محرم امسال همزمان شده با موج تلفات انسانی اپیدمی کرونا در سرتاسر کشور ، و در واقع عزاداری های باطنی بسیاری از شهروندان گسترش یافته است ،این روزها بطور متوسط بین ۵۰۰ تا ۶۰۰ نفر از هموطنانمان در اثر بیماری مهلک کرونا جان می سپارند . امیدواریم به برکت و حرمت این روزها هرچه زودتر شر این گرفتاری جانکاه از سر مردم کشورمان و مردمان سرتاسر عالم کم و برطرف شود . شاید چون هنوز در وسط معرکه اپیدمی هستیم و فعلا دورنمای امید بخشی برای اتمام این روند اعلام نشده است وقت مناسبی برای محاسبه و بررسی قصورها و تقصیر ها نباشد ، ولی بالاخره در مقابل این حجم سنگین لطمات روحی ، روانی ، مادی و معنوی و عزادار شدن بخش بزرگی از خانواده های این مرز و بوم، خوب است ، کنکاشی عالمانه و مستقلانه بشود تا آنهایی که سیاست زدگی و خدای ناکرده عوامفریبی را بر مردم داری ترجیج داده اند ، به موقع تصمییم نگرفته اند ، کمک نطلبیده اند . سستی کرده اند و یا با مشورت متخصصین امر حرکت نکرده اند یا مصالح سیاسی و جناحی را بر سلامت مردم ارجح دانسته اند مشخص شوند .
تشکیل ستاد متمرکز مبارزه با کرونا تصمیم خوبی بود، گرچه از قراین امر بر میآید که از انسجام لازم برخوردار نبود ، شاید مناسب باشد که اصولا یک شورای عالی ثابت و همیشگی متشکل از نخبگان پزشکی کشوربرای تشخیص و چاره جویی به موقع در قبال بیماریهای جدید و فراگیرتشکیل شود تا به محض رویت یک پدیده نامشخص و غیر آشنا در کشور یا ورود بیماریهای جدید از طریق جابجایی و ورود مسافران از سایر کشورها ، بدون فوت وقت و در اولین فرصت ، نسبت به چاره جویی در قبال آن و پیشگیری قبل از فراگیر و همه گیرشدن آن اقدام سراسری به عمل آورد . در کنار این همه شورای نا کارآمد یا نیم بند، شورای تخصصی بیماری ها بعنوان شورای تخصصی بالا دستی میتواند یک گام به پیش باشد . امیدوارم همانطور که در محرم امسال در گوشه و کنار کشور شعارهایی دیده میشود مبنی بر شعور حسینی در کنار شور حسینی ، در سطح عالی کشور در همه زمینه ها به ویژه حفاظت از جان مردم ، شعور تصمیم گیری و تصمیم سازی به جای شور سیاسی و جناحی جایگزین شود و کشور از گرفتاری های مختلف که بسیاری از آنها حاصل تصمیمات ناپخته و مانورهای نابای قدرت و پیش از موعد و شعارهای نا درست است نجات یابد . انشاالله
بسیاری از مردم در محرم سال گذشته به ویژه هیات های مذهبی در کنار عزاداری ها با رعایت جوانب بهداشتی کمک های خود را به جای پختن نذری به صورت تهیه اقلام پزشکی برای بیمارستان ها و کمک به بیماران جایگزین کردند و به جای اطعام چند وعده غذا که انهم در شرایط نرمال جامعه مفید است به کمک ها برای نجات جان هموطنان خود پرداختند ، امیدواریم در محرم امسال هم این اقدامات گسترش یابد و نیازهای عده ای از راه همیاری هموطنان مرتفع و از آلام آنان کاسته شود . انشاالله
این روزها مشکلات بی آبی و تنگناها و ضررهای متعاقب ان بر مردم شریف خوزستان ، همچنین اعتراضات اهالی مناطق مختلف یکبار دیگر فضای مجازی و حجم بالایی از اخبار و تحلیل ها و نظرات کارشناسی رسانه های مختلف را به خود اختصاص داده است و بار دیگر برخی از مشکللات دراز مدت و بسیار مهم در ساختار جامعه و آنچه که می بایست دغدغه اصلی دولت مردان کشور باشد مرور و بازخوانی شد . طبعا این مشکلات دلایل و زمینه های مختلفی دارد و بخشی از این مشکلات ناشی از برخوردهای نا عادلانه و رفتار خصمانه قدرتهایی مانند آمریکا و همپیمانان این کشور همانند تحریم طولانی کشور است ، ولی مسلما این همه ماجرا ،یا دلیل اصلی مشکلات نیست . دلیل اصلی نگاه کوتاه مدیران و برنامه ریزان کشور در همه مقاطع زمانی برای عبورکردنو گذر خود از بحران( و نه حل زیربنایی مسایل ) به انحا مختلف است . اگر همواره نگاه مدیریتی جامع و دراز مدت باشد ، ضمن توجه به اداره مطلوب امور، گام های اجرایی چنان تنظیم و برنامه ها چنان تصویب میشود که به سمت رفع مشکلات کلان ، ساخت زیربناهای مورد نیاز جامعه حرکت شود .
باری به هر حال گذراندن امور امروز و حواله کردن رفع مشکلات به فرداهای موهوم عادت و عارضه دیرپایی است که با درس گرفتن از کشورهای توسعه یافته می بایست از آن فاصله گرفت . حتی در زندگی شخصی و خانوادگی نیز راهی به توجه لازم به مسایل روز و نگاه عمیق و درازمدت به دوردست زندگی برای سرمایه گذاری لازم ، تربیت صحیح کودکان و ترویج فرهنگ امید به آینده نیست . مگر عمر مفید هرکدام از آحاد جامعه چه میزان است و تا کی میتواند در وهم و گمان و شعار بماند . دورنماهای تیره یا گنگ برای هر حرکتی بجز ایجاد یاس و سست کردن اراده ها ثمر و اثری ندارد .
باید به روز بود ، آینده را نیز در نظر داشت و با برنامه ریزی های صحیح و به موقع به مردم جامعه آرامش داد تا توان بیشتر و تفکرات بهترمردم برای توسعه و ارتقای وضع جامعه و آنچه که شایسته مردمان خوب، باصفا و باظریفیت کشورمان هست به کار گرفته شود .
در گذشته بارها داستان شکایت بردن و طرح اختلاف دو زن بر سر مادر بودن و تعلق خاطر داشتن به یک کودک نزد حضرت علی ( ع )را شنیده بودیم ، فارغ از اینکه این داستان و نقل قضاوت منسوب به امام علی ( ع ) که طی آن مادر واقعی به دلیل عشق و محبت بی شایبه مادرانه خود و به ناچار برای پرهیز و جلوگیری از هرگونه گزندی به فرزندش و سالم ماندن او اعلام گذشت میکند ،از حق خود میگذرد، کوتاه میآید و منتظر میماند و طبعا دست آخربه عنوان مادر واقعی شناسایی میشود، روایت آن چقدر دقیق باشد ، تمثیل خوبی برای سنجش اعتماد ، تعلق خاطر و پای بندی افراد در مقاطع مختلف بر مواضع و شعارهایشان است .
درسال های اخیر موارد متعددی از اقدامات ، حرکات و اعلام مواضع طلبکارانه از کسانی می بینیم و می شنویم که تا به حال خود را عین مادر واقعی نظام یا به نوعی سهامدار و صاحب آن تبلیغ میکرده اند ، ولی رفتارشان مانند مستاجر بی مسولیت یا مادر قلابی بوده است . البته این رفتارها، تا اندک و استثنا، بودند مایه تعجب و بهت دیگران میشدند، ولی تعدد و تکرار این نوع رفتارها ، توسط اشخاص مدعی در جایگاه ها و موقعیت های مختلف ظاهرا قبح موضوع را نیز از بین برده است.
رفتار کارگردنی که با سرمایه و رانت نظام به مرتبه مقبولیت رسیده ، ولی برای پیشبرد کارش یا رفع موانعش تهدید به رفتن و ترک کشور میکند ، یا دیگری که چند سال پیش تهیدید خود را عملی کرد ،چند صبایی از وطن دورشد ولی بازگشت ، بازیگری که قهر کرد ،رفت ب،ازی کرد ، تحویل گرفته نشد یا پشیمان شد و برگشت . خبرنگاری که به جای سه سال ماموریت کاری، قریب ده ، ۱۰ سال در ماموریت ماند و طی ان سال ها خود را مدافع سرسخت بلکه سخنگو یا الگوی خبرنگاران سوپر حزب االلهی وطنی معرفی کرد و سایرین را کمابیش شایسته یا همراه و همردیف این جریان و وطن خواه تلقی نکرد . اما اندکی مانده به بازنشستگی ،حتی تحمل اندک زمان باقی مانده سنوات خود را نکرد ، به آب و آتش زد تا به همان کشوری که بارها اخبار منفی و شرایط نا مساعد آنرا برای هموطنان توضیح داده یا به تصویر کشیده بود برگردد و بنابر شرایط و منافع شخصی خود هیچ توصیه و تاکید بر خویشتن دلاری و صبر و حوصله برای تصمیم گیری و اندکی از خود گذشتگی درپی سالها ماموریت خارجی را نپذیرفت .
به راستی این قبیل افراد چه موقع راست میگویند ، آنزمانی که از نظام منتفع هستند و خود را نه معتقد به نظام که جزیی از آن و بخشی از اصل میدانستند، یا بعدا که حاضر نشدند و نمیشوند اندکی از فرمول ها و نصایح پیش گفته خود را بپذیرند و از خیر منافع اقلی پس از منافع درازمدت بگذرند ،؟
البته طرح این نکات به هیچ وجه دلیلی بر قبول و پذیرش رفتار طرف مقابل این دلخوری ها و دل آزاری ها و اقداماتی که موجب دلسردی ها و بی انگیزگی ها در افراد طیف های مختلف میشود نیست ، به ویژه که تصمیم گیران و عوامل دلسرد کردن افراد در جامه معمولا از جایگاه دولتی و حاکمیتی برخوردارند و به نام و نیابت از کل کشور ، نگاه و سلیقه خود را اعمال میکنند .