هشتم آبانماه 1391، اولین سالگرد درگذشت آیت الله عمید زنجانی بود .بنظرم رسید آنچنانکه شایسته شخصیت این استاد و محقق تلاشگر بود از ایشان یاد نشد و تجلیل لازم صورت نگرفت لذا به اعتبار این که سالها پیش در دانشگاه تربیت مدرس با ایشان چند درس داشتم ، استاد مشاور رساله دانشگاهی من نیز بودند همچنین شناخت نسبی که از ایشان دارم لازم دیدم یادی از این استاد و محقق تلاشگر داشته باشم .
آیت الله عباسعلی عمید زنجانی از زمره معدود روحانیانی بود که از ابتدای انقلاب با وجود مقبولیتی که به دلیل سوابق علمی و مبارزاتی نزد رهبران کشور داشت از کارها و مدیریت های اجرایی سنگین و مدوام فاصله گرفت و هم و غم خود را به تحقیق ، تالیف و تدریس در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی معطوف ساخت ، وی سالها در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران بعنوان عضو هیات علمی تدریس درس های مربوط به حقوق اساسی و بررسی های مربوط به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران را برعهده داشت و همزمان در دانشگاه تربیت مدرس نیز در تدریس درس هایی چون فقه سیاسی و مبانی فقهی قانون اساسی فعال بود. وی تالیف های متعددی در حوزه حقوق اسلامی ،فقه و قانون اساسی را عرضه کرد. استاد عمید زنجانی به دلیل مطالعات حوزوی ،حضور در دو دوره مجلس شورای اسلامی و شرکت در بررسی و بازبینی قانون اساسی بدون تردید از صاحبنظران کم نظیر در این حوزه بود .
استاد عمید زنجانی همزمان بعنوان یک روحانی مبارز و انقلابی درجامعه روحانیت مبارز تهران عضو و فعال بود ،مرکز فعالیت های مذهبی آیت الله عمید زنجانی نیز از قبل از انقلاب مسجد لر زاده در حوالی میدان خراسان بود ، با این همه شخصیت علمی و دانشگاهی استاد بر سایر فعالیت های ایشان غلبه داشت. استاد زنجانی روحیه ای آرام داشت و در مناسبت ها و فعالیت های سیاسی پس از انقلاب معمولا بی حاشیه بود ، شاید بتوان گفت پر حاشیه ترین اقدام عمید زنجانی قبولی مسولیت ریاست دانشگاه تهران بود. وی پس از چند سال ریاست دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران ،ریاست دانشگاه تهران را طی سالهای ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۶ پذیرا شد .متاسفانه دوران ریاست استادزنجانی در حالیکه در آن سالها از بیماری نارسایی کلیه نیزرنج می برد با توجه به فضای دانشگاه دوران پر تنشی بود همچنین در زمان برکناری نیز رعایت حرمت ،شان و شخصیت علمی ،انقلابی و مذهبی آیت الله عمید زنجانی از جانب مدیران ذیربط در وزارت علوم نشد . مقالات متعدد علمی و بیش از چهل کتاب بجای مانده استاد همچنین سلوک و تجربیات علمی و اخلاقی و رفتاری استاد یادگار ارزشمندی برای دانشجویان ،محققین و پزوهشگران بویزه در حوزه حقوق و علوم سیاسی است .
روحش شاد و یادش گرامی
پنج سال از درگذشت ناگهانی آقای محمد هنردوست قائم مقام وقت سازمان صدا و سیما گذشت .هنردوست در پایان یک روزپرکار و در ماه مبارک رمضان ( هفتم آبانماه 1386 ) بر اثر سکته قلبی درگذشت قبل از این در یادداشتی بنام "دوستی بنام هنردوست " نوشتم که به دلیل همکاری نزدیک و قائم مقامی ایشان در دورانی که معاون ارتباطات و اموربین الملل صدا و سیما بود تا حد زیادی با خصوصیات اخلاقی و رفتاری آن مرحوم آشنایی داشتم ، برخی از ویژگی های شخصیتی و اخلاقی مرحوم هنر دوست را برشماردم و تا حدی از خصلت های انسانی او یاد کردم در اینجا با انگیزه یاد بود وی نکاتی دیگر را یادآور میشوم ،
هنر دوست با اینکه خط مشی و مشرب مشخصی در معادلات سیاسی روز جامعه داشت و دبیرکل حزب تمدن اسلامی بود هیچگاه در نشست های کاری یا جلسات چند نفره بحثی از موضع گیری های روزمره نداشت . با اینکه در رفتار سیاسی خود منتقد جریان اصلاحات بود، بعد از آن نیز از بسیاری از اقدامات طی دوران ریاست جمهوری نهم بویژه ضعف مدیریت ها نیز انتقاد داشت و از برخی پیشامدها افسوس میخورد همچنین بر خلاف اظهارات برخی از مسئولین صدا و سیما در مراسم یاد بود وی، هنردوست نسبت به عملکرد بعضی از مدیریت های درون صدا وسیما نیز سخت انتقاد داشت و اتفاقا در زمان مسئولیت از سوی بعضی از حوزه های مدیریتی درون سازمان صدا و سیما با او همکاری لازم بعمل نمیآمد . بدون تردید حضور مرحوم هنردوست در جایگاه مدیریت های ارشد صدا و سیما با آن روحیه انسانی ، مدارا و اخلاق مداری و تعهد اسلامی توازن دهنده بسیاری از رفتارها و معادلات درون سازمانی بود امری که همچنان خلائ آن احساس میشود یادش گرامی و روحش قرین رحمت باد .
فرا رسیدن ماه مهر ماه مدرسه ماه معلم ماه محبت وپایه گذاری خاطرات همیشگی زندگی و دوستی های پایدار انگیزه ای است برای تکریم علم و معلم ،درس و مدرسه و واکاوی خاطرات روزهای کودکی و نوجوانی ،رفاقت های بی ریا و بی منت و محبت های صادقانه و دانش آموزی ،روشنفکری ها و بعضا لوطی گری های دانشجویی . شروع فصل تحصیل همواره حتی برای درس نخوان ها هم حساس و شور انگیز بوده است درس خوان ها که جای خود داشته و دارند .مطمئنا هرکدام از ما خاطرات زیادی از درس و مدرسه و معلم و استاد و هم شاگردی ها خود داشته و داریم . در این یادداشت کوتاه صرفا اشاره ای می کنیم به برترین ضرورت های جاری ارکان مدرسه و تحصیل یعنی محصل و معلم وکتاب
۱- طبعا محصل و دانش آموز پایه و اساس مدرسه است و هرگونه برنامه ریزی و تلاش برای تربیت اجتماعی و هدایت اخلاقی دانش آموز و مسئولیت پذیر شدن او برای آینده است اگر از مبحث مفصل ارشاد و تربیت دانش آموز بگذریم حداقل آنچه که در نظام آموزشی فعلی ما مشهود است بی توجهی به آموزش مسئولیت پذیری و تمرین برای آینده است با توانی که مدارس ما دارند وجود صرفا بعضی فوق برنامه ها یا اردوها که آنهم در تعداد کمی از مدارس اجرا میشوند نمی توانند پاسخگوی نیاز ها باشند و توجه به این ضرورت یکی از الویت هاست که می بایست در بطن در س و تعلیم و برنامه های روزانه جایی داشته باشند بعنوان اصل برنامه و نه فوق برنامه .
2--ارج و ارزش معلمان را با برنامه ریزی پایه ای و در میان مدت میتوان به رویه و فرهنگ تبدیل کرد ارزش دینی و قدر و منزلت علم و معلم در فرهنگ ایرانی و اسلامی بسیار دیرپا است اما تبلور این فرهنگ و این باور در جامعه و فرهنگ جاری ما چندان رایج و متبلور نیست ،طبعا معلمی می بایست یکی از پر کشش ترین مشاغل و پرجذبه ترین فعالیت ها باشد در عوض با توجه به فراوانی داوطلبان لزوم گزینش مستعد ترین ها برای شغل بسیار حساس و پر ارزش معلمی از اهم ضرورت هاست .
3 -معلمی که سالها کار و تلاش و تعلیم هزاران دانش آموز را بر عهده داشته است اعم از اینکه شاغل باشد یا بازنشسته مورد احترام و تکریم است اما ناگفته پیداست که معلمان بازنشسته بیشتر و پیشتر به حمایت مادی و معنوی نیاز دارند، مشکلات در زندگی جاری بعضی از بازنشستگان به حدی است که ذکر بی پروای آنها نیز کرامتشان را مخدوش مینکد.
4- به روز بودن داده ها و دانسته های دنش آموزان و دانشجویان ضرورتی است انکار ناپذیر در کنار آن حفظ و تقویت حافظه تاریخی و ملی و پایداری دانش پایه نیز برای هر ملتی پر اهمیت است دانسته های متقنی چون باورهای دینی یا تاریخ گذشتگان می بایست با تدبر و اندیشه تدوین شوند وپایدار بمانند و هیچگاه مشمول نگاه های سطحی و سلیقه های زود گذر نشونداین کار عزمی راسخ وفارغ از سلیقه های رایج سیاسی میخواهد تا مطالب استوار باشند وپایدار و مورد استناد
انتشار یافته در روزنامه تهران امروز 3/7/90