دُرج

وب نوشت سعید فانیان

دُرج

وب نوشت سعید فانیان

باز این چه شورش است ، مرثیه محتشم

    

باز این چه شورش است که در خلق عالم است

               باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین

                   بی‌نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است

این صبح تیره باز دمید از کجا کزو

                 کار جهان و خلق جهان جمله در هم است

گویا طلوع می‌کند از مغرب آفتاب

                           کآشوب در تمامی ذرات عالم است

گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست

              این رستخیز عام که نامش محرم است

در بارگاه قدس که جای ملال نیست

          سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است

جن و ملک بر آدمیان نوحه می‌کنند

                         گویا عزای اشرف اولاد آدم است 

                                                                         بند یک

خورشید آسمان و زمین نور مشرقین

                             پروردهٔ کنار رسول خدا حسین

کشتی شکست‌خوردهٔ طوفان کربلا

                         در خاک و خون تپیده میدان کربلا

گر چشم روزگار بر او زار می‌گریست

                        خون می‌گذشت از سر ایوان کربلا

نگرفت دست دهر گلابی به غیر اشک

           زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا

از آب هم مضایقه کردند کوفیان

                 خوش داشتند حرمت مهمان کربلا

بودند دیو و دد همه سیراب و می‌مکید

                            خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا

زان تشنگان هنوز به عیوق می‌رسد

                               فریاد العطش ز بیابان کربلا

آه از دمی که لشکر اعدا نکرد شرم

                         کردند رو به خیمهٔ سلطان کربلا

                                                                    بند دو

      شعر از محتشم کاشانی  شاعر قرن دهم هجری قمری


نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد