با نگاهی بر فضای عمومی رسانه های کشور ، اعم از رسمی ، حاکمیتی ، دولتی ، مستقل و فضای مجازی و قدری عمیق تر شدن به محتواها و موضوعات مطرح ، گفتگوها ، مناظره ها ، مقاله ها ، نقد ها و اعلام نظرها . . یک نکته کاملا بارز دیده میشود و آن سهم خواهی و زیاده طلبی افرادی است که کمترین نقش در حرکت درست و بیشترین مشارکت در تخریب مسیر اصلاح کشور داشته و دارند . معمولا افراد تند رو ، خود بزرگ بین و خود حق پندار کسانی هستند که بیش از همه از شرایط نامطلوب جامعه بهره می برند . در مقابل تحریم های شدید موجود ، کاسبان تحریم وجود دارند که رسما و علنا در مجالس و محافل مختلف با بهانه های مختلف و بطور غیر مستثیم از تداوم وجضع موجود و در نتیجه ادامه تحریم ها حمایت می کنند و خودشان یا هم فکرانشان از تحریم ها سود می برند ، ناگفته پیداست که مردم کوچه و بازار و اقشار ضعیف تحت فشار جامعه ، اصولا نه رسانه ای برای بیان نظر دارند و نه از بسیاری از مسایل مطلع هستند .
در قضیه فیلترینگ برخی هدف های اخلاقی ، تربیتی و نیز امنیتی را دلیل اصلی همراهی خود اعلام میکنند ، اصل موضوع نگرانی بهره برداری قدرتمندان ، سرمایه گذاران و صاحبان پیام رسانها و توجه نداشتن رسانه های بیگانه به مسایل فرهنگی ، اخلاقی و امنیتی بومی و ملی ما درست است ، اما مگر در وضعیت فعلی با وجود فیلتر شدن همه پیام رسان های خارجی ، کاربران داخلی بیشترین درصد بهره برداری از همان پیام رسان های فیلتر شده ندارند ، تنها می ماند ،پول کلان چند هزار میلیاردی که مردم ما صرف خرید فیلترشکن ها می کنند . در نتیجه این وضعیت مشخص است که دولت و ملت طرف بازنده و فیلترشکن فروش ها کاسبان پر دارمد و بی دغدغه این ماجرا هستند .
در نظر سنجی که اخیرا ایسپا ( مرکز افکار سنجی دانشجویان ) وابسته به جهاد دانشگاهی انجام داده است ۸۲ درصد از ایرانیان در شهریور ماه سال جاری حد اقل از یکی از پیام رسان ها و شبکه های اجتماعی فیلتر شده خارجی استفاده کرده اند. تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل
با این حساب عملا فیلتری در کار نیست ، آنچه هست ، هزینه سنگینی است که از دست مردم میرود و نیز اعصاب خوردی است که نصیب مردم میشود .!!
همراهی نکردن و مخالفت صدا و سیما با رئیس جمهور و دولت به زعم خود غیر همسو طی سالیان گذشته ،رفته رفته به یک سنت تبدیل شده و در این مسیر تفاوت چندانی بین رییس فعلی صدا و سیما با رییسان قبلی وجود ندارد ، البته حافظه کوتاه مدت مخاطبان شهادت میدهد که تلویزیون در عصردولت های همسو به لحاظ تفکرات سیاسی ، نه تنها همراه بوده بلکه از حد اقل نقدها یا انعکاس مشکلات نیز طفره میرفته و فراتر از این بیش از حد لازم به توضیح مشلات و موانع و توجیه ضعف های مدیریتی می پرداخته است . با این همه هیچکدام از دولت های وقت شعار اصلی و محوری خود را وفاق و انسجام ملی قرار نداده بودند و بصورت مکرر برآن شاره و تاکید نکرده بودند .