بالاخره مناظره تلویزیونی کاندیداهای ریاست جمهوری که مردم در انتظار آن بودند از تلویزیون پخش شد . شور و شوق برای دیدن مناظره ها به دلیل پیشینه ای بود که مردم از مناظره ها در سال 1388 در ذهن داشتند ،مناظره هایی که به دلیل داغی بیش از حد آن مجری کمترین نقش در اجرا و هدایت آن داشت و به سمت مقابله و منازعه پیش می رفت ولی هرچه بود تجربه ای جدید برای تلویزیون بود که تا آنزمان بیشترین حجم گفتگوهای موضوعی را در برنامه ها داشت ولی کمتر امکان ، فرصت یا جسارت برگزاری مناظره بین دیدگاه های مختلف در برنامه زنده پیدا کرده بود.
سیما به دلیل مشخص نبودن تعداد کاندیداهای قطعی و برای جلوگیری از پیشآمدی مشابه دور قبل که طی برنامه زنده ، تهمت ها ، حمله ها و نقدهای تندی نثار غایبین شده بود و برای این وضعیت پیش بینی نکرده بود و از عهده چاره جویی برنیآمد ، با برنامه ریزی معاونت سیاسی و محوریت رییس صدا وسیما به برنامه ای رسید که روی آنتن دیده شد ، برنامه ای که هم کاندیدا ها به مجادله و گفتگوهای تند نرسند هم قدری سرگرمی تلویزیونی داشته باشد هم برای مجریان قابل کنترل باشد ، با دکوری که برای حضور و مشارکت هشت شرکت کننده در نظر گرفته شده بود . نهایتا برنامه هم به لحاظ شکلی و هم محتوایی به سمت مسابقه تلویزیونی پیش رفت با این تفاوت که شرکت کنندگان کاندیدا های سرد و گرم چشیده و آماده رییس جمهور شدن بودند و تفاوت یا مزیت دیگرش هم اینکه برنامه برخلاف اکثر مسابقه های تلویزیونی زنده بود ، البته مجری تلاش خود را کرد اما این شیوه را هم کاندیدا ها نپسندیدند هم رسانه ها و هم اکثریت مخاطبان