طی چند سال اخیر خاصه در سالهای حکمرانی دولت های نهم و دهم ادبیاتی برای ارائه آمار و ارقام و گزارش اقدامات از زبان مسئولان دولت و بیان تعدادی از رسانه ها رایج شد که با اندکی تامل و ژرف نگری مشخص میشود که این آمار نه تنها ارزش و افتخار نیست بلکه جای تامل و گاه تاسف دارد. برای مثال آقای احمدی نژاد در یکی از آخرین گفتگوهای تلویزیونی خود ( 12 تیر 92 شبکه یک سیما )برای نشان دادن کارایی و توجه دولت به مردم کشور به دریافت 38 میلیون نامه و پیغام از مردم و پاسخگویی به اکثر آنها سخن گفت . اینکه دولت به روش و با توان خود برای رسیدگی به مشکلات حامعه تلاش کرده است یک بحث است اما اینکه عدد بالای دریافت نامه ها و پیام ها،اصالتا بار مثبتی داشته باشد جای بحث دارد . به راستی اگر نهادهای مدنی ،مراکز خدماتی ،حقوقی ،قضایی و احرایی کار خود را درست و بموقع انجام دهند آیا دلیلی برای نامه نگاری و نوشتن عرض حال و درخواست باقی می ماند؟،در گزارش های قبلی دولت اشاره شده بود که عمده درخواستها ی مردم عبارتند از :مسکن ،شغل وام و امثال آن، طبعا اگر دستگاه های مسئول طی سال بنابر وظیفه سازمانی برای رفاه حال مردم ،گره گشایی از مشکلات و پاسخگویی منطقی تلاش کنند و امور در مجاری صحیح خود دنبال شوند نباید این حجم درخواست های میلیونی روانه ریاست جمهوری شود .در اینصورت شاید تعدادی شکایت از خود دستگاه ها باقی بماند گرچه برای رسیدگی به آنها نیز طبق قانون مراجعی تعریف شده است .
نمونه دیگری که طی چند سال اخیر در برخی رسانه ها متداول شده است ،اعلام تعداد و سرعت مصوبات سفرهای استانی با تبلیغات و پروپاگاندای خاص بوده است بنحوی که انگار صرف میزان مصوبات یک دستآورد تلقی میشود. در اینگونه تیترها و تبلیغات ارزش مادی و معنوی تصمیمات ، اجرایی بودن یا نبودن و میزان تحقق وعده ها در اولویت و مرتبه اهمیت بعدی قرار میگیرند و روشن است که صرف تصویب بار ارزشی و اهمیت زیاد ندارد بویزه که به یک روال تبدیل شود. مهم میزان عمل و اقدام و تبعات رفاهی و پیامدهای سازنده مصوبات است و گرنه در همه سالها علاوه بر مصوبات بارها طرحی کلنگ زنی هم شده اما شروع نشده است .یا برخی از پروژه ها سالها با تاخیر به پایان رسیده است . آنچه در این میان مهم است حرکت هوشمندانه رسانه ها و منافع حقیقی مردم است . رسانه ها برای حفظ اعتبار خود می بایست توجه داشته باشند که دولت ها میآیند و میروند. رسانه ها خوب است که مردمی و با اعتبار برجای بمانند .
سخنان آقای دکتر روحانی رییس جمهور منتخب در جمع مدیران رسانه ملی (۸ تیر ۹۲ ) حاوی نکات مهم کاربردی و کارشناسی در مورد صرورتهای رسانه ها بویژه نیاز های امروزی صدا و سیما بود از جمله :
شادی حق مردم است ،
واقعیت این است که جامعه امروزی ما به شدت نیازمند شادی و نشاط است . در چندین یادداشت و مقاله قبل از این از ضرورت وجود شادی و نشاط در جامعه سخن گفته ایم. طبعا تمام بار این مهم بر عهده صدا و سیما نیست ولی این رسانه در دو جهت نقش اصلی دارد یکی تامین و تولید برنامه های شادی بخش و بهجت آفرین که به دلیل تمرکز امکانات ملی و انحصاری بودن مدیریت رادیو تلویزیون در کشور و کم هزینه بودن دسترسی عامه مردم به آنها، همواره انتظار کارشناسان و درخواست مردم کشور بیشترین سهم را برای صدا و سیما قایل هستند. با این همه صدا و سیما نتوانسته است سهم زیادی از این درخواست و نیاز را پاسخگویی کند ،گرجه برنامه و تولیدات شاد صرفا به برنامه های طنز محدود نمی شود اما در همین زمینه نیز می بینیم که با وجود تعدد شبکه ها گاهی طی هفته حتی یک برنامه طنز فاخر و مطرح در کنداکتور و چینش برنامه های شبکه ها دیده نمی شود و به شدت کمبود آن حس می شود. علاوه بر برنامه های طنز تولید داخلی و خارجی که پخش مستمر آنها مورد انتظار جامعه است،تولید و پخش انواع برنامه های مفرح، شادی بخش ، انعکاس جشن ها و شادی ها ی مردم در مناسبت های مختلف ،مسابقات ،بازی ها ، شوهای شاد تلویزیونی مجموعا می توانند بخشی از این خلا را پر کنند و جای خالی ترکیب متنوع این برنامه ها در طول هفته مشهود است .
علاوه بر این رسالت صدا و سیما روحیه بخشی، امید دادن به مردم و مهیا کردن شرایط مناسب و نشاط فکری و فرهنگی در جامعه بعتوان رسانه فراگیر و ملی است . پر واضح است که فراهم کردن نشاط اجتماعی علاو بر فیلم و سریال و مستند و انوا ع تولیدات از طریق طرح و بحث نظریات مختلف و نقد و شنیدن دیدگاه های کارشناسان و فراهم کردن محیط و بستر برخورد آرا صورت می گیرد. انتظار میرود این دستگاه بزرگ ملی و برخوردار از امکانات فراوان به این صرورت به عنوان نیاز قطعی و جدی جامعه بخوبی بپردازد .