اینکه انقلاب بعد از قریب چهار دهه نقد شود ،نکات ضعف و قدرت ،موانع و مشکلات ، مسیر آینده ،آرمان ها ، ایدآلها و همه ابعاد آن نقل و نقد شود امری جالب بلکه لازم است .اما با فرض فراموشی مردم که البته باور بسیاری در صحنه سیاسی است یا با در نظر گرفتن بی اطلاعی نسل جدید از رویدادهای گذشته که به واقع این بی اطلاعی امری طبیعی است .شریک شدن بسیاری از افراد در انقلاب و خود را سهیم و شریک مسیر انقلاب معرفی کردن برای نقد محکم تر و مخالفت اساسی تر از آن شگرد های روزگار است که خواندن دست این گونه افراد نیاز به شناخت دارد . فرض کنید فلان شخصیت یا فرد معروف در داخل یا خارج از کشور که هیچ نسبتی با انقلاب نداشته است اینک ضمن انقلابی خواندن خود ( البته در گذشته ) شروع میکند به نقد، نفد ،استدلال و نتیجه گیری بر اساس یک دروغ بزرگ و بدنبال آن سهم خواهی با این مضمون که ما انقلاب نکردیم که . .
این موضع را اگر یک انقلابی واقعی و از روی خیر خواهی و دلسوزی بگیرد امری کاملا عادی است اما فرد یا افرادی که هیچ وقت میانه ای با انقلاب و انقلابی گری نداشته اند و تا آخر در موضع مخالف و مقابل بوده اند و اینک ژست نقادی و سهم خواهی گرفته اند در واقع هم مردم را نادان و فراموشکار فرض کرده اند هم بابت گذشته خود دروغ میگویند هم اینک بی وجه سهم خواهی میکنند . حرکت اینگونه افراد برای آنهایی که سنی ازشان گذشته یا اطلاع بیشتری از وقایع کشور دارند سخت تر و سنگین تر است تا آنهایی که از ابتدا مخالف انقلاب بوده و هستند.
رسانه های دیداری به دلیل توانایی های متنوع و تحت تاثیر قرار دادن حواس مختلف مخاطبان همواره از جدابیت زیادی برخوردار بوده است . این توانایی و اثرگذاری به جغرافیای خاصی تعلق ندارد . آنچه که برنامه های نمایشی فیلم و سریال را در مناطق مختلف و کشورهای گوناگون پذیرفتنی تر می سازد رنگ و لعاب بومی ، حس و حال محلی و آداب و سنن کشورهاست .اما با عنایت به فرهنگ ، آداب و رسوم و دین و آیین ایرانیان قبل و بعد از انقلاب اسلامی برخی مواردی که در بطن سینما و تلویزیون میگذرد قدری عجیب است شاید گفته شود مثلا در حوزه نمایش این هنر بازیگری است که باید قبل از هرچیز ملاک کار و سنجش هنرمند قرار گیرد با پذیرش همین فرض هم باز نکاتی برای گفتن باقی می ماند ازجمله آن نکات اینکه :
- بیشتربازیگران زن که در سینما و تلویزیون نقش خانم های چادری را بازی میکنند هیچگاه در طول عمرشان و زندگی شخصی چادر به سر نکرده اند .
-خیلی از آنهایی که نقش مادر را بازی میکنند هنوز ازدواج نکرده اند ، حتی کسانی داریم که به نقش مادر بزرگ هم رسیده اند و هنوز در زندگی خود ازدواج نکرده یا بچه داری نکرده اند.
-خیلی از آقایان و خانم هایی که تلویزیون در مناسبت های مختلف با دعوت به استودیو یا از طریق تلفن با آنها در مورد اهمیت خانواده و چگونگی حفظ کیان خانواده گفتگو میکند اصولا یا تشکیل خانواده نداد ه اند یا خانواده از هم پاشیده ای دارند . به صرف داشتن شهرت مثلا در بازیگری حرف و سخن این افراد که به همین دلیل وضعیت زندگی خصوصی ناموفق آنها شهره خاص و عام است نمیتواند سازنده باشد .
-ضمن پذیرش این مطلب که نباید در احوالات خصوصی دیگران کنکاش کرد . باید سوال کرد که اصولا استفاده و نقش آفرینی این قبیل افراد در نقش ها و مناسبت های پیش گفته با وجود شناختی که جامعه از آنها دارد به چه میزان می تواند اثر گذار باشند .همیشه در همه مسایل استثنا وجود دارد اما این مواردی که گفته شد در سینما و تلویزیون بیش از استثنا است .