موضوع روانه شدن سیل پناهندگان از اسیا و آفریقا به سمت اروپا و تبعات سیاسی ، امنیتی ، اجتماعی و اقتصادی آن این روزها در صدر اخبار رسانه های اروپایی و بین المللی قرار دارد .آنگونه که در خبرها اعلام میشود طی ماه های اخیر حدود ۲۰۰۰نفر از این پناهندگان به انحای مختلف در مسیر رسیدن به اروپا ازبین رفته و فوت کرده اند . واژگونی قایق ،ازبین رفتن در اثر گرسنگی و تشنگی و . . . بنابر برخی تحلیل ها،حرکت این حجم از مهاجرین به سمت اروپا بعد از سالهای خاتمه جنگ جهانی دوم تا کنون سابقه نداشته است. نمایش انسان های آواره ، فرارکرده از جنگ و خونریزی برای نجات جان خود ،زن ، مرد کودک ، پیر ، جوان ، صفهای طولانی ، هجوم به طرف قطار برای رسیدن به مقصدی که پس از رسیدن تکلیف استقرارش مشخص نیست ، برخوردهای تند نیروهای امنیتی کشورها ،گاهی زد و خورد ،گذر مشقت بار خانواده ها از سیم های خاردار ، پخش خوراکی و کمک برخی مردم به آوارگان و پناهجویان در مسیر حرکت آنها ،و . . . همه این صحنه های آزار دهنده ای که یک بیننده تلویزیون یا مخاطب فضای مجازی از سرنوشت غمبار ده ها هزار نفر از پناهجویان می بینند دردناک و رقت بار است است . با این پیشامدها و دگرگونی ها زندگی و آینده بسیاری از این پناهندگان و جویندگان آرامش تغییر میکند و حرکت زندگی آنان در مسیر جدیدی قرار میگیرد که فرسنگها با هویت ، فرهنگ ، تمدن و مسیر زندگی آبا اجدادی آنها فاصله دارد .سرنوشت مردمان محترمی که تا چندی پیش در محیط زندگی ،کانون گرم خانواده ،محل کار و کسب خود با احترام و آرامش زندگی میکردند . بچه هایی که اینک بجای مهدکودک و مدرسه بر دوش خسته و بی توان مادران و پدران آواره خود راهی ناکجا آباد شده اند.
براستی مسولیت این نابسامانی ها ، آوارگی ها ، ناآرامی ها ، به هم ریزی خانواده ها ، بی سرو سامانی ها و تحقیرهای پی در پی مردمانی که سالها در مناطق پر نعمتی چون شامات زندگی کرده و اینک محتاج نگاه ترحم آمیز مردمان کشورهای پذیرنده هستند با چه کسان و کدام کشورهاست؟ . آیا اندکی همدلی ، تامل و انسانیت در رفتار سیاسی نمیتواند به جلوگیری از آوارگی های بیشتر بیانجامد ؟