هفته دولت با مراسم های مختلف و تقدیر و تشکرها به پایان رسید . رسمی که طی سال هاست برگزار میشود . اصولا این رسم برای بازبینی ، بررسی و مرور بر عملکردهاست و البته فرصتی برای تبلیغ کارها و تلاش های صورت گرفته طی یکسال گذشته ، امسال دولت سیزدهم در اولین سال استقرار خود همین برنامه ها را اجرا کرد ، با این تفاوت که با توجه نبود یک مجموعه مستقل منتقد در برابر دولت به ویژه هماهنگ بودن رسانه های رسمی ، در راس آنها صدا و سیما ، همچنین بی رمق بودن یا اجازه نیافتن فعالین جناح رقیب ، نقد جدی در بررسی عملکردها صورت نگرفت .
دولت جاری در شرایط خوبی کشور را تحویل نگرفت ، تورم ، گرانی های افسار گریخته و تبعات منفی روز افزون تحریم ها وجود داشت . . اما با وجود وعده های مکرر دولت جدید در دوران تبلیغات و حتی بعد از آن شرایط برای مردم کوچه و بازار بهبود نیافت ، حتی در موارد متعددی نسبت به قبل بدتر هم شد ، به عبارتی روند رو به تزاید شاخص های منفی ، کمابیش افزایش یافت . البته اعضای دولت و شخص رییس جمهور در این یکسال ،سفرهای زیاد و بازدیدها و ملاقات های متعددی با مردم داشتند، حوادث مختلفی از جمله حوادث طبیعی هم رخ داد و بخشی از توان دولت را به خود معطوف کرد .
گاهی در گزارش ها و مصاحبه های مسولان صحبت از بهبود اوضاع ، مثبت شدن شاخص های زندگی ، توسعه روابط با کشورهای جهان ، فروش بیشتر نفت ، آزاد شدن بخشی از دلارهای نفتی بلوکه شده و از این موارد دلگرم کننده شده است، انشاالله که همه درست و در آینده نزدیک نشانه های بهبود در زندگی مردم بروز و ظهور داشته باشد . ایکاش در کتار گزارش ها ، نظرخواهی از مردم ، افکار سنجی و بررسی های میدانی مستقل هم می شد تا میزان بهبود وضعیت ، ارتقای شاخص های اقتصادی در زندگی روزمره مردم برای دولت و رسانه ها مشخص می شد .
آنچه بیش از همه شاخص ها و گزارش ها مهم و معتبر است میزان رضایت مردم و امیدواری نسبت به آینده است . انشاالله که افزایش یابد و گفته های مسولان در آینده ، تمام و کمال رنگ واقعیت و تحقق بپذیرند .