کلاس های مشترک ،معلمان مشترک ، اوقات فراغت و دغدغه های مشترک ،بهترین ارتباطات و شیرین ترین روابط را بین نوجوانان و جوانان این منطقه ایجاد کرد، بنای تربیت خادمان زیادی در حوزه های مختلف در بخشی از این مرز و بوم نهاد ، بیش از پنجاه تن از دانش آموزان این مدرسه طی سالهای بعد تنها در کسوت معلمی پا به عرصه آموزش و فرهنگ کشور نهادند و طی دهه های متمادی این نهاد آموزشی آثار و برکات وجودی خود را نمایان ساخت امری که به دلیل نهادینه شدن و بدیهی جلوه کردن حتی کمتربه ذهن خیلی از بچه های این سامان خطور می کند .