برنامه دوربین مخفی بدون تردید از برنامه های جذاب تلویزیونی است . برنامه ای مستند با موقعیت ویژه و طراحی شده از جانب تهیه کننده و کارگردان ، معمولا این نوع برنامه تلویزیونی با رویکردی عمدتا تفریحی و سرگرمی است .این برنامه ها مدتی است که در شبکه های تلویزیونی کشور مورد توجه تهیه کنندگان و در مواردی نیز مورد استقبال بییدگان قرارگرفته است . آنچه که در برنامه های دوربین مخفی معروف و موفق دیگر کشورها جلب توجه میکند شیرینی ، ظرافت ، سوژه های بسیار جالب ،فرحبخشی و در موارد زیادی پندآموزی آنهاست .برنامه های موفق دوربین مخفی علاوه بر سوژه جالب ،دارای سناریو ی طراحی شده و مناسبی نیز می باشند . ضعف دوربین مخفی های تولید داخل در برخی از موارد بی توجهی به شخصیت و بی احترامی نسبت به مردم است .خسته کردن ،گیج کردن و گاهی بی احترامی در متن برنامه خودنمایی می کند .
پدری که در انظار مردم به پسر بزرگ خود کشیده میزند تا عکس العمل دیگران توسط دوربین شکار شود . عابری که توسط بچه کوچکی برای زدن زنگ منزل به کمک خوانده میشود و هنگام کمک فرد او از صحنه فرار میکند . افراد مختلفی که توسط یک بازیگر یا گزارشگر با قرض گرفتن خودکارشان معطل میمانند. فروشنده مواد غذایی که با پرداخت نکردن وجه از طرف خریدار روبرو میشود و . . . شما فکر کنید که این افرادی که قرار است عکس العمل آنها به تصویر کشیده شود می بایست در برابر اقدامات طراحی شده ای که نمونه های از آنها برشمرده شدند چه رفتار منطقی از خود نشان دهند که برای پخش و تماشای دیگران نیز جذابیت داشته باشد و اصولا در برابر واکنش آنها چه نتیجه ، عبرت و درس می توان گرفت یا به چه میزان با این سوژه ها می توان لبخند بر لبهای بینندگان نشاند؟
قطعا برخی از برنامه های دوربین مخفی می توانند شادی آفرین و فرحبخش باشند ولی قبل از هرچیز وظیفه تلویزیون و برنامه سازان حفظ حرمت و شخصیت شهروندان است که به هیچ بهانه و بهایی نمی بایست خدشه دار شود .
سیاست اگر چه در دوره مدرن رخت تنگ رشته ای علمی بر تن نموده است، اما پیش تر از آن، در تاروپود حیات بشری ریشه داشته و چتر فراگیر دیگر حکمت ها (نظری و عملی) بوده است.
وبلاگ خوبی دارین. منتظر حضور شما دوست عزیز در وبلاگم هستم.موفق باشید
سلام بر شما
از ابراز لطف شما ممنونم امیدوارم در تلاش و فعالیت های فرهنگی خود موفق باشید . شما نیز وبلاگ خوبی دارید و خوشحال میشوم شاهد لینک وبلاگ دُرج در آن باشم .
باسلام و عرض ادب و احترام خدمت استاد فانیان گرانقدر
انشاءالله که سلامت باشید.
موضوع مهم در بحث دوربین های مخفی این است که به این موضوع توجه داشته باشیم که این دوربین های مخفی قرار نیست همیشه موجب خنده شوند بلکه بعضی وقتها با دیدن این دوربین های مخفی باید به فکر فرو برویم که ما در تمام طول روز و شب چه میزان به دوربین مخفی بسیار بزرگ در دنیا که بر همه اعمالمان ناظر است توجه داریم.
نکته قابل توجه این است که این دوربینها در تمامی برنامه هایشان همیشه مخاطب دارند آن هم فکر می کنم به دلایلی باشد از جمله اینکه همیشه تازگی دارند و دچار روزمره گی نمی باشند و سوژه های تکراری را هدف قرار نمی دهند و از طرف دیگر برای تمامی گروه های سنی مخاطبین جذابیت خاص خودشان را دارند. و از همه مهمتر اینکه جنبه آموزشی در اغلب آنها بسیار مشهود است البته باید مخاطب به دنبالش باشد وگرنه تنها به بعد خنده و گاها عکس العمل ها ختم خواهد شد.
اما لازم است تمامی افراد دست اندرکار این برنامه تنها و تنها به این موضوع خیلی پررنگ توجه کنند که هیچ گاه با ساخت این برنامه ها به خودشان اجازه ندهند که وارد حریم خصوصی افراد شوند.
التماس دعا.
سلام برشما و ممنون از یادآوری های کارشناسی و سودمندتان
موضوع هدفمندی و هشدار در عین شیرینی و ظرافت تقریبا در غالب نمونه های خارجی وجود دار د .موارد کمی صرفا برای خنده تهیه میشوند .این نوع برنامه ها معمولا با سناریو و کمی پیچیدگی همراهند تا باور بذیرتر شوند علاوه بر همه اینها اگر دوربین مخفی حتی یک نکته منفی داشته باشد طبعا نقض غرض و با تاثیر معکوس خواهد بود .
دوست خوبم، خواهشا اگه زحمتی نیست سایت ما را با نام طراحی سایت لینک بفرمایید. ممنونتون میشم.
http://www.noyasystem.com
سلام خدمت استاد بزرگوار
من یک مدتی دارم به این موضوع فکر میکنم که ما برای ساخت طنز در هر زمینه ای مثل تئاتر،سینماو... حتما باید فحاشی کنیم تا مردم بخندند؟! حتما باید هم دیگرو کتک بزنیم تا مردم بخندند؟! قطعا جوابم نه خواهد بود اما چرا این روش بیشترین استفاده را برای خنداندن مردم دارد! و متاسفانه استقبال هم کم نیست... این اعتراضم را نزدیک به متن شما دیدم و با اجازتون اینجا مطرحش کردم.
سلام بر شما
نکته کاملا درست و بجایی را یادآور شده اید یکی از مشکلات طنز ما آمیختگی با بی ادبی درمواردی و کتک کاری حتی بعنوان شوخی در موارد دیگر است بنظرم اینها ریشه در طنزهای قدیمی و نمایش های رو حوضی و سیاه بازی و امثال آن دارد مواردی که در گذشته برای جمعیت کم و مخاطب محدود قابل قبول بوده اند ولی به هیچوقت قابلیت طرح ملی و بخصوص جهانی ندارند و متاسفانه برای پذیرش مخاطب امروزی با رسانه های جدید فکر شایسته و جایگزین نشده یا کمتر شده است مثلا کارهای آقای عطاران در حوزه سریال های تلویزیونی با اینکه در کل برای مخاطب جالب است اما حتما بخش کتک کاری یا زدن مثلا از روی شوخی نیز چاشنی کار است که برای نمایش خارج از کشور می تواند مفهوم برعکس داشته باشد.
مرسی از این سایت خوبتون
تشکر از شما