حوادث تروریستی دیروز ( ۱۷ خرداد ۹۶ ) تهران با وجود ُ تلخ بودن و غیر مترقبه بودن مانند هر حادثه مشابه ، یکسری نتایج جنبی نیز در برداشت .
معمولا اولین و سریعترین واکنش های سیاسیون در این گونه حوادث نشان دهنده عمق نگاه و اصل باور بیان کننده موضع در آن شرایط است که چندان تا مرور بر سایر دیدگاه ها صبر نکرده و برداشت و دریافت خود را بدون ویراییش اعلام داشته اند .
در اولین لحظات حادثه مذکور و در حالیکه هنوز مراجع ذیربط پایان قطعی برخوردبا تروریست های مهاجم به ساختمان اداری و محل مراجعه مردمی مجلس شورای اسلامی اعلام نکرده بودند، چند تن از فعالان سیاسی به با عجله و بدون تامل کافی به ذکر مواضعی پرداختند که به اصطلاح با استفاده از موقعیت خاص و حساسیت جامعه، رقیب سیاسی خود را از میدان بدر کنند ؟
استفاده سیاسی ، حزبی و جناحی از یک حادثه ترورریستی با حسیاسیت ملی ، بدون تردید اینگونه بیان و اعلام موضع نشانه ای جدی از نداشتن شم ، فهم و تحلیل کافی سیاسی است . اینکه یک فعال سیاسی قبل از محکوم کردن حمله تروریستی ، قبل از تسلیت به خانواده شهدای حادثه و قبل از توجه دادن به ملت و تاکید بر ضرورت هشیاری و برانگیختن حس مشارکت و همبستگی ملی ، صرفا در فکر انتفام سیاسی از رقیب یا بهره برداری جناحی باشد این مصداق دقیق جهالت سیاسی و عدم درک درست رخدادهای محیطی است . اینگونه افراد حتی اگر درس سیاسی خوانده باشند یا سالها تجربه کار سیاسی داشته باشند بازهم باید گفت این شخصیت ها عالم یا عامل سیاسی نیستند جاهل سیاسی هستند ،