آقای پزشکیان رییس جمهور دولت چهاردهم ، همانطور که خود بارها گفته است ، سخنور و سخنران نیست ولی در گفتار خود صادق است و گاهی حتی برخلاف غالب رییسان جمهور قبل از خود در گفتن و شرح دادن مسایل رعایت بعضی پروتکل ها و تشریفات مرسوم نمی کند ، برای بیشتر مردم جامعه نکته ای که گفته شد مطلوب و مثبت است ، اما از دیدگاه حرفه ای این کافی نیست . اولین مصاحبه آقای پزشکیان با صدا و سیما در مجموع خوب و بدون قول و وعده های بدون پشتوانه بود .
کارنامه صدا و سیما در مقابل رییسان جمهور غیر همسو کارنامه موفق و معتدلی نیست ، در این زمان هم تا قبل از تشکیل کابینه و کمی بیش از ۳۰ روز ، هر روز شاهد حضور مقامات دولت سیزدهم و ارایه گزارش کارشان بودیم . پس از آن هم در همین روزها مشی صدا و سیما تفاوتی نکرده است ، نمایندگان و کارشناسانی که برای گفتگو انتخاب میشوند ، کمابیش همان افراد با همان دیدگاه های مطلوب صدا و سیما بوده است .
این نکات نشان میدهد که دولت علاوه بر شورای اطلاع رسانی و سخنگو نیاز به سازمان و ساز و کاری دارد که بتواند به سرعت برای جامعه اطلاع رسانی کند ، اطلاعات مورد نظر دولت را به اطلاع مردم برساند و در کوتاه ترین زمان ممکن نسبت به وقایع و اتفاقات ، موضع خود را اعلام کند .
امیدواریم که این مهم هرچه سریعتر جامه عمل بپوشد . طی سالهای اخیر به اندازه کافی بین مردم و دولت فاصله افتاده و ترمیم این معضل نیاز به طرح نو با کارشناسانی فعال و به لحظه دارد تا از جامعه و رسانه های رقیب یا مخالف عقب نیافتد .
خبرنگاران به دلیل در دست داشتن ابزار ارتباطی و شناخت دست اندرکاران و مسولان حکومتی ، همچنین ارتباط کمابیش نزدیک با مردم بهتر و بیشتر از اقشار و اصناف دیگر امکان شرح و توصیف و تحلیل وضع و موقعیت خود را دارند ، با این همه مثال کوزه گر از کوزه شکسته آب میخورد در موردخبرنگاران مصداق دارد. تیتروار وگذرا برخی از نکات و واقعیات موجود که در مورد خبرنگاری و خبرنگاران ما صدق میکند ، عبارت است از :
-- خبرنگاران رسانه ها به ویژه روزنامه ها و نشریات مختلف که روزی فعال ترین و موثر ترین مناسبات و اثر گذاری ها را در جامعه داشتند ، سال هاست که از بی ثبات بودن اوضاع کاری خود رنج می برند . رشد امکانات فضای مجازی ، توسعه رادیو ، تلویزیون ،ماهواره ها و دسترسی آسان و نسبتا ارزان به رسانه های دیجیتال باعث ریزش شدیدمخاطبان و کم شدن تیراژ روزنامه ها شده است ، علاوه بر این با تعطیلی یک روزنامه یا دیگر انواع نشریات به دلایل مالی توسط صاحبان نشریه یا توقیف و تعطیلی در اثر شکایات ، مداخلات و تصمیمات حقوقی . قضایی ده ها نفر نیروی حرفه ای بیکار میشوند ، معمولا بعد از صحنه خارج شدن عنصر رسانه ای به مرور فراموش میشود
-- ارگان پشتیبان و پیگیر حقوق روزنامه نگاران ، حبرنگاران و دیگر حرف و صنوف مربوط با رسانه یا وجود ندارد و یا ترکیب بررسی کنندگان و تصمیم گیرندگان به گونه ای است که اکثریت با غیر متخصصین و غیر مطلعین است .
-- استثائ های خاص و نادری هم طی چهار دهه گذشته داشته و همچنان داریم ، یکی ، دو رسانه هم بوده اند که با وجود خلاف ها ، اشتباهات و موارد متعدد نقض حقوق دیگران ، هیچگاه پاسخگو نبوده و مورد تنبه و تعزیر قرار نگرفته اند .
-- بارها و بارها از حرمت و کرامت خبرنگاران و اصحاب رسانه و ضرورت حمایت از این قشر فرهیخته و زحمتکش سخن به میان آمده است ، نباید فراموش کنیم که متاسفانه گاهی هم در مجادلات و منازعات حقوقی حق با خبرنگار و اهل رسانه نیست ، گاهی خبرها اصالت نداشته اند و در نقد و بررسی ها رعایت حقوق و کرامت دیگران نمی شود .
نه هرکه چهره برافروخت دلبری داند نه هرکه آینه سازد سکندری داند
نه هرکه طرف کلاه کج نهادو تند نشست کلاه داری و آیین سروری داند
-- همواره مشلات خبرنگاران و اهالی رسانه در شهرهای کوچک سخت تر از تهران بوده و هست . در غالب موارد خبرنگاران و مدیران و صاحبان امتیاز روزنامه و مجله و . . در شهرستان ها فعالیت رسانه ای مشغولیت دوم آنهاست ، آنان کارمندان اداره ها و سازمان های مختلف به ویژه معلم و مدیر در آموزش و پرورش هستند ودر شهر و استان خود فعال هستند .
-- در برخی کرسی ها و منابر و جایگاه های سخنرانی و امثال آن سخن گفتن ، تحلیل کردن و ادعا کردن در تمامی حوزه ها ، علم و فناوری ،دین و معارف ، سیاست و فرهنگ کاری عادری شده و معمولا گوینده نگرانی از اعلام مواضع خود ندارد ، اما برخی از همان ادعاها و تحلیل ها را اگر خبرنگار یا مدیر رسانه ای در روزنامه ، فضای مجازی یا رسانه های دیگر با امضای خود منعکس کند ، نیاز به پاسخگویی و اثبات دارد .
--چندین سالیاست که برخی از گویندگان و مجریان و فعالین رسانه به ویژه صدا و سیما پس از مدتی فعالیت و مطرح شدن در رسانه ، در دولت ها صاحب پست شده اند ، ظاهرا در این جابجایی علاوه بر مدیریت حقوق مزایای بیشتر و بهتری نیز پیش روی آنان قرار دارد ولی به جز مواردی کاملا استثنایی خبرنگاران و فعالان رسانه به هیچ وجه حقوق کافی برای اداره زندگی ندارند .
دولت سیزدهم پس از حدود ۳۳ ماه فعالیت این روزها ، ساعات پایان کار و فعالیت خود را می گذراند .دولت سیزدهم این شانس را داشت که در زمان فعالیت خود به قول کارشناسان با یکدست شدن سه قوه مجموعه حاکمیت از توان و پشتیبانی خوبی برای جبران عقب ماندگی ها و توسعه کشور استفاده کند ، این دولت به سهم خود تلاش هایی کرد و در راس دولت مرحوم رییسی پر کار بود و تلاش داشت تا تحولی مثبت در روند امور ایجاد شود ولی بنابر دلایلی از آلام مردم کاسته نشد ، آمارهای زیادی درروزهای گذشته و در پایان کار ،توسط وزارتخانه ها و بخش های مختلف دولت ارایه شد ، واقعیت این است که علیرغم اعلام اعداد و ارقامی که در ظاهر نشانگر ، رشد ، تغییر و بهبودی اوضاع عمومی مردم است ، چنین برداشت ملموسی در جامعه صورت نگرفته است ، نه تنها قیمت هیچ یک از اقلام مورد نیاز مردم در بازار کاهش نیافته که تورم و گرانی نیز همچنان در سطح بالایی جریان دارد، به گونه ای که تصور نمی رود حتی با تغییر و جایگزینی دولت جدید در کوتاه مدت بهبودی قابل توجهی در این روند رخ دهد.
در روزهای اخیر بعضی حرکات و نمایش های سطحی توسط بخش هایی از دولت روی داد که شایسته نبود ، انگار دست اندرکاران این مانورها باوردارند که مردم تحت تاثیر اعلام آمار و ارقام و نمایش های متفاوت خبری ، پیشرفت و بهبودی را در زندگی خود احساس خواهند کرد ! !؟
مواردی مثل راه اندازی و حرکت قظار از ایران به سمت چین !! که طبق نقشه راهی که وزارت راه نشان داد ، اتفاق جدیدی نبود همه چیز چون گذشته بود ، تنها حرکت یک قطار باری با محموله سنگ معدن راه افتاد به طرف مرز و بعد طی مسیر داخل کشور بعد و سپس بعدی و . . سفیر سابق ایران در چین این اقدام را کاملا نمایشی دانست . البته مشخص بود که ناگهان اتفاقی عظیم وزیر ساختی نمی افتد .
توزیع کمک ها به عایله کمیته امداد ،پرداخت فوق العاده به بازنشستگان و . . . مواردی مشابه از اقدامات صرفا نمایشی و کم تاثیر در زندگی مردم بود که در هفته های آخر دولت سیزدهم اتفاق افتاد .
امیدواریم در دولت چهاردهم و دولت های بعدی حرکات نمایشی غیر موثر کمتر اتفاق بیافتد و بر اقدامات اساسی و زیر ساختی افزودشود.