دُرج

وب نوشت سعید فانیان

دُرج

وب نوشت سعید فانیان

میلاد مولا علی ( ع ) و روز پدر


بدون شرح و بسط  از سه شاعر معاصر اشعاری در مورد حضرت علی و گرامیداشت یاد پدر در زیر نقل میکنم

 غزل زیر یادگار روزگار جوانی خانم سیمین بهبهانی در مدح امام علی است.

فلک امشب مگر ماهی دگر زاد
ز ماه خویش ماهی خوب‌تر زاد

غلط گفتم که خورشیدی درخشان
که مه یابد ز نورش زیب و فر، زاد

شهنشاهی، بزرگی، نامداری
که شاهان بر رهش سایند سر، زاد

صدف آسا جهان آفرینش
درخشان گوهری والا گهر زاد

ز بعد قرن‌ها گیتی هنر کرد
که این‌سان قهرمانی با هنر زاد

پدرها بعد ازین هرگز نبینند
که مادر چون علی(ع) دیگر پسر زاد

فری‌ بر مادر نیکوسرشتش:
غزال ماده گفتی شیر نر زاد

نبودش بستگی گر با خداوند
چرا در خانهٔ آن دادگر زاد

بشر بود و به خلق و خو خدا بود
خدا بود و به صورت چون بشر زاد
 ---------------------------------------
گفتی ثنای شاه  ولایت نکرده ام            

           بیرون ز هر ستایش و حد و ثنا علی است             

چونش ثنا کنم؟که ثنا کرده ی خداست      

           هر چند چون غلات نگویم خدا علی است 

   شاهان بسی به حوصله دارند مرتبت        

           لیکن چو نیک در نگری پادشاه علی است 

   گر بگذری ز مرتبه کبریای حق                 

                بر صدر دور زود گذر کبریا  علی است 

   بسیار حکم ها به خطامان رود ولی            

           درحق آنکه حکم رود بی خطا علی است 

   گربی خودم وگر به خود اینم ثناش بس         

            در هر مقام بر لبم آوای یا علی است  

                                                        نیما یوشیج

-------------------------------------------

  شب بودو ماه بود واختر و شمع و من و خیال      

                            خواب از سرم به نغمه مرغی پریده بود 

  در گوشه  اتاق  فرو  رفته در سکوت                 

                                  رویای عمر رفته مرا پیش دیده بود   

  در عالم خیال به چشم  آمدم  پدر                

                        کز رنج چون کمان قد سروش خمیده بود

   موی سیاه او شده بود اندکی سپید             

                              گویی سپیده از افق شب دمیده بود    

   یاد آمدم که در دل شب ها هزار بار            

                            دست نوازشم به سر و رو کشیده بود 

   از خود برون شدم به تماشای روی او            

                                کی لذت وصال بدین حد رسیده بود   

   چون محو شد خیال پدر از نظر مرا                  

                               اشکی به روی گونه زردم چکیده بود  

                                                          سهراب سپهری                   


نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد