این روزها سریالی به نام هفت سر اژدها از شبکه سه سیما پخش میشود که گرچه مواردی از نقد اجتماعی را نیز به همراه دارد ولی دغده سیاسی خاص نویسنده و کارگردان سریال به وضوح بر سایر جنبه های داستان حاکم است ، سریال به دلایل مختلف از جمله طولانی شدن دوران کرونا و طبعا مشکلات و حواشی دیگر بیش از معمول به طول انجامیده است . برخی بازیگران حاضر در سریال چند سالی است که به رحمت خدا رفته و در قطعه هنرمندان آرمیده اند .
مشکل این نوع سریال یا انواع تولیدات تلویزیونی مشابه این است که بنابر تشخیص نویسنده و کارگردان جهت گیری ها ، نقدها و به تصویر کشیدن برخی اقدامات منفی ، ارتباطی ، رانتی و امثال این رفتارهای خارج از قانون ، در نگاه و قلم نویسنده کمابیش به جریانی منتسب می شود که در مقابل تفکر سازنده قرار دارد، اما طولانی شدن تهیه ، تولید و نهایتا پخش سریال به گونه ای رقم خورده است که زمان پخش آن، زمان به قدرت رسیدن و حاکم بودن تفکر مورد حمایت و رفاقت سازنده است . در این شرایط با توجه به تداوم همه موارد قابل نقد مطرح و مورد کنکاش بر عمق خرابی ها و گستره تخلفات نیز افزوده شده و تماشگر به جای نشانه رفتن ذهنش به مصادق دلخواه سازنده ، توجه اش بیش از پیش معطوف به مشکلات ، مسایل و مصایب ناشی از اقدامات جاری حاکمان حاضر و ضعف های جدی آنان در زمامداری کشور ر ، جلب میشود . البته این نمونه و بار اول تولیداتی از این دست نیست ، قبلا نیز سریال های گاندوی یک و دو همین مسیر را طی کردند و متحمل نقدهای اساسی و اوضاعی غیر قابل باور پس از پخش شدند.
سریال به لحاظ قصه پردازی و کیفت تولید دارای برخی ضعف های مشهود است ، همچنین طولانی شدن پروسه تولید و دراختیار گرفتن لوکیشن های متعدد و گران قیمت باعث گرانی و هزینه بالای پروژه شده است .
علاوه بر این ها آنچه که تا این زمان مشخص است ، سریال یادشده ، توقع سیما را در جذب تماشگر و پخش موفق برآورده نکرده است . اصولا تولیدات سیاسی مشابه با اهدافی صنفی یا جناحی شاکله ماندگار ندارند و زود فراموش می شوند .
در هیاهوی مجادلات و منازعات بین جمهوری اسلامی ایران و رژیم اسراییل و پس از پاسخ نظامی حساب شده ایران به جنایت اسراییل در حمله نظامی به کنسولگری ایران و به شهادت رساندن تعدادی از مستشاران و وابستگان نظامی ایران در سوریه ،بسیاری از سیاسیون و کارشناسان و فعالان رسانه در محافل مختلف سیاسی و رسانه ای اعلام نظر کردند ، شبکه های فارسی زبان و غیر فارسی به مهمترین موضوع حال حاضر خاورمیانه پرداختند .
اکثریت قریب به تمامی منتقدین سیاست های اقتصادی و فرهنگی حکومت و دولت نیز پاسخ حساب شده و به موقع به جنایات اسراییل را تایید کردند . نکته جالب دیگر تایید و قبول حرکت یادشده توسط تعداد قابل توجهی از مخالفان نظام بود که در نظرات کارشناسی خوداین اقدام را در جهت انسجام ملی و حفظ و دفاع از منافع ملی دانستند .
موضوی مایه تاسف و تاثر است ، نقدهای غیر منصفانه و گاه شوخی ها و طنزهای مخالف اقتدار ملی و از همه تاسف بارتر ، حمایت ،پذیرش یا نادیده گرفتن جنایات بی حد و حصر اسراییل در منطقه خاورمیانه و نسل کشی مداوم آن در سرزمین های اشغالی و محصور شده در چنگال نظامیان خونخوار این رژیم است که با هیچ منطق انسانی و اخلاقی سازگار نیست . امیدواریم که این افراد نیز که غالبا به عنوان دهن کجی و لجاجت با نظام سیاسی ایران به چنین دیدگاه های می پردازند، با مرور بر سابقه تاریخی اقدامات اسراییل از زمان تشکیل حکومت جعلی و غاصبانه آن در این مسیر تجدید نظر کنند .
پاسخ جمهوری اسلامی ایران به شرارت های اسراییل با حمله مستقیم موشکی و پهبادی از کشورمان به حاکمیت اسراییل در فلسطین اشغالی ، به لحاظ اقتدار ملی و حفظ ابهت بین المللی کشور بزرگمان یک اقدام کاملا لازم ، حساب شده و موثر بود .
صرف نظر از پیامدهای احتمالی این اقدام ، اینکه برخلاف تصور بسیاری از کارشناسان به ویژه غربی ها ، جمهوری اسلامی ایران جسارت پاسخگویی به عنصر نا آرام و همواره مهاجم اسراییل و تحت الحمایه غرب به ویژه آمریکا در منطقه را از خود نشان داده است ، باعث تقویت غرور ملی است . قبل از این در جنگ ۳۳ روزه حزب الله لبنان با ارتش اسراییل و نیز مقاومت جانانه و سرسختانه رزمندگان حماس در غزه ،درون سرزمین های اشغالی و تحت بدترین و سخت ترین وضعیت انسانی در برابر سفاک ترین رژیم حال حاضر جهان ، هیمنه این رژیم با حمایت جمهوری اسلامی ایران شکسته شده بود و اینک در برابر چشم میلیاردها انسان در کشورهای مختلف جهان و میلیون ها نفر ساکن سرزمین های مختلف اسلامی در خاورمیانه همواره نا آرام و نگران از شرارت های اسراییل ، ایران در گام اول درس سخت اما لازمی به این رژیم و حامیانش داد .
متاسفانه ساختار قدرت در جهان معاصر علیرغم شعارهای حقوق بشری ، توصیه های سازمان ملل و تاکیدات حقوق بین الملل ، همچنان بر زور و نادیده گرفتن سهم بازیگران کمتر برخوردار است . بنابراین قد راست داشتن و دفاع مشروع از حق و سهم و اقتدار خود بهترین گزینه برای یک کشور است ، گرچه این راه و روش ، مسیری آسان و کم مخاطره نیست .