دست اندرکاران اینترنت ، در ایران هر روز به تعبیر جوانان کوچه و خیابان مهارتشان در راه رفتن بر روی اعصاب مردم بیشتر میشود . عجیب است با این اینترنت غیر قابل اعتماد و نیم بند ، وزیر ارتباطات هم چند روز یکبار از افزایش سرعت اینترنت در کشور ، ارتقائ جایگاه اینترنت ایران در جهان ، ورود پلاتفورم های جدید داخلی با سرعت های مشابه خارجی و بهبود وظعیت نسبت به دولت قبل سخن می راند ، وزیر محترم در اوایل مسولیت خود ، چون تجربه و سابقه کافی در موضوع نداشت و به زعم خودش حرف هایش تازگی داشتند و برای مخاطبان اقناع کننده بود ، لذا تصویری از لبخند ملیح و سرشار از رضایت و خود اطمینانی اش راازطریق دوربین و بر نشسته بر امواج ارسالی تحویل بینندگان و مخاطبان رسانه و مشترکان فضای مجازی میداد . غافل از اینکه لبخند مقام مربوط که علی الاصول مسول و ضامن کیفت و استمرار محصول صنعت و امکان تحت مسولیت اوست همچون میخ آخته ای است فرو رونده در اعضا و جوارح مصرف کننده و بهره بردار ، خوشبختانه این اواخر از لبخند نچسب وزیر خبری نیست ، احتمالا کاربران و بهره برداران مراتب نارضایتی شدید خود را به سمع و نظر مسول ذیربط رسانده اند، یا تا حدی خود متوجه مفتضح بودن وضع موجود شده است .
بحث فیلترینگ و مشکلات فیلتر شکن ها یک طرف ،پلاتفورم ها و امکانات فضای مجازی بومی نیز برخلاف تبلیغات و وعده ها و اعلام ها پی در پی هنوز قابل اطمینان نیستد و رفع نیاز نمیکنند ، حتی بانک ها و سایر موسسات مالی یا خدماتی بارها به دلیل ضعف یا قطع اینترنت ، در ارایه خدمات دچار وقفه شده و میشوند . این وصع با گذشت ، دو سال از استقرار دولت جدید با عنایت به قول و قرار و وعده های قبل از به دست گرفتن قدرت ، تلخ ، نا امید کننده و تا حد زیادی توهین آمیز است .