جوامع مختلف بنابر فرهنگ ، تاریخ ، موقعیت جغرافیایی و ارزش های اجتماعی خود ، برای سرگرمی و گذران اوقات فراغت مردم جامعه در سنین مختلف برنامه ریزی میکنند. طبعا افراد هرچه جوانتر باشند ، نیاز بیشتری به تحرک ، پویایی ، تخلیه انرژی و ورزش دارند ، سرگرمی و بازی فکری ، تماشای تلویزیون ، فیلم سینما یی ، تآتر و امثال آن نیز به تناسب موضوع برای سنین مختلف مورد استفاده اند .
شرایط اقتصادی جامعه و رفاه اقتصادی طبعا از عوامل تاثیر گذار بر حال و هوا و نشاط جامعه هستند . با این توصیفات جامعه ما هر روز بیش تر از پیش نیازمند شادی ، تفریح و سرگرمی است . سرمایه گذران غیر دولتی در مقایسه با بسیاری از کشورها در کشورما کمتر در عرصه های مورد اشاره سرمایه گذاری میکنند . اینجاست که وظیفه دولت ، حاکمیت و نهادهای مختلف فرهنگی و رسانه ای رسمی از آنچه که تابحال بوده است سنگین تر می شود .
جوانان جامعه ما بعنوان نیروهای پرتحرک امروز و سازندگان فردای کشور ،در کنار نیازهای دیگر ، فضای لازم و سرمایه کافی برای هزینه های تفریحی و سرگرمی ندارند ، جوانان در کنار نیاز به شغل و حداقل های معیشتی ، سرشار از انرژی و جستجوگری اند و نیاز به تفریح وسرگرمی هستند این همه نیازمند توجه و برنامه ریزی است . متاسفانه در نظر تعدادی از مسولان این موارد از نیازهای اساسی محسوب نمیشوند ، در صورتیکه باید درک و نظر خود جوانان را در این زمینه سوال و بررسی کرد .
میان سالان و سالمندان بنابر باور برخی افراد نیاز چندانی در این زمینه ندارند یا اصولا بنظر بعضی مسولان بسیاری از سرگرمی ها شایسته افراد سالمند نیست . شاید در نظر این دسته استراحت محض ، مطالعه ( درصورت علاقه و حوصله ) و دیدن تلویزیون ،بهترین و ارزانترین نوع سرگرمی برای این قشر است .
در جوامع دیگر می بینیم که در کنار جوانان ، برای افراد مسن جامعه نیز سرگرمی های متنوعی وجود دارد و در مجموع این قشر نیز از نشاط و سرزندگی خوبی برخوردارند . طبعا باید رسانه ها برای تغییر دیدگاه سنتی جامعه و جلب توجه مدیران و برنامه ریزان جامعه تلاش کنند ، امید به زندگانی و میانگین طول عمر مردم نسبت به چند دهه قبل افزایش یافته و هر سال با جمعیت بیشتری از سالخوردگان روبرو هستیم که لازم است برای گذران اوقات فراغت و تقویت امید به آینده در آنها بیشتر توجه شود .
تعداد بازی ها ، تنوع تفریحات و مسابقات برای افراد میان سال و بویژه سالمندان جامعه به شدت کم است و فضا بنحوی است که یک فرد مسن نباید از تنوع و تفریح و اوقات فراعت حرف بزند . این نگرش لاجرم این قشر را به نا امیدی ، کم تحرکی و چشم اندازهای تیره یا نامعلوم میکشد. امری که برای سلامت این بخش باتجربه و سرمایه های امروزین جامعه مضر و برای نسل فردا نگران کننده است .