وزارت ورزش و جوانان بر خلاف نام فراگیر جوان که باید بیشتر از نیمی از مردمان کشور ما را در برگیرد یا ورزش که می تواند موضوع مورد توجه و مرتبط با اکثریت قاطع مردم باشد به هیچ وجه تاثیرگذاری در خور نام خود ندارد .موضوعاتی مانند بودجه ، عقب ماندگی های تاریخی و وسیع و متنوع بودن نیازها و درخواستهای دو حوزه ورزش و بویژه جوانان همه می تواند از عوامل و مشکلات تاثیر گذار بر ناکارامدی این وزارتخانه باشد ولی این همه مسئله نیست .
وزیر حضور قوی و سازنده در مسائل مرتبط با جوانان کشور یا حتی ورزش ندارد ، برنامه ریزیهای شفافی برای آینده ندارند و حضور وزارتخانه در حوزه ورزش کم رنک و در حوزه جوانان تقریبا بی رنگ است . وزارتخانه پس از بحث و بررسیهای طولانی در خصوصی سازی بعضی باشگاه ها به هیچ نتیجه ای نمیرسد یا در مواردی حتی دراعزام یکی از معاونان یا دیگر مسئولان خود به استقبال ورزشکاران افتخار آفرین کوتاهی میکند، این دیگر به امکانات برنمیگردد . اینگونه موارد به داشتن حساسیت ، برنامه ریزی و توجه برمیگردد . وزیر چهره آرام و بدون حاشیه یا کم حاشیه ای دارد که قابل احترام است البته این شرط لازم موفقیت است اما کافی نیست . با اینحال وزارتخانه ای که با جوانانی پر شور و پر انرژی سرو کار دارد وزیری فعال تر و متحرک تر و مدیران و مشاورانی کارآمدتر می طلبد .
شاید از ابتدا ادغام دو سازمان تربیت بدنی و سازمان ملی جوانان ( 1389 )توسط مجلس نهم با مطالعه و پختگی کامل صورت نگرفته است
و شاید اگر اولین یا دومین کاندیدای معرفی شده رییس جمهور به مجلس برای وزارت ورزش و جوانان موفق به کسب رای اعتماد می شدند کارنامه ای بهتر از این داشتند . هرچه هست ساختار ، مدیریت و بودجه فعلی وزارت ورزش و جوانان در مجموع به هیچ وجه تاثیرگذار و پیشبرنده اهداف عالی این حوزه نیستند . نهادها و مسولان ذیربط در کشور باید برای این حوزه عظیم ، مهم و تاثیرگذار بیش از این ها اهمیت و اعتبار قائل شوند .
تعیین روز شعر و ادب فازسی و تلفیق آن با بزرگداشت استاد شهریار کار ارزنده و مناسبتی ارزشمند است . البته شخصا قرار دادن سالروز تولد مشاهیر را به عنوان روز های مشخص فرهنگی ، ادبی و هنری بیشتر می پسندم . البته انتخاب شهریار را که با ویژگی های شخصیتی و امتیازات فراوانی همراه است کاملا می پسندم .
شهریار شاعر فارسی گوی خوش ذوق و متبحری است که در تبریز و خانواده آذری زبان بزرگ میشود . هم به زبان و فرهنگ مادری عضق می ورزد و با سرودن منظومه "حیدر بابا " دین خود را به محله و خانواده و فضای تربیتی خود ادا میکند . هم ایران خواه و طرفدار سرسخت یکپارچگی و مجد و عظمت ایران است . شهریار میگوید :
درد دل را بازبان دل بیان کردی ولی کیست اهل دل که باشد آشنا با آن زبان
لیکن اینها دشمنان کردند از ایران مرنج دوست را قربانی دشمن نشاید کرد هان
تو همایون مهد زرتشتی و فرزندان تو پور ایرانند و پاک آیین نژاد آریان
شعر معرو ف شهریار در وصف امام علی ( ع ) بدون تردید از معروفترین شعرهای زبان فارسی در مورد حضرت علی ( ع ) است . این شعر
( علی ای همای رحمت ) نقش بسیار مهمی در معرفی شهریار و معروف شدن وی در بین عامه مردم داشته است .
علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را که به ماسوا فکندی همه سایه هما را
دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی بین به علی شناختم من به خدا قسم خدا را
به خدا که در دو عالم اثر از فنا نباشد چو علی گرفته باشد سرچشمه بقا را
و شعر آمدی جانم به قربانتولی حالا چرا ؟
قصه عشق و دلداگی و شوریدگی استاد شهریار را حکایت کرد ، ترانه شد و فیلم و سریال :
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا ؟ بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا ؟
نوشدارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی سنگدل این زودتر میخواستی حالا چرا
عمر ما را فرصت امروز و فردای تو نیست من که یک امروز میهمان توام فردا چرا
مرحوم شهریار در شهریور سال 1367 درگذشت . او درسالهای پایانی عمر خود هم انقلاب را درک کرد و از آن حمایت کرد .
همچنین نظاره گر جنگ ایران و عراق بود و شعرهای زیادی در تکریم و بزرگداشت رزمندگان و دافاع از میهن و هویت ایرانی اسلامی مان
سرود :
به خاک من گذری کن چو گل گریبان چاک که من چو لاله به داغ تو خفته ام در خاک
چو لاله در چمن امد به پرچمی خونین شهید عشق جرا خود کفن نسازد چاک
سری به خاک فرو برده ام به داغ جگر بدان امید که آلاله بردمم از خاک
به نام خداوند جان و خرد کزین برتر اندیشه برنگذرد
خداوند نام و خداوند جای خداوند روزی ده رهنمای
بدون تردید فردوسی در بین شاعران پارسی گو بیشترین سهم را در پاسداشت زبان فارسی و تحکیم هویت ملی ایران و ایرانیان داشته است . ابوالقاسم فردوسی زمانی به سرودن شعر و نگاشتن شاهنامه پرداخت که جامعه آنزمان ایران نیاز شدیدی به بازنگری زبان فارسی و ترویج مجدد این زبان در بین آحاد جامعه ایرانی داشت . شاید امروز با در اختیار داشتن انواع و اقسام وسایل ارتباطی و رسانه های متنوع یاد آوری اهمیت و جایگاه شاهنامه برای نسل حاضر قدری ثقیل باشد ولی وقتی تاثیر گذاری قرنها حضور شاهنامه و شاهنامه خوانی درمحافل و مجالس جمعی ، خانوادگی و مراسم پهلوانی را مرور میکنیم درقرنهای متوالی و در شرایطی که هیچ امکان فراگیر ارتباطی یا وسیله سرگرم کننده فرهنگی و شیوه آموزش موثر جمعی وجود نداشت قدر و قیمت بی بدیل شاهکار فردوسی یعنی شاهنامه مشخص میشود .
فردوسی در قرن چهارم ه ش با وجود رونق زبان عربی با نگاشتن شاهنامه و بکار گیری واژگان اصیل فارسی و کمترین کاربرد واژه های عربی یکی از شاهکارهای زبان و ادب فارسی بلکه یکی از آثار کم نظیر در ادبیات جهانی را خلق کرد و تحولی شگرف در معرفی زبان ، فرهنگ و ادب ایرانی به جهانیان بوجود آورد .شاهنامه اینک به زبان های متعددبرگردانده شده و طی یک ونیم قرن اخیر چندین بار به زبان انگلیسی ترجمه شده است .زنده کردن یادمان های تاریخی ، پرورش روح سلحشوری و ترویج آداب پهلوانی بعنوان بخشی از اخلاق و آداب زندگی ایرانیان از خدمات بزرگ فردوسی شاعر میهن خواه ، باورمند به خرد و دانش و پاک زبان است .
ندانی که ایران نشست من است جهان سربسر زیر دست من است
هنر نزد ایرانیان است و بس ندادند شیر ژیان را بکس
همه یکدلانند یزدان شناس به نیکی ندارند از بد هراس
دریغ است ایران که ویران شود کنام پلنگان و شیران شود
چو ایران نباشد تن من مباد در این بوم و بر زنده یک تن مباد