جای نقد مسایل جاری جامعه ،اقدامات فرهنگی ، تحولات سیاسی ، تصمیمات اجرایی و هرآنچه که لازم است بررسی و نقد شود در رسانه هاست ، در این میان گاهی فراموش می شود که رسانه بعنوان ابزار پیام رسان ، رکن آگاه ساز جامعه و امکان تبادل نظر بین افراد ، مدیران ، تصصمیم سازان و تصمیم گیران که نقش مهمی در فرهنگ سازی ، جامعه پذیری ، سرگرمی و روشنگری جامعه دارد ،خود نیاز شدید به نقد، بررسی و هدایت مدبرانه دارند . طبعا نقد رسانه نیز در درون رسانه صورت میگیرد چه خود رسانه چه دیگر رسانه ها، از آنچه در جامعه خود می بینیم و مشهود است متاسفانه چنین نقد کارشناسی که می تواند باعث ارتقا بعد حرفه ای رسانه شود وجود ندارد اگر در مواردی برخی رسانه ها از یکدیگر بحثی و نقدی به میان میآورند این بحث ها معمولا ناظر به بعد سیاسی ، جهت گیری و عملکرد جناحی و حزبی برخی از رسانه هاست .
کمتر به یاد داریم که در نشست های علمی و بررسی های کارشناسی و حرفه ای رسانه هایی چون روزنامه ها ، مجلات تخصصی و خبرگزاریها یا سایت های خبری و تخصصی به توانمندی ها ، کمبودها و جهات عملکردی و حرفه ای خود بپردازند این وضعیت بخصوص در مورد رسانه رادیو تلویزیون بیشتر صادق است . رادیو تلویزیون در کشور ما به دلیل وضعیت انحصاری که دارد حتی از موارد اندک نقد و بررسی در سایر رسانه ها نیز محروم است و اصولا دیگر رسانه ها با احتیاط فراوان به این موضوع نزدیک میشوند. نا گفته پیداست که این وضعیت نمی تواند به هیچ وجه سازنده ، پویا و امیدآفرین باشد .کمبودهای نقد و بررسی کارکرد حرفه ای صدا و سیما را در یادداشت دیگری مورد توجه قرارمیدهیم به این امید که این بحث و بررسی ها و تلاش های دیگر دست اندر کاران و کارشناسان بتواند اندک تاثیری در بهبود فضای رسانه ای کشور داشته باشد.