جمعی از خبرنگاران و عوامل گروه های خبری به همراه تعدادی از کارمندان شریف ارتش ، در تاریخ ۱۵ آذر ماه ۱۳۸۴ در راه انجام وظیفه و ماموریت کاری و طی سانحه هواپیمای ترابری ارتش به شهادت رسیدند .سانحه ای تلخ و شوکی عظیم و ناگهانی ، به همین زودی و به سرعت برق و باد ۱۵ سال از آن روز گذشت. برخی از این عزیزان را که صدا و سیمایی بودند از نزدیک میشناختم و در زمان مسولیت واحد مرکزی خبر ،مدتی همکاری داشتیم.
مجید عسگری و محمود توران پشتی هر دو تصویر بردار با سابقه واحد مرکزی خبر بودند و در ماموریت های مختلف ، شرایطی متفاوت از حضور در جبهه تا سفرهای متنوع کاری خدمت کردند، البته همواره با صمیمیت و روی خوش . آقای محمود ایل بیگی خبرنگار کارکشته و با تجربه واحد مرکزی خبر بود که ماموریت های کاری موفقی در داخل و خارج از کشور و به ویژه طی دوران دفاع مقدس داشت .اینکه پس از شهادت ، رحلت و از دست دادن هر عزیزی از او ذکر خیر و یاد مثبت میکنیم رسم و رویه خوبی است ،اما در حد شناخت طی سال های همکاری، بدون هیچگونه غلو و تعارفی عرض میکنم که این عزیزان علاوه بر جنبه های کاری موفق و تجربیات بالای تخصصی و هر کدام با بیش از ۲۰ سال سابقه کار ، نیروهایی قابل ،بی ادعا ، تلاشگر ، با اخلاق و در محیط کار بسیار صمیمی بودند . یادشان گرامی و روحشان در آرامش ابدی ، انشالله
از مجموع شهدای رسانه در سانحه هوایی همچنین شناخت و دوستی نزدیکی با آقای حمید رضا خیرخواه داشتم ، جوان فعال و مستعدی که سال های آغازین فعالیت و شکوفایی اش را در تلویزیون می گذراند ، او به نمایندگی گروه اجتماعی شبکه یک سیما همراه با کاروان رسانه ای عازم ماموریت بود .
آقای خیرخواه را از حدود ده سال قبل از شهادتش میشناختم ، او در سال های اواخر دهه هفتاد در دو ،سه درس مربوط به رشته ارتباطات در دانشگاه آزاد مرکز که با آن همکاری داشتم با من درس داشت و از آن زمان ارتباطمان حفظ شده بود ، علاوه بر مجری گری ، کار تهیه کنندگی هم میکرد، او را اخرین بار حدود یکماه قبل از سانحه هوایی دیدم ،در حالی که سرشار از انرژی و شوق برای پیشرفت بود و برای آینده کار، فعالیت و زندگی خود برنامه های زیادی داشت، از چند ماه قبل از آن تهیه کنندگی یک سری برنامه فرهنگی ، اجتماعی بنام مرز پر گهر برای ایرانیان خارج از کشور را بر عهده گرفته بود، با فراهم آوردن مقدمات و تنها زمانی که دو سه برنامه با اجرای خانم ژاله صادقیان روی آنتن رفته بود ،اما سرنوشت او به گونه ای دیگر رقم خورد و با وجود جوانی سانحه هواپیما فرصت حضور بیشتر برای آو باقی نگذاشت .
یادش گرامی و رحمت خدای مهربان بر او باد .انشالله
ای کاش روزگار به جوونهای پرشور و فعال فرصت بیشتری می‌داد