دُرج

وب نوشت سعید فانیان

دُرج

وب نوشت سعید فانیان

هشدار برای چین باوران

 با اعلام مواضع اخیر چین طی سفر آقای شی جین پینگ ریس جمهور و دبیر کل حزب کمونیست  به عربستان  ، بالاترین مقام حال حاضر کشور چین ،بطور کامل و قطعی سیاست چین در قبال جمهوری اسلامی ایران بسیار شفاف و بدون لاپوشانی و لکنت زبان اعلام شد . اینکه چین برای نزدیک شدن به عربستان و دیگر کشورهای حوزه خلیج فارس سعی در نزدیک سازی سیاست های خود با کشورهای مذکور داشته  باشد امر غریبی نیست چون طبعا سیاستمداران چینی تشخیصشان این بوده که در جهت حفظ و توسعه منافع ملی کشور خود تصمیم گیری کرده و گام برداشته اند ولی تنها فایده آن برای ما  هشداری است به چین باوران داخلی و سیاستمدارانی که علیرغم تذکرات متعدد کارشناسان دست از اولویت دادن به چین بر نمی داشتند ، این نگاه متاسفانه  تا کنون در حد وسیعی چه در دولت و چه مجلس و یا دیگر دست اندرکاران گسترده بوده است ، تا جایی که رسانه ها کمابیش از نقد سیاست های منطقه ای و بین المللی و بد رفتاریهای حاکمیتی حکومت چین نسبت به مسلمانان ایغور و مردمان همیشه محروم  ایالت مسلمان نشین سین کیانگ ، بنا بر رعایت ملاحظات دوستی و  روابط  علی الظاهر نزدیک پرهیز داشتند .

 متاسفانه طی سالیان اخیر ملاحظات نه چندان مفید و  محاسبه نشده همواره بر سیاست جاری  ایران حاکم بوده است ، مثلا اینگونه برداشت میشود که چون روابط کشورمان با دولت سوریه یا حکومت روسیه و همچنین چین نزدیک بوده ، نمی بایست از ضعف ها ، بد رفتاری های داخلی یا رفتارهای غیر دوستانه خارجی آن دولت ها سخن گفت ، چرا که باعث دلخوری و گلایه احتمالی  دیپلمات های آن ها و بازتاب منفی بر روابط فی مابین خواهد شد. امیدواریم  اتفاق اخیر و حرکت ضد ایرانی حکومت چین در مقابل حاکمیت ایران و منافع ملی ما باعث شود که:

- اولا با هر کشوری مطابق شان و رفتارعملی آن  متقابل آن برخورد شود. 

 -- ثانیا تحت هیچ شرایطی و برای هیچ کشوری از جزیی ترین منفعت ملت و کشور مان چشم پوشی نشود .

  -- ثالثا خوشخیالی و خوش باوری و تعارفات و امثال آن ها درروابط با دیگر کشورها کنار گذارده شود ، همانطور که در برابر وعده های بدون تحقق غربی ها گفته می شد وعده های روی کاغذ بدون پشتوان عملی بی فایده است ، در مورد سایرین هم این

 گزاره جدی گرفته شود . البته نباید از نظر دور داشت که برخی موانعی که در حال حاضر کشور با آن مواجه است مانعی است برای برقراری روابط گسترده اقتصادی  ،طی سالهای اخیر به ویژه پس از برقراری تحریم های مختلف توسط آمریکا و اروپا بطور قطع ویقین میتوان گفت  چین کشوری بوده است  که از این شرایط بیشترین بهره برداری را کرده ، نفت ارزان برده ، پول در قبال نفت نداده و فقط خرید کالا را در مقابل عرضه نفت ممکن دانسته ، اجناس نه چندان با کیفیت خود را از این طریق به قول مردم در کشور ما  آب کرده و به انحای مختلف سود بر سود برده است . کشوری با چنین پیشینه و رفتاری بدیهی است هر کجا کوچکترین منفعتی را ببیند مسیر خود را به همان طرف کج میکند . تا دیروز ایران ، امروز عربستان تا زمانی که منافع پر و پیمان و چند جانبه باشد و روز دیگر شاید کشوری دیگر و منافعی دیگر !!

البته در روابط بین المللی اینگونه رفتاری هم امر بعیدی نیست و هم امر نکوهیده ای تلقی نمیشود ، چون  در صحنه بین الملل اخلاق و نمک گیر شدن و امثال آن چندان جایی ندارد . کشورها به هر روی باید تا جای ممکن و با  نهایت تلاش به فکر منافع ملی خود باشند ، در این صحنه اول قدرت کشور عامل و توان بین امللی آن مهم است و سپس توان دیپلماسی  ، امیدواریم در کشورمان هر دو نیروی اصلی موفقیت در صحنه بین امللی را بکار بندیم و چندان در قید ملاحظات بی ارزش و کم اثر نباشیم.

فرافکنی های مستمر دولت

 در هنگامه نابسامانی های ریز و درشت و مطالبات قشرهای مختلف مردم ، عوامل دولت به جای پاسخگویی مناسب و مستدل و تلاش برای رفع مشکلات به فرافکنی های عجیب و غریب و اظهار نظرهای نه چندان جالب پرداخته اند و گاه انگار فراموش میکنند که اولین پاسخگو به اعتراضات و شکواییه های مردمی و اولین مسول برای حل مشکلات کشور  قبل از هر فرد و ارگانی دست اندرکاران دولت در هر پست و شغل و مسولیت هستند .

 مدت های مدیدی است که وزیر نفت کابینه  از فروش بالای نفت و افزایش تولید و رکورد فروش نسبت و درامد بیشتر نسبت به گذشته با وجود تحریم ها صحبت میکند ، در عین حال رییس برنامه و بودجه از کمبود درآمد و نداشتن بودجه لازم برای توسعه امور ، انجام پروژه های نیمه کار و ناتوانی در افزایش دستمزدها سخن میگوید ، بالاخره دولت باید مشخص کند ، کدامیک از این دو عضو کابینه ناصحیح سخن میگویند و حرف های خود را تکرار میکنند .

در دولت قبل ( دوازدهم ) هرگاه صحبت از مشکلات باقی مانده و به ارث رسیده از دولت های ماقبل می شد ، عقلای قوم و کارشناسان مستقل میگفتند که گیریم همه صحبت های شما بابت گذشته درست ، شما که از مریخ به اینجا نیامده اید ، در همین کشور و بعضا حتی  مسول هم بوده اید ، میدانستید که اوضاع چگونه است ، اتفاقا همین خرابی و مشکلات را نیز بر میشمردید و قول و وعده میدادید که  اگر شما بیایید کم و کسری ها و کجی ها را رفع و رجوع و آراسته میکنید . همین مطالب و همین مباحث برای دولت حاضر هم مصداق دارد . هرچه ناتوانی دولت بیشتر و تورم و گرانی ها افسارگسیخته تر میشود یاد گذشته و ذکر آمارهای منفی آن هم بیشتر میشود و گاه در افزایش منفی ها صحبت ها و آمارهای ثبت شده قبلی و پیش گفته هم فراموش میشود .

 علاوه بر همه این ها ، رییس دولت سیزدهم در زمان دولت قبل، مطلبی به این مضمون  گفته بود که دیگر نقد گذشته و برشمردن مشکلات قبلی ونسبت دادن به آنان بس است، دیگه زمانی گذشته که شما مسولید . این سخن گوینده همانطور که درآنزمان  روا و بجا بود ، در حال حاضر هم دقیق و درست است ، بیش از یکسال بلکه قریب یک سوم از عمر دولت گذشته است ،فقط باید به حال و آینده فکر کرد و برای رفع مشکلات جامعه و توسعه آبادانی  کشوربا تدبیر درست ، همکاری همگان و احترام به صاحب نظران کارها را به پیش برد ، صرف انرژی برای توجیه یا فرافکنی ، فقط زمان را به هدر میدهدو مردم را نا امید میسازد  ،بهتر است با مدیریت صحیح و کارآمد از همه توانمندی ها برای رفاه حال جامعه بهره برد  .

وقتی نوشتن کارساز نیست

حدود بیست روز از نوشتن مطلب قبلی و نگاشتن موضوع به هدر دادن توان ملی کشور میگذرد . توانی که توسط برخی از  کسانی که تریبون دارند ، رسمی یا غیر رسمی  ، میگذرد ، وضع و فضای عمومی کشور، التهابات و اعتراضات جمعیت هایی از کشور از یک سو و از جهت دیگر پاسخ های مناسب ندادن و اقناع نکردن بسیاری از معترضین از سوی کسانی که موظف به پاسخگویی مناسب هستند و در کنار برخی پاسخ ها و تحلیل های روشنگرانه و گفتگوهای انتقادی  ، متاسفانه  بدتر  از همه صحبت های تند ، بی منطق و بلا وجه برخی که هیچ مسولیتی در پاسخگویی ندارند یا اکر دارند نمی پذیرند باعث شده است که  این احساس را به وجود آورد که اصولا مگر کسی آن هم در اوج هیجانات به نوشته این و مقاله آن توجه میکند .

متاسفانه سال هاست  که  گفتگو کردن، مباحثه و مناظره و نقدعملکردها ، کم و کمتر شده است، الا به ندرت آن هم در موقعیت های خاص . قطعا در اوج هیجانات و معرکه هایی که بیشتر احساسات غلبه میکند کمتر کسی به نصیحت و تذکر و یادآوری و خاطرات و تنبهات تاریخی توجه میکند .

 خوب است همیشه و  دراز مدت و ماندگار در همه موضوعات بحث و مناظره و اقناع گری در مسایل مورد توجه و نیاز مردم صورت بگیرد .