ایرانیان خارج از کشور سرمایه ای مهم برای برای کشوراند که در کوران حوادث و جابجایی های قدرت اجرایی تمی بایست مورد بی توجهی قرار گیرند . متاسفانه بر خلاف شعارهای مختلف در سالهای اخیر تماس و ارتباط هدفمند با ایرانیان مستمر نبوده است . اینکه معمولا گفته شود ایرانیان هرکدام در جای جای جهان سفیری برای ایرانند بحث درستی است . اما شعار صرف کافی نیست. برنامه ریزی مناسب و خدمات متناسب به این نیروی بزرگ و استفاده از توان و پشتیبانی آنان قطعا میتواند برای پیشبرد اهداف کشور در حوزه های مختلف موثر و سازنده باشد . حضور گسترده ایرانیان در جای جای جهان می تواند بعنوان یک فرصت چه به لحاظ فرهنگی و چه اقتصادی برای زادگاه و جایگاه آبا و اجدادی آنها حمایت گر و پیشبرنده اهداف و آرمان های کشور باشد . آمد و شد آنها در کشور ُ، مشارکت در طرح ها و برقراری و حفظ ارتباطشان با ریشه های فامیلی و سر زمینی می تواند ایرانیان مهاجر را مرتبط با آب و خاک مرام و فرهنگ خود نگه دارد و به حفظ فرهنگ پویای ایرانی ، اسلامی در درون خانواده ای ایرانی کمک کند .تولید و توزیع آثار فرهنکی ایرانی ،حضور قوی و گسترده محصولات فرهنگی زبان فارسی در محیط وب و فضای مجازی نیز می تواند مقوم این روند باشد . آنچه که باعث شده است تا در این مقطع به یادآوری اهمیت توجه به ایرانیان خارج از کشور بپردازیم استمرار بی توجهی در برنامه ریزی ها ، تبلیغات و مراودات لازم در این حوزه است .امیدواریم این ارتباطات هدفمند و منظم برقرار و پرثمر گردد و از کم توجهی و از دست دادن فرصت ها پرهیز شود . کمبودها و کم توجهی ها متاسفانه در حوزه های مختلف مشهود است کافی است علاوه بر حوزه اقتصاد به حوزه فرهنگ و هنر نیز توجه کنیم . بدون تردید در حوزه رسانه ای و تقویت شبکه های رادیو تلویزیونی مربوط به ایرانیان خارج از کشور نیز طی چند سال گذشته اهتمام جدی از سوی دستگاه های ذیربط داخل کشور تلاش جدی صورت نگرفته و اقدام در خوری نشده است . در مورد حوزه رسانه بعد از این بیشتر خواهیم نوشت .
فرهنگ گرامیداشت یاد و خاطره حضرت امام حسین ( ع ) و آیین ها و مراسم های مربوط آن از سده های گذشته بی تردید یکی از نشانه ها و بخش بزرگی از هویت ایرانیان است این توجه و احترام نه فقظ برای شیعیان بلکه برای اکثریت مردمان سایر مذاهب هم وجود دارد .
بنظرم رسید برای پاسداشت و گرامیداشت یاد سیداالشهدا و یاران ایشان در روز عاشورای حسینی بهتر این است که بجای هر سخنی بخشی از ترجیع بند بسیار پر محتوا و معروف محتشم کاشنانی را نقل کنم اشعاری که سالیانی است در مراسم های مختلف حسینی و عاشورایی زینت بخش مجالس و محافل ذکر و تجلیل و عزاداری است .
باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین
بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است
این صبح تیره باز دمید از کجا کزو
کار جهان و خلق جهان جمله در هم است
گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب
کاشوب در تمامی ذرات عالم است
گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست
این رستخیز عام که نامش محرم است
در بارگاه قدس که جای ملال نیست
سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است
جن و ملک بر آدمیان نوحه میکنند
گویا عزای اشرف اولاد آدم است
خورشید آسمان و زمین نور مشرقین
پروردهی کنار رسول خدا حسین
* * *
کشتی شکست خورده ی طوفان کربلا
در خاک و خون طپیده به میدان کربلا
گر چشم روزگار براو زار می گریست
خون می گذشت از سر ایوان کربلا
نگرفت دست دهر گلابی به غیر اشک
زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا
از آب هم مضایقه کردند کوفیان
خوش داشتند حرمت مهمان کربلا
بودند دیو و دد همه سیراب و می مکند
خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا
زان تشنگان هنوز به عیوق می رسد
فریاد العطش ز بیابان کربلا
. . . . . . . .
مهر سرآغاز بسیاری از مهربانی ها و رفاقت هاست . شروع مدرسه در سرآغاز تحصیل ، دوستیابی و به تعبیری آغاز زندگی اجتماعی برای همه دانش آموزان و تکرار مهر در تداوم تحصیل و تداوم دوستی ها و رفاقت ها در طول سالهای تخصیل مدرسه و دانشگاه ، مهربانی های دوستان ، همکلاسی ها ، معلمان و استادان ، شوخی ها ،شادی ها و گاهی خاطراتی که در آن واحد و لحظه بروز شاید شیرین بنظر نیایند اما بعدها با بلند نظری و یاد آوری، شیرین و خاطره انگیز تداعی میشوند. خاطراتی که به دلیل افزایش سن و تغییر شرایط اجتماعی دیگر در مسیر زندگی امکان بروز و ظهور ندارند .
یاد معلمان و استادان زحمتکش ، دلسوز و مهربان را گرامی میدارم . آنهایی که هنوز در مقاطع مختلف مشغول تحصیل اند ، آنهایی که خود سالهاست معلم اند و آموزش میدهند . آنهایی که همیشه حرمت دوستی ها و کرامت دوستان را نگه میدارند .
یاد دانش آموزانی که در آغاز جوانی و در میانه راه تحصیل برای نگه داشت حرمت، شرف، ناموس ، مرام ، معرفت و باور مردمان و نیاکان و نیکان این مرز و بوم درنگ نکردند گرامی و جاودان باد .
در آغاز مهر آرزو داریم و از خدای مهربان میخواهیم که مهر و مهربانی ، رفاقت و همزبانی و همدلی و همراهی همواره قرین راه علم و عمل ما و آینده فرزندان این مرز و بوم باشد .