این روزها با وجود حضور وسیع ویروس نا میمون کرونا در همه جای کشور ، محدودیت ها و تلخی های مختلف ناشی از این بلیه جهانی ،همچنین فشار کمرشکن تورم و گرانی همه نیازهای زندگی روزمره ، باز هم نمیتوان از نوروز و عیدی و بوی بهار برای کودکان و کوچکترهای خانواده نگفت ، طبعا قانع کردن کودکان به نپوشیدن لباس نو یا نخوردن آجیل و میوه برای اقشار کم بضاعت ، در طول سال سخت است ، اما این ایام سخت تر است ، چون در جامعه برخی دارند ، برخی ندارند، بعضی میتوانند ، بعضی نمیتوانند ، توجیه کردن بچه ها در خانواده های نادار و کم بضاعت به رعایت پروتکل های بهداشتی و رعایت موازین برای درگیر نشدن با بیماری به مراتب آسانتر است ، چون اپیدمی کرونا ، دارا و نادار ، ثروتمند و فقیر نمی شناسد و همه اقشار برای پرهیز از آن تلاش میکنند ، اما لباس نو ، عیدی ، تفریح و عید دیدنی های با پذیرایی های متفاوت را عده ای به هر صورت دارند و اینکار ، وضعیت رابرای آنهایی که ندارند و نمیتوانند ،بسیار سخت تر میکند. توجیه و اقناع کودک خردسال برای نداشتن ، نخوردن و نپوشیدن نوروزی تقریبا غیر ممکن است، بنابراین در حد توان و محدوده اثر گذاری خود میتوانیم این ملاحظات را رعایت کنیم ، هرکدام از ما میتوانیم با مهربانی و امید آفرینی به نحوی آبرومندانه دلی را شاد کنیم ،.
همین تلاش ها ، همراهی ها وتوجهات میتواند اتمسفر سنگین محیط ما ، تلخی ها و خستگی های اطرافیان مارا تا حدی تلطیف و دل هایی را شاد کند . قصدم نصیحت نبوده و نیست ، که هم تکراری است و هم کم یا بی تاثیر ،انشاالله که در روزهای پایانی سال کهنه و ورود به سال نو، مهربانی هادر جامعه بیشتر و بیشتر و ناکامی ها و نامرادی ها کمتر و کمتر شوند و آینده ای دلچسب و امید بخش پیش روی ملت ایران به ویژه نسل جوان باشد . پیشاپش نوروزتان پیروز و هر روزتان نوروز باد