به یاری خدا و با حمایت مستمر دوستان به دویستمین یادداشت رسیدیم . شاید برای مخاطبان جالب باشد برخی از مطالبی را که در این مدت بیشترین بازدید کننده و مخاطب داشته اند معرفی کنم و نام ببرم . مطلب " پیشکسوتان خبر سیما " با ۱۳۵۰ بار بازدید تابحال در صدر قرار دارد و بعد از آن مطلب "گوینده خرمشهر شهر خون آزاد شد" با بیش از ۸۰۰ بار بازدید قراردارد . یادداشت هایی چون " ربنای شجریان و اذان موذن زاده اردبیلی آثارملی و معنوی ایران" (۳۵۰ بار ) "ضرورت تاسیس تاسیس موزه رادیو تلویزیون "،"برخی از فرزندان سیما ,"سیمای شاد رمضان" ,"مجری مشاهده سیما ","نکته های تاریخی خاطرات تاج الملوک ","رادیو سال ۱۳۶۹ "و حدود بیست یادداشت دیگر با بیش از۲۵۰ بار بازدید در مراتب بعدی قرار دارند .
در این مدت دوستان زیادی با نظرات سازنده و همراهی حمایت گرانه خود مشوق و مقوم تداوم این مجموعه بوده اند که از برخی از این دوستان همانند صدمین یادداشت یاد میکنم و صمیمانه از همه دوستان عزیز و محترم سپاسگزارم.
لازم است از دوستان و همراهانی چون آقایان حامد بایرام زاده ،امیر حسین ب ، داود چیت ساز ، شاگرد و بهروز همتی و خانم ها راحله خ ، فایزه ف ،ن .ر ریاضتی و زارعی یاد کنم که اظهار نظرهای سازنده ایشان موثر و راهگشا بوده است .امیدواریم این مجموعه همچنان از راهنمایی ها و پیشنهارهای سازنده همه دوستان بهره ببرد و به سهم خودبتوانیم انعکاس دهنده برخی نظرات کارشناسی در حوزه رسانه و فرهنگ باشیم .
در چند روز اخیر به دلیل برگزاری سیزدهمین جشنواره بین المللی رادیو توسط صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران با شعار رادیو رسانه دیروز ، امروز ، فردا موضوعات مربوط به رسانه رادیو بیشتر منعکس شده است . رادیو به عنوان رسانه همچنان مهم در کشورمان مورد توجه است اما بحث های تخصصی پیرامون آن و آینده رادیو در ایران و کشورهای مختلف جهان کمتر مطرح میشود .به نظر برخی از کارشناسان عصر رادیو مدت هاست که به پایان رسیده و دیگر این رسانه ،رسانه برتر نیست و آینده روبه گسترشی ندارد البته این همه از کارآمدی های رسانه رادیو در شرایط خاص نمی کاهد همچنان در ماشین و به هنگام رانندگی یا موقع برخی از فعالیت ها یا برای مردمان مناطق دوردست رادیو از سایر رسانه ها کارآمدتر است .
حداقل در شرایط موجود مخاطبان رادیو در کشورهای توسعه یافته به هیچ وجه در حال افزایش نیستند ، در جامعه روبه توسعه ایران نیز رادیو در حال گسترش نیست ، دهه های اخیر،دهه های های پویایی و گسترش رسانه تلویزیون بوده است نشانه ها و آمارها در گوشه و کنار جهان نیز حکایت از توجه روزافزون به اینترنت و شبکه های اجتماعی و دنیای مجازی دارد، سیل مخاطبان به سمت استفاده و کاربرد مولتی مدیا و چند رسانه ای است،اگر تقسیم بندی دوران های ارتباطی بشر ، عصر شفاهی ،عصرگوتنبرگ و عصر مارکنی را مورد توجه قرار دهیم اولین عصر چند هزار سال ،دیگری چند صد سال و آخری چند ده سال طول دوران آنها بود اما در سال های اخیر به دلیل وسعت و سرعت پیشرفت ها ی رسانه ای هر از گاهی با نام و نشان های جدید و نو به نو مواجهیم .عصرها دیگر ثابت و پایدار نیستند ، آنچه مشخص است این است که دوران حاکمیت یک رسانه به پایان رسیده است ، هرکدام از رسانه هایی که دورانی داشته اند کاربرد آنها به دلیل امتیازات و خواص منحصر بفردشان به انواع طریق و شیوه های مختلف ماندگار خواهد شد همچنین از همه شیوه ها و رسانه ها برای حضور در بازار بین المللی پیام بهره گرفته میشود بنابراین فردا عصر و روزگار همه رسانه ها ، چند رسانه ای ها ، افزایش حضور در دنیای مجازی و رسانه های نوین خواهد بود.
جای نقد مسایل جاری جامعه ،اقدامات فرهنگی ، تحولات سیاسی ، تصمیمات اجرایی و هرآنچه که لازم است بررسی و نقد شود در رسانه هاست ، در این میان گاهی فراموش می شود که رسانه بعنوان ابزار پیام رسان ، رکن آگاه ساز جامعه و امکان تبادل نظر بین افراد ، مدیران ، تصصمیم سازان و تصمیم گیران که نقش مهمی در فرهنگ سازی ، جامعه پذیری ، سرگرمی و روشنگری جامعه دارد ،خود نیاز شدید به نقد، بررسی و هدایت مدبرانه دارند . طبعا نقد رسانه نیز در درون رسانه صورت میگیرد چه خود رسانه چه دیگر رسانه ها، از آنچه در جامعه خود می بینیم و مشهود است متاسفانه چنین نقد کارشناسی که می تواند باعث ارتقا بعد حرفه ای رسانه شود وجود ندارد اگر در مواردی برخی رسانه ها از یکدیگر بحثی و نقدی به میان میآورند این بحث ها معمولا ناظر به بعد سیاسی ، جهت گیری و عملکرد جناحی و حزبی برخی از رسانه هاست .
کمتر به یاد داریم که در نشست های علمی و بررسی های کارشناسی و حرفه ای رسانه هایی چون روزنامه ها ، مجلات تخصصی و خبرگزاریها یا سایت های خبری و تخصصی به توانمندی ها ، کمبودها و جهات عملکردی و حرفه ای خود بپردازند این وضعیت بخصوص در مورد رسانه رادیو تلویزیون بیشتر صادق است . رادیو تلویزیون در کشور ما به دلیل وضعیت انحصاری که دارد حتی از موارد اندک نقد و بررسی در سایر رسانه ها نیز محروم است و اصولا دیگر رسانه ها با احتیاط فراوان به این موضوع نزدیک میشوند. نا گفته پیداست که این وضعیت نمی تواند به هیچ وجه سازنده ، پویا و امیدآفرین باشد .کمبودهای نقد و بررسی کارکرد حرفه ای صدا و سیما را در یادداشت دیگری مورد توجه قرارمیدهیم به این امید که این بحث و بررسی ها و تلاش های دیگر دست اندر کاران و کارشناسان بتواند اندک تاثیری در بهبود فضای رسانه ای کشور داشته باشد.