ثبت نام برای انتخابات ریاست جمهوری طی سالهای اخیر فرصت و زمان مناسبی برای دیده شدن در جامعه بوده است ، گرچه در قانون شرایط کاندیدای رییس جمهور شدن با چند تعبیر کلی مثل ایرانی بودن و مدیر و مدبر بسنده شده و ازشرایط عام مثل حداقل و حداکثر سن یا میزان تحصیل خبری نیست . به همین دلیل در نام نویسی برای دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری بیش از هزار و ششصد نفر ثبت نام کردند . با این وجود مرور بر تعداد تایید شدگان در همه دوره های انتخابات و مراتب شخصیتی و عملکردی آنها ، بخوبی شرایط و حداقل ها را برای دیگران نشان میدهد .
در هیچکدام از دوره ها فرد تایید شده ای با سابقه کمتر از نمایندگی مجلس ، عضویت شورای انقلاب ، شورای نگهبان ، وزارت ، شهرداری تهران یا مبارز سیاسی دوران انقلاب دیده نمیشود. با این وجود و با اینکه همه ثبت نام کنندگان شیوه و روال معمول و رویه تاریخی شورای نگهبان در تایید کاندیداها را میدانند بازهم بویژه آنهایی که رنج سفر از راه های دور نیز تحمل میکنند با زحمت خود را به تهران ، خیابان فاطمی و ساختمان وزارت کشور رسانند و ثبت نام کردند . از این میان جالبتر افرادی هستند که میگویند ما میدانیم هیچ شانسی برای تایید شدن و سپس رای آوردن نداریم با این همه ترجیح دادیم بیاییم و ثبت نام کنیم و حداقل یکبار دیده شویم ، صرف نظر از برخی شوخی ها و استفاده از فرصت برای طرح خود یا آرمانها و افکار توسط عده معدودی که آنهم منظور دیده شدن در آن نهفته است بقیه نیز عملا و علنا اظهار میدارند که برای دیده شدن آمده ایم ، انصافا با وجود امکانات فضای مجازی و تعدد رسانه ها در کشور، هر دوره ثبت نام کنندگان از فرصت و امکان بیشتری از دوره قبل برای دیده شدن بهره بردند ، شاید برای همین هم بر تعدادشان افزوده شده است .
البته به دلیل هجوم بی مورد و تا حدی موهون برای ثبت نام و در نتجه خدشه دار شدن جایگاه ریاست جمهوری قطعا شورای نگهبان و دیگر نهادهای مسول برای دور بعدی انتخابات ریاست جمهوری تعریف و چهارچوبهایی را اعلام خواهند کرد و تعداد داوطلبان در حد مقبولی تنظیم خواهد شد ولی بحث و نکته اصلی مورد نظر همچنان پا برجاست و انهم اهمیت و خواست دیده شدن برای بسیاری از افراد جامعه در همه اقشار ،اعم از فقیر و غنی ،نام آشنا و ناشناس ، تحصیلکرده یا بیسواد است که باید فکری اساسی برای آن بشود و رسانه ها بویژه صدا وسیما برای آن برنامه ریزی کنند .