دُرج

وب نوشت سعید فانیان

دُرج

وب نوشت سعید فانیان

بازگشت همه به سوی قدرت

 این روزها بازار نام نویسی برای ریاست جمهوری ، مصاحبه ها ، مناظره ها و اعلام مواضع برای پیروزی احتمالی  کاندیداها داغ ، داغ است .  البته عده ای هم یا به دلیل گرفتاری شدید اقتصادی و معیشت خود یا دلسردی و بی خاصیت شمردن یا بی نیاز دانستن خود از مقوله فضای انتخاباتی فاصله دارند یا در کل بی اعتنا هستند.

 اما فضای ذهنی خیلی ها و فضای تبلیغاتی جامعه را به مرور  موج تبلیغاتی انتخابات می پوشاند . نکته اصلی این است که تقریبا همه کاندیداهای ثبت نام کرده برای ریاست جمهوری کمابیش  تا کنون مسولیت های بالایی داشته و اکثرا همچنان مسولیت دارند ، غالبا این افراد حرف هایی میزنند و شعارهایی میدهند که حتی یکبار در زمان مسولیت  خود، آن عبارات را بیان نکرده یا حتی در نقطه مقابل آن نگاه و نظر قرار داشهه اند . تقریبا اکثر کاندیداها صحبت از ضرورت و لزوم پایان بخشیدن به تحریم ها کرده اند ، طبعا رفع تحریم به ساز و کار دیپلماسی و توجه جدی به روابط بین الملل در سطح جهان  و گسترش روابط خارجی با کشورهای مختلف  هم نیاز دارد ، چگونه کاندیدایی که تا دیروز تحریم را صرفا نعمت واثر خارجی تحریم را ناچیز میدانسته و ضرورتی هم برای پیوستن به معاهده       F A T F( اف ای تی اف ) قایل نبوده است،میخواهد همین مسیر را پیگیری و اجرایی و در نهایت نتیجه گیری مثبت هم بکند . ؟

اگر تنها یکی دو تن از ثبت نام کنندگان چنین تفکری داشتند ، شاید چندان قابل نقل و نقد نبود ، اما یک جریان قوی در حاکمیت تا کنون چنین تفکری داشته و از دیدگاه جناح معتقد به پیگیری دیپلماسی رفع تحریم این جریان  نه تنها معتقد نبوده که در تصمصم گیری های حاکمیتی ، عملا با این تصمیمات مخالفت داشته است ،آیا با تحویل مسولیت اجرایی و ریاست جمهوری ، نظرات این افراد نیز کاملا متحول میشود.؟  امیدواریم هر فرد یا جریانی که موفق به کسب اکثریت و پیروز رقابت میشود ، به هر شکل اولویت خود را در رفع تحریم های ظالمانه حاکم بر کشور قرار دهد ، تحریم هایی که عامل گرفتاری های بخش زیادی از مشکلات اقتصادی کشور شده  و یا به صورت بهانه ای برای ضعف اجرایی و تصمیم گیری های مدیریتی درآمده است . همه کسانی که الفبای سیاست را میدانند ، متوجه هستند که تحریم کشوری که تا همین اواخر حدود ۹۰ درصد از اقتصاد آن بر پایه فروش نفت  قرار داشته است ، برای اقتصاد و معیشت کشور و احاد مردم بالاترین گرفتاری را به وجود آورده است  و باز همه متوجه هستند که مدیریت متمرکز ، هماهنگ و قوی نیز میتواند بخشی از مشکلات را حل کند ، چنانچه حتی با رفع تحریم ، مدیریت غیرمتمرکز و ضعیف برای رفع مشکلات و ایجاد زمینه توسعه کشور کارامدی لازم رانخواهد داشت . آنچه که میتوان به عنوان درخواست مشترک مردم ، فعالین سیاسی و رسانه ای و به عبارتی سرلوحه پیشرفت ، توسعه کشور و رضایت مردم دانست ، الویت قرار دادن منافع ملی کشور است ،

تکرار زیاد آفت پیام رسانی در سیما

 از سال ها پیش  رسم بد تکرار بیش از حد یک مطلب ، کلیپ ، سرود یا بخشی از سخنرانی ، در سیمای کشور رایج بود و عجیب است که این شیوه تبلیغ همچنان ادامه دارد . در سال های جنگ  و خشونت های داخلی علیه مردمان مظلوم بوسنی  و هرزگوین که به راستی یکی از سخت ترین و بدترین تراژدی های قرن بیستم علیه بشریت بود و طی آن هزاران تن از مردم بی دفاع بوسنی ، صرفا به جرم مسلمان بودن توسط صرب ها و همچنین کروات ها قتل عام شدند ،در آنزمان در ایران هفته دوستی و کمک به بوسنی اعلام شد ، این هفته دوباره تکرار شد ، البته مردم ما هم در  کمک  به آن مردم مظلوم و محروم تلاش و همت کردند ، اما بزرگترین نماد هفته بوسنی ، پخش کلیپ های بسیار تلخ ، گفتگوهای زنان و مردان زخم خورده ، آواره و کودکان بوسنیایی بود ، همچنین جسدهای رها شده در خیابان ها و صحنه های بسیار تاثر انگیزی از این دست ، قطعا نشان دادن نمونه هایی منتخب و محدود از این نوع تصاویر، مظلومیت مردمان بوسنی را به خوبی ترسیم میکرد و بیانگر رذاالت دشمنان آنان بود ، اما پخش مکرر و تکرار بی حساب و مستمر و پرحجم این مجموعه در همه شبکه ها برای روزهای پیاپی ، جوی از ناراحتی ، نگرانی و افسوس را بر روحیه بینندگان مستولی میکرد . متاسفانه این رویه همچنان کمابیش بر شبکه های سیما حاکم است ، فرقی نمیکند یک پیام محتوایی ، یک سخنرانی خوب ، یک قطعه ارزشی هم وقتی ده ها بار از یک شبکه و صدها بار از همه شبکه ها پخش میشود ، الزاما به تعداد ثانیه ها و دقایق یا دفعات پخش بر بینندگان تاثیر مثبت نخواهد داشت ، در هر صورت نمی بایست مخاطب را خسته یا وازده کرد، بخصوص که  امروزه ده ها شبکه ماهواره ای ، ده ها سایت ینترنتی  در فضای مجازی و هزاران امکان انتخاب در دسترس مخاطبان است به محض احساس تکرار یا خستگی ناشی از آن دست به انتخابات جدید میزنند و دیگر مخاطبی نمی ماند تا بتوان برایش پیام و محتوا فرستاد و تکرار مکررات کرد و نتیجه و میزان اثربخشی این رویه غیر حرفه ای را بررسی کرد و به حاصل مثبت آن امیدوار بود.تعادل و تناسب در همه زمینه ها یک اصل است و رعایت آن در تبلیغات و ارتباطات یک ضرورت حتمی است .

سیاست زدگی

بعضی وقت ها به دلایل مختلف آنقدر فضای عمومی محیط ما سیاسی میشود که از دز بسیار بالا و غلظت سیاسی بودن این اتمسفر در محیط  خسته میشویم . سایت های خبری ، خبرگزاریها ، رادیو تلویزیون ، اینستاگرام ، توییتر ،شبکه های اجتماعی  همه شکل های ارتباطی قدیم و جدید را موضوعی خبری در برمیگیرد ، همه اظهار نظر میکنند ، تحلیل ها ، نقدها ، خبرهای تکمیلی ، همه متوجه یک موضوع میشوند  . با دوستی تلفنی صحبت میکنی، اول از آن موضوع روز می پرسد یاخود  میگوید ، ماشاالله همه هم سیاست شناس و سیاستمدار و تحلیل گر . . . واقعا هجوم  همیشهخبری یا گسترش یک  موضوع نشاندهنده اهمیت فوق العاده آن است . ؟  صحنه گردانی کارگردانان سیاسی یا  تعداد بسیار زیاد کاربران اینترنتی ، شهروند خبرنگاران  به چه میزان موضوع را بیش از اندازه لازم، یابیش از اندازه اهمیت واقعی آن برای مردم ، کشور و آینده، گسترش میدهند . در عین حال سهم سایر مسایل فرهنگی ، اجتماعی ، سرگرمی ، آموزشی . . . در سبد خوراک فکری و مطالعاتی روزانه مخاطبان  چی میشود ، مرکزی ، سازمانی ، نهادی در اینگونه موارد از سایر جنبه ها ،مراقبت میکند . ؟  من فکر نمیکنم . لذا بنظرم بهتر است در هر حال همه جانبه تر به محیط اطرافمان نگاه کنیم ، به فکر تغذیه ، تنوع ، تفریح و رشد  خود و دیگران هم باشیم و مراقب تا یک فکر ، ذهنیت و جریان زندگی همه را تحت الشعاع قرار ندهد .  زندگی ابعاد مختلفی دارد ، باید به فکر همه چیز و همه کس و  اطرافیانمان و البته میزان تحمل  سایرین هم باشیم.