دُرج

وب نوشت سعید فانیان

دُرج

وب نوشت سعید فانیان

روز فردوسی

  به نام خداوند جان و خرد      کزین برتر اندیشه برنگذرد

 خداوند نام و خداوند جای      خداوند روزی ده رهنمای

بدون تردید فردوسی در بین شاعران پارسی گو بیشترین سهم را در پاسداشت زبان فارسی و تحکیم هویت ملی ایران و ایرانیان داشته است . ابوالقاسم فردوسی زمانی به سرودن شعر و نگاشتن شاهنامه پرداخت که جامعه آنزمان ایران نیاز شدیدی به بازنگری زبان فارسی و ترویج مجدد این زبان در بین آحاد جامعه ایرانی داشت . شاید امروز با در اختیار داشتن انواع و اقسام وسایل ارتباطی و رسانه های متنوع یاد آوری اهمیت و جایگاه شاهنامه برای نسل حاضر قدری ثقیل باشد ولی وقتی تاثیر گذاری قرنها حضور شاهنامه و شاهنامه خوانی درمحافل و مجالس جمعی ، خانوادگی و مراسم پهلوانی را مرور میکنیم درقرنهای متوالی و در شرایطی که هیچ امکان فراگیر ارتباطی یا وسیله سرگرم کننده فرهنگی و شیوه آموزش موثر جمعی وجود نداشت قدر و قیمت بی بدیل شاهکار فردوسی یعنی شاهنامه مشخص میشود .

فردوسی در قرن چهارم ه ش با وجود رونق زبان عربی با نگاشتن شاهنامه و بکار گیری واژگان اصیل فارسی و کمترین کاربرد واژه های عربی  یکی از شاهکارهای زبان و ادب فارسی بلکه یکی از آثار کم نظیر در ادبیات جهانی را خلق کرد و تحولی شگرف در معرفی زبان ، فرهنگ و ادب ایرانی به جهانیان بوجود آورد .شاهنامه  اینک  به زبان های متعددبرگردانده شده و طی یک ونیم قرن اخیر چندین بار به زبان انگلیسی ترجمه شده است .زنده کردن یادمان های تاریخی ، پرورش روح سلحشوری و ترویج آداب پهلوانی بعنوان بخشی از اخلاق و آداب زندگی ایرانیان از خدمات بزرگ فردوسی شاعر میهن خواه ، باورمند به خرد و دانش و پاک زبان است .

  ندانی که ایران نشست من است      جهان سربسر زیر دست من است

   هنر نزد ایرانیان است و بس           ندادند شیر ژیان را بکس

   همه یکدلانند یزدان شناس       به نیکی ندارند از بد هراس

  دریغ است ایران که ویران شود    کنام پلنگان و شیران شود

  چو ایران نباشد تن من مباد     در این بوم و بر زنده یک تن مباد

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد