این روزها بازار نام نویسی برای ریاست جمهوری ، مصاحبه ها ، مناظره ها و اعلام مواضع برای پیروزی احتمالی کاندیداها داغ ، داغ است . البته عده ای هم یا به دلیل گرفتاری شدید اقتصادی و معیشت خود یا دلسردی و بی خاصیت شمردن یا بی نیاز دانستن خود از مقوله فضای انتخاباتی فاصله دارند یا در کل بی اعتنا هستند.
اما فضای ذهنی خیلی ها و فضای تبلیغاتی جامعه را به مرور موج تبلیغاتی انتخابات می پوشاند . نکته اصلی این است که تقریبا همه کاندیداهای ثبت نام کرده برای ریاست جمهوری کمابیش تا کنون مسولیت های بالایی داشته و اکثرا همچنان مسولیت دارند ، غالبا این افراد حرف هایی میزنند و شعارهایی میدهند که حتی یکبار در زمان مسولیت خود، آن عبارات را بیان نکرده یا حتی در نقطه مقابل آن نگاه و نظر قرار داشهه اند . تقریبا اکثر کاندیداها صحبت از ضرورت و لزوم پایان بخشیدن به تحریم ها کرده اند ، طبعا رفع تحریم به ساز و کار دیپلماسی و توجه جدی به روابط بین الملل در سطح جهان و گسترش روابط خارجی با کشورهای مختلف هم نیاز دارد ، چگونه کاندیدایی که تا دیروز تحریم را صرفا نعمت واثر خارجی تحریم را ناچیز میدانسته و ضرورتی هم برای پیوستن به معاهده F A T F( اف ای تی اف ) قایل نبوده است،میخواهد همین مسیر را پیگیری و اجرایی و در نهایت نتیجه گیری مثبت هم بکند . ؟
اگر تنها یکی دو تن از ثبت نام کنندگان چنین تفکری داشتند ، شاید چندان قابل نقل و نقد نبود ، اما یک جریان قوی در حاکمیت تا کنون چنین تفکری داشته و از دیدگاه جناح معتقد به پیگیری دیپلماسی رفع تحریم این جریان نه تنها معتقد نبوده که در تصمصم گیری های حاکمیتی ، عملا با این تصمیمات مخالفت داشته است ،آیا با تحویل مسولیت اجرایی و ریاست جمهوری ، نظرات این افراد نیز کاملا متحول میشود.؟ امیدواریم هر فرد یا جریانی که موفق به کسب اکثریت و پیروز رقابت میشود ، به هر شکل اولویت خود را در رفع تحریم های ظالمانه حاکم بر کشور قرار دهد ، تحریم هایی که عامل گرفتاری های بخش زیادی از مشکلات اقتصادی کشور شده و یا به صورت بهانه ای برای ضعف اجرایی و تصمیم گیری های مدیریتی درآمده است . همه کسانی که الفبای سیاست را میدانند ، متوجه هستند که تحریم کشوری که تا همین اواخر حدود ۹۰ درصد از اقتصاد آن بر پایه فروش نفت قرار داشته است ، برای اقتصاد و معیشت کشور و احاد مردم بالاترین گرفتاری را به وجود آورده است و باز همه متوجه هستند که مدیریت متمرکز ، هماهنگ و قوی نیز میتواند بخشی از مشکلات را حل کند ، چنانچه حتی با رفع تحریم ، مدیریت غیرمتمرکز و ضعیف برای رفع مشکلات و ایجاد زمینه توسعه کشور کارامدی لازم رانخواهد داشت . آنچه که میتوان به عنوان درخواست مشترک مردم ، فعالین سیاسی و رسانه ای و به عبارتی سرلوحه پیشرفت ، توسعه کشور و رضایت مردم دانست ، الویت قرار دادن منافع ملی کشور است ،
بعضی وقت ها به دلایل مختلف آنقدر فضای عمومی محیط ما سیاسی میشود که از دز بسیار بالا و غلظت سیاسی بودن این اتمسفر در محیط خسته میشویم . سایت های خبری ، خبرگزاریها ، رادیو تلویزیون ، اینستاگرام ، توییتر ،شبکه های اجتماعی همه شکل های ارتباطی قدیم و جدید را موضوعی خبری در برمیگیرد ، همه اظهار نظر میکنند ، تحلیل ها ، نقدها ، خبرهای تکمیلی ، همه متوجه یک موضوع میشوند . با دوستی تلفنی صحبت میکنی، اول از آن موضوع روز می پرسد یاخود میگوید ، ماشاالله همه هم سیاست شناس و سیاستمدار و تحلیل گر . . . واقعا هجوم همیشهخبری یا گسترش یک موضوع نشاندهنده اهمیت فوق العاده آن است . ؟ صحنه گردانی کارگردانان سیاسی یا تعداد بسیار زیاد کاربران اینترنتی ، شهروند خبرنگاران به چه میزان موضوع را بیش از اندازه لازم، یابیش از اندازه اهمیت واقعی آن برای مردم ، کشور و آینده، گسترش میدهند . در عین حال سهم سایر مسایل فرهنگی ، اجتماعی ، سرگرمی ، آموزشی . . . در سبد خوراک فکری و مطالعاتی روزانه مخاطبان چی میشود ، مرکزی ، سازمانی ، نهادی در اینگونه موارد از سایر جنبه ها ،مراقبت میکند . ؟ من فکر نمیکنم . لذا بنظرم بهتر است در هر حال همه جانبه تر به محیط اطرافمان نگاه کنیم ، به فکر تغذیه ، تنوع ، تفریح و رشد خود و دیگران هم باشیم و مراقب تا یک فکر ، ذهنیت و جریان زندگی همه را تحت الشعاع قرار ندهد . زندگی ابعاد مختلفی دارد ، باید به فکر همه چیز و همه کس و اطرافیانمان و البته میزان تحمل سایرین هم باشیم.