یکی از دوستان قدیمی ما و از بازنشستگان صدا و سیما ، شرح مراجعه به مجموعه زیباکنار سازمان ، برای یک شب اقامت و نوع برخورد عجیب ، بدیع و متفاوت عوامل مجموعه با خود را در یک گروه واتساپی متشکل از تعدادی از بازنشستگان و کارکنان صدا و سیما شرح داده است . با اجازه آن دوست محترم ، مطلب او را عینابرای اطلاع سایر عزیزان و ملاحظه احتمالی مدیران ذیربط در صدا و سیما به اشتراک میگذارم .
سلام دوستان
پنجم مرداد با هماهنگی قبلی که زحمت آنر یکی از عزیزان ( جناب علیمرادی ) کشید به هنگام اذان مغرب به اقامتگاه زبیا کنار برای یک شب اقامت (پس از ۲۰ سال) مراجعه کردم .قرار بود همراه پسرم باشم اما میسر نشد و تنها رفتم .همکار حراست در ورودی مجموعه پس از چند تماس تلفنی و احراز هویت و مطمئن شدن از اینکه نام من در لیست مهمانان قرار دارد اقدام به صدور کارت ورود کرد ولی ناگهان گویا تغییر عقیده داد، اما برای آنکه من متوجه نشوم از من خواست به خودرو خود بروم و منتظر باشم تا ایشان کارت ورود را صادر و برایم بفرستد .
بعد از دقایقی ،نگهبان راه بند از طرف ایشان پیغام آورد که متاسفانه شما حق ورود ندارید .
مجددا به نگهبانی و فرد مزبور مراجعه کردم و دلیل ممنوعیت را جویا شدم .گفت شما قرار بود با پسرتون بیاین اما تنها اومدین و ورود میهمان مجرد ممنوع هست .
ابتدا گمان بردم که علت ممانعت از ورود مجردها به مجموعه ،به خوشگذرانی و امورات اخلاقی و از این قبیل موارد بر می‌گردد.
همکار حراستی وقتی با گلایه طنز آمیز و توضیحات من در مورد بی‌خطر بودنم در امورات معقول روبرو شد گفت موضوع به مسائل اخلاقی ربط ندارد بلکه تنها بودن افراد هم سن و سال شما خطر آفرین است و اگر اتفاقی برایتان بیفتد برای مجموعه مسئولیت دارد و اضافه کرد که چندی پیش یکی مثل شما اینجا مرد !؟
گفتم همکار محترم ، اگر تا قبل از این برخورد ، احتمال مردن من امشب در اینجا ۵۰ درصد بود اما حالا این وقت شب خسته و کوفته و غریب، با آواره کردنم حتما از پا در خواهم آمد .گفت المامور المعذور .
خواستم با ذکر آنچه گذشت از فرصت استفاده کنم و از این همه توجه و کرامتی که در سازمان ما نثار بازنشسته ها میشود صمیمانه از امور رفاهی و صدر تا ذیل مدیران و همکاران متولی در زیبا کنار و در امور رفاهی سازمان صمیمانه تشکر و دعای خیر بازنشستگان را بدرقه راهشان کنم .
اما یادآوری و تذکر چند نکته در این خصوص
-- صدا و سیما خود را یک سازمان فرهنگی و دانشگاه عمومی میداند ، احتمالا مدیران مجموعه زیبا کنار حد اقل بیننده شبکه های خودمان نیستند تا از صبح تا شب ، به نصایح و تاکیدات آن ها به رعایت حرمت بزرگترها ، تکریم از سالمندان و اخلاق مداری توجه کرده باشند ، تا حتی اگر بخشنامه نا صیحیح و فرمان خام مدیری برایشان صادر شده ، حداقل آداب مواجهه محترمانه با یک همکار خسته و از راه رسیده را بدانند و رعایت کنند و بدانند که همکارمراجعه کننده در استفاده و بهره برداری از این مجموعه ها همان حق و همان سهمی دارند که سرپرستان موقت و گذری آن مجموعه دارند ، گرچه امثال من بعد از ۲۰ سال مراجعه میکنند و برخی از آنان از گرد راه نرسیده مقیم و مجاور شده اند.
-- قانون یا دستورالعمل ممنوعیت اقامت فردی یک بازنشسته در هتل ها ، اماکن اقامتی ، مهمان پذیرها مگر وجود خارجی دارد ؟ واقعا اگر قرار باشد چنین رویه در جهان معمول شود ، هیچ هتلی ، اقامتگاهی نمی بایست ، اجازه ورود افراد تنها به مجموعه خود بدهند ، چرا که پایان عمر هیچ انسانی مشخص نیست ، چه تضمینی وجود دارد که هر کسی زنده بودن خود را در روز بعد قطعی بداند .
-- جالب است که در صدا و سیما تا یکسال پیش مدیران و بعضا کارکنانی بودند که ۱۳ ، ۱۴ سال برای بازنشستگی تعویق گرفته بودند ،هنوز هم در گوشه کنار کسانی با اختلاف سنی مثلا یکسال از بازنشستگی حضور دارند .چون کارشان جاری است و نامشان بازنشسته نیست ، خطر تنها بودن هنگام اقامتشان مرتفع میشود .؟!
-- شخصا خداوند را سپاس میگویم که در سلامت کامل هستم ، اما شاید فردی از همکاران بیمار به حالت اضطرار و عبوری از آن سامان بگذرد و نیاز به کمک مجموعه رفاهی سازمان خود داشته باشند ، با او چگونه برخورد خواهد شد .در مجموعه ای که از امکانات کامل و خدم و حشم زیاد و حقوق بگیران متعددی برخوردار است و گاه به غیر سازمانی ها هم سرویس میدهد .
-- اگر دغدغه مسولان سازمانی خیلی جدی است ، چرابرای آرامششان، همکار خود را از برخورداری یکی ، دو روز استراحت پس از سال ها محروم میکنند ، راه حل پیدا کنند ،مثلا یکی دو سوییت چند اتاقه که در مجموعه تعدادشان هم کم نیست برای استقرار افراد تنها اختصاص بدهند که دغدغه تنهایی مراجعه کننده و عواقب نگران کننده موضوع از میان برود .
گزارش کوتاه و جمع و جوری از خبر سیما دیدم ( ۱ / ۵ / ۱۴۰۱ ) در مورد اینکه کره جنوبی علاوه بر پیشرفت صنعت و تکنولوژی ، همچنین ساخت و تهیه فیلم و سریال و فروش و صدور آن به کشورهای دیگر و نفوذ فرهنگی که از این طریق به دست میاورد و تا به حال دستاورد داشته است ، مدتی است که این کشور به موسیقی جوان پسند و جهانگیر روی آورده است ، امروز بسیاری از نوجوانان و جوانان کشور از طریق فضای مجازی ،پیگیرتحولات ذکر شده اند و اتفاقات هنری و اخبار مطرح در حوزه موسیقی ، به ویژه گروه های کی پاپ کره جنوبی را دنبال میکنند . همین فعالیت ها ، خبرها ، معروفیت ها ،باعث جلب توجه بیشتر جوانان به کره و ،زبان کره ای ، انتخاب کره برای ادامه تحصیل و . . شده است . این ها یعنی برنامه ریزی دراز مدت برای دستاورد های جهانی
نکته مغفول مانده در گزارش خبر سیما و مقایسه ای که فعالیت های کره جنوبی و جهانی شدن کی پاپ هایش با کم تحرکی کشور در حوزه های فرهنگی هنری به ویژه موسیقی داشت ، نگفتن و برنشمردن مشلات و موانع موجود بر سر راه موسیقی و اصولا کلیه حوزه های فرهنگی در کشور بود .
به راستی وقتی که برنامه ریزان فرهنگ و هنر کشور درک درستی از اهمیت و تاثیرگذاری آن در داخل و خارج از کشور ندارند ، وقتی هنوز به دلایل عدیده امکان برگزاری منظم و مستمر کنسرت موسیقی فراهم نیست ، حتی نهادهای مسول و مجوز دهنده توانایی حراست و پشتیبانی از مجوزهای خود ندارند ، در برخی مناطق کشور مقامات محلی و گروه های فشار در این گونه موارد حرف آخر را میزنند ، وقتی یک نوازنده ، آهنگساز ، ترانه سرا و خواننده دور نما و چشم انداز روشنی ،حتی در کوتاه مدت از فعالیت های خود ندارند ، چون از اختیارشان خارج است ، نمیتوان از ایشان بابت توسعه ندادن و موفق نشدن در صحنه جهانی سوال کرد و توقع داشت ، کاش در این گونه گزارش ها که بسیار هم لازم هستند قدری وسیع تر و بدون رودربایستی مشلات و موانع موجود مطرح و از مسولان عالیرتبه ذیربط نیز برای ایفای وظیف و مسولیت شان سوال و پیگیری شود .